België: De nationale feestdag
Tintigny (Camping Aux Deux Eaux), dinsdag 21 juli 2020
Ik heb prima geslapen in deze rustige omgeving. Ik krijg het elke keer weer voor mekaar om een pareltje voor de nacht te vinden. Gewoon door slim op de elektronische kaarten te kijken die wij tot onze beschikking hebben. Ook Lyka is er ondertussen goed in geworden en zo neemt ze onbewust aardig wat werk uit mijn handen.
Er zijn hele hordes “Camperaars” die de gevonden mooie plekjes opslaan in lijsten en/of bestanden om ze daarna te delen over het internet voor eenieder die ze maar wil verzamelen. Dat verzamelen is een oerinstinct van de mens dat in de moderne tijd meer nadelen dan voordelen heeft. Kijkt u maar eens om u heen hoeveel rotzooi u heeft verzameld dat u helemaal niet nodig heeft en ook nog eens goed zonder kan. De commercie speelt daar gemakkelijk op in om u zoveel mogelijk rotzooi te verkopen.
Ik heb niets met die lijsten! Of ze zijn te oud, of ik kom nooit op 99% van de vermelde plaatsjes voor de nacht. De plaatsjes waar we zelf hebben geslapen verschijnen voortaan als een rood hartje op mijn GPS. Maar ook dan zijn het voor noodgevallen opgeslagen slaapplaatsen, we komen alleen op de hele mooie plaatjes wel eens terug.
Zoals elke ochtend “on the road” schuif ik eerst de gordijnen open aan de groene kant van de camper. De kant met het uitzicht. Het uitzicht dat op deze mooie ochtend niet zo heel mooi is. Een sportveld met enkele actievelingen. De fluitketel gaat op het gas en de gemalen koffie in het filter op de thermoskan. De laptop gaat aan en verbind zich snel met de iPhone 8+ om haar digitale dorst te lessen via de 4G verbinding. Wie had dat tien jaar geleden kunnen bedenken?
NPO Radio 2 begint te spelen en het nieuws verschijnt op het beeldscherm van Macbook. Lyka slaapt rustig door terwijl ik van mijn eerste mok zwarte koffie geniet. Eerst gaan we een verhaal controleren, een beetje herschrijven en de foto’s erbij zoeken en uploaden naar de servers van Blogger en Flickr.
Rond kwart voor negen maak ik Lyka wakker. Ook zij heeft zo haar eigen ochtendritueel in de camper en zodra ze dat heeft afgewerkt zorg ik voor het ontbijt. Roerei met gerookte zalm en een vers afgebakken stokbroodje is een koninklijk ontbijt in de camper.
Na het ontbijt maken we de camper klaar voor het vertrek. Als laatste nog even het kleine tasje afval in de vuilnisbak tegenover de parkeerplaats en we zijn klaar voor de volgende dag in het mooie Wallonië.
Golvende rollende groene heuvels onder een staalblauwe lucht met in de verte witte wolkjes. Meer dan honderd kilometer moeten we vandaag rijden om op de plaats van bestemming te komen. We gaan eerst naar “Florenville“ om twee redenen. We gaan een doos van het mooie abdijbier kopen en we gaan daar in de bossen en rondje van veertien kilometer wandelen.
Naarmate we dichter bij Florenville komen des te drukker wordt het op de weg. Ik denk nog eens diep na en kom echt tot de conclusie dat het vandaag dinsdag is. Van de verwachtte rust in deze uithoek van België is er zeker geen sprake! Nog voordat we linksaf slaan richting de “Abdij Notre-Dame d’Orval” zien we uitpuilende terrassen vol met dagjesmensen die zich tegoed doen aan de plaatselijke specialiteiten en volle bokalen goudgeel abdijbier.
De parkeerplaatsen zijn allemaal bezet en op strategische plaatsen staan tientallen auto’s te wachten totdat er een plaatsje vrij komt. Lyka en ik kijken elkaar verbaasd aan! Wat is hier aan de hand op een doordeweekse dinsdag. Aan het einde van de langgerekte parkeerplaats wordt er aan de weg gewerkt waardoor het haast onmogelijk is geworden om met de camper te keren. Ik beslis dus maar om door te rijden en de wandeling, het bier en de kaas te laten voor wat het is. Volgende keer beter!
Een stukje verder zien we een rustige parkeerplaats waar we van onze lunch kunnen genieten. We hebben geen haast, en of we nu hier of op de camping eten maakt weinig uit. Ook zonder frituurpan laten wij ons de in de koekenpan gebakken Belgische Mexicano’s goed smaken. Ongewild wordt deze dinsdag een welkome rustdag die ook nog eens samenvalt met een campingdag.
Enkele uren vroeger dan verwacht rijden we de “Camping Aux Deux Eaux” op. Zoals gewoonlijk is er niemand van het personeel te zien en rijden we direct door naar “ons vaste stekkie” aan de kabbelende beek. De eerste keer wanneer ik Didier vanuit de camper door het raam weer zie staat zijn gezicht op onweer. Hij komt op de camper aangestormd met een man in zijn kielzog die ik niet ken. Het zou zo maar kunnen dat ik zijn (gereserveerde) plaatsje heb ingenomen.
Ik stap de camper uit om ze tegemoet te gaan en zodra ik om de hoek oog in oog kom met Didier veranderd zijn gezicht van storm in een zonnige dag. Hij spreid zijn armen wijd en omarmd me alsof hij een verloren vriend heeft terug gevonden.
‘Ca va’, klinkt het.
‘Ca va bien!’, antwoord ik hem.
Didier schakelt om naar zijn karakteristieke “Allo Allo” Nederlands en vraagt me hoe lang we deze keer blijven. Een nachtje, we gaan dan weer richting Nederland.
Hij draait zich om naar zijn metgezel en ratelt onafgebroken in het Frans tegen de man waarmee hij is komen aanlopen. De man is zichtbaar verbaasd, zijn gezicht spreekt boekdelen. Ik kan het gesprek een klein beetje volgen en volgens mij is de conclusie dat hij morgen mijn plaatsje kan innemen. Met de staart tussen de benen druipt hij af.
Samen met Didier loop ik dan weer mee naar de receptie omdat we muntjes, jetons, voor de douche nodig hebben. Twee voor Lyka en een voor mij maakt drie euro. Ik betaal ook meteen het stageld voor de nacht dat met vijftien euro nog redelijk is. Normaal is het voor ons tien euro maar het is nu eenmaal hoogseizoen en Corona-seizoen.
Terwijl Lyka zich vermaakt onder het hete water van de douche ruim ik de camper wat op. Na mijn douchebeurt wordt het tijd voor een hazenslaapje. Een half uurtje is voldoende waarna ik plaats neem in de luie middagzon om te genieten van een Schultenbräu biertje. Hoewel we niets noemenswaardigs hebben gedaan was het een heerlijke dag vandaag.
Na een komt het tweede blikje maar dan wordt het toch echt tijd om een mooie bokaal plaatselijk abdijbier genaamd “Orval” te drinken! Met een oog op de jeu de boules spelers geniet ik van dit sterke licht bittere bier.
Het duurt niet lang voordat er enkele vaste gasten van de camping plaatsnemen aan mijn tafel. Ze hebben me herkend van ons vorige bezoek aan deze mooie kleine gezellige camping. Van alles komt voorbij in ons gesprek en wanneer ook Didier zich zetelt aan de tafel wordt het allemaal nog gezelliger.
Na een tweede Orval is het tijd om terug naar de camper te gaan. Ze vallen zwaarder op de maag dan je denkt en we willen ook nog eten! Lyka ziet aan de stand van mijn ogen dat het geen goed idee is om mij met messen te laten spelen. Ze stelt voor dat zij alle voorbereidingen maakt en dat ik de “finishing touch” op mij neem. De rijst met pittig Koreaans varkensvlees en Chinese kool smaakt ons prima. Een yoghurt als dessert maakt deze nederige maaltijd in de camper compleet.
Vanaf de bank luister ik naar het kabbelende water in de beek dat door de openstaande deur naar binnen komt. We bespreken wat we verder gaan doen en komen al snel tot de conclusie dat we richting huis gaan. We hebben morgen nog een halte en nog een wandeling voor de boeg.
Tintigny (Camping Aux Deux Eaux), dinsdag 21 juli 2020
Ik heb prima geslapen in deze rustige omgeving. Ik krijg het elke keer weer voor mekaar om een pareltje voor de nacht te vinden. Gewoon door slim op de elektronische kaarten te kijken die wij tot onze beschikking hebben. Ook Lyka is er ondertussen goed in geworden en zo neemt ze onbewust aardig wat werk uit mijn handen.
Er zijn hele hordes “Camperaars” die de gevonden mooie plekjes opslaan in lijsten en/of bestanden om ze daarna te delen over het internet voor eenieder die ze maar wil verzamelen. Dat verzamelen is een oerinstinct van de mens dat in de moderne tijd meer nadelen dan voordelen heeft. Kijkt u maar eens om u heen hoeveel rotzooi u heeft verzameld dat u helemaal niet nodig heeft en ook nog eens goed zonder kan. De commercie speelt daar gemakkelijk op in om u zoveel mogelijk rotzooi te verkopen.
Ik heb niets met die lijsten! Of ze zijn te oud, of ik kom nooit op 99% van de vermelde plaatsjes voor de nacht. De plaatsjes waar we zelf hebben geslapen verschijnen voortaan als een rood hartje op mijn GPS. Maar ook dan zijn het voor noodgevallen opgeslagen slaapplaatsen, we komen alleen op de hele mooie plaatjes wel eens terug.
Zoals elke ochtend “on the road” schuif ik eerst de gordijnen open aan de groene kant van de camper. De kant met het uitzicht. Het uitzicht dat op deze mooie ochtend niet zo heel mooi is. Een sportveld met enkele actievelingen. De fluitketel gaat op het gas en de gemalen koffie in het filter op de thermoskan. De laptop gaat aan en verbind zich snel met de iPhone 8+ om haar digitale dorst te lessen via de 4G verbinding. Wie had dat tien jaar geleden kunnen bedenken?
NPO Radio 2 begint te spelen en het nieuws verschijnt op het beeldscherm van Macbook. Lyka slaapt rustig door terwijl ik van mijn eerste mok zwarte koffie geniet. Eerst gaan we een verhaal controleren, een beetje herschrijven en de foto’s erbij zoeken en uploaden naar de servers van Blogger en Flickr.
Rond kwart voor negen maak ik Lyka wakker. Ook zij heeft zo haar eigen ochtendritueel in de camper en zodra ze dat heeft afgewerkt zorg ik voor het ontbijt. Roerei met gerookte zalm en een vers afgebakken stokbroodje is een koninklijk ontbijt in de camper.
Na het ontbijt maken we de camper klaar voor het vertrek. Als laatste nog even het kleine tasje afval in de vuilnisbak tegenover de parkeerplaats en we zijn klaar voor de volgende dag in het mooie Wallonië.
Golvende rollende groene heuvels onder een staalblauwe lucht met in de verte witte wolkjes. Meer dan honderd kilometer moeten we vandaag rijden om op de plaats van bestemming te komen. We gaan eerst naar “Florenville“ om twee redenen. We gaan een doos van het mooie abdijbier kopen en we gaan daar in de bossen en rondje van veertien kilometer wandelen.
Naarmate we dichter bij Florenville komen des te drukker wordt het op de weg. Ik denk nog eens diep na en kom echt tot de conclusie dat het vandaag dinsdag is. Van de verwachtte rust in deze uithoek van België is er zeker geen sprake! Nog voordat we linksaf slaan richting de “Abdij Notre-Dame d’Orval” zien we uitpuilende terrassen vol met dagjesmensen die zich tegoed doen aan de plaatselijke specialiteiten en volle bokalen goudgeel abdijbier.
De parkeerplaatsen zijn allemaal bezet en op strategische plaatsen staan tientallen auto’s te wachten totdat er een plaatsje vrij komt. Lyka en ik kijken elkaar verbaasd aan! Wat is hier aan de hand op een doordeweekse dinsdag. Aan het einde van de langgerekte parkeerplaats wordt er aan de weg gewerkt waardoor het haast onmogelijk is geworden om met de camper te keren. Ik beslis dus maar om door te rijden en de wandeling, het bier en de kaas te laten voor wat het is. Volgende keer beter!
Een stukje verder zien we een rustige parkeerplaats waar we van onze lunch kunnen genieten. We hebben geen haast, en of we nu hier of op de camping eten maakt weinig uit. Ook zonder frituurpan laten wij ons de in de koekenpan gebakken Belgische Mexicano’s goed smaken. Ongewild wordt deze dinsdag een welkome rustdag die ook nog eens samenvalt met een campingdag.
Enkele uren vroeger dan verwacht rijden we de “Camping Aux Deux Eaux” op. Zoals gewoonlijk is er niemand van het personeel te zien en rijden we direct door naar “ons vaste stekkie” aan de kabbelende beek. De eerste keer wanneer ik Didier vanuit de camper door het raam weer zie staat zijn gezicht op onweer. Hij komt op de camper aangestormd met een man in zijn kielzog die ik niet ken. Het zou zo maar kunnen dat ik zijn (gereserveerde) plaatsje heb ingenomen.
Ik stap de camper uit om ze tegemoet te gaan en zodra ik om de hoek oog in oog kom met Didier veranderd zijn gezicht van storm in een zonnige dag. Hij spreid zijn armen wijd en omarmd me alsof hij een verloren vriend heeft terug gevonden.
‘Ca va’, klinkt het.
‘Ca va bien!’, antwoord ik hem.
Didier schakelt om naar zijn karakteristieke “Allo Allo” Nederlands en vraagt me hoe lang we deze keer blijven. Een nachtje, we gaan dan weer richting Nederland.
Hij draait zich om naar zijn metgezel en ratelt onafgebroken in het Frans tegen de man waarmee hij is komen aanlopen. De man is zichtbaar verbaasd, zijn gezicht spreekt boekdelen. Ik kan het gesprek een klein beetje volgen en volgens mij is de conclusie dat hij morgen mijn plaatsje kan innemen. Met de staart tussen de benen druipt hij af.
Samen met Didier loop ik dan weer mee naar de receptie omdat we muntjes, jetons, voor de douche nodig hebben. Twee voor Lyka en een voor mij maakt drie euro. Ik betaal ook meteen het stageld voor de nacht dat met vijftien euro nog redelijk is. Normaal is het voor ons tien euro maar het is nu eenmaal hoogseizoen en Corona-seizoen.
Terwijl Lyka zich vermaakt onder het hete water van de douche ruim ik de camper wat op. Na mijn douchebeurt wordt het tijd voor een hazenslaapje. Een half uurtje is voldoende waarna ik plaats neem in de luie middagzon om te genieten van een Schultenbräu biertje. Hoewel we niets noemenswaardigs hebben gedaan was het een heerlijke dag vandaag.
Na een komt het tweede blikje maar dan wordt het toch echt tijd om een mooie bokaal plaatselijk abdijbier genaamd “Orval” te drinken! Met een oog op de jeu de boules spelers geniet ik van dit sterke licht bittere bier.
Het duurt niet lang voordat er enkele vaste gasten van de camping plaatsnemen aan mijn tafel. Ze hebben me herkend van ons vorige bezoek aan deze mooie kleine gezellige camping. Van alles komt voorbij in ons gesprek en wanneer ook Didier zich zetelt aan de tafel wordt het allemaal nog gezelliger.
Na een tweede Orval is het tijd om terug naar de camper te gaan. Ze vallen zwaarder op de maag dan je denkt en we willen ook nog eten! Lyka ziet aan de stand van mijn ogen dat het geen goed idee is om mij met messen te laten spelen. Ze stelt voor dat zij alle voorbereidingen maakt en dat ik de “finishing touch” op mij neem. De rijst met pittig Koreaans varkensvlees en Chinese kool smaakt ons prima. Een yoghurt als dessert maakt deze nederige maaltijd in de camper compleet.
Vanaf de bank luister ik naar het kabbelende water in de beek dat door de openstaande deur naar binnen komt. We bespreken wat we verder gaan doen en komen al snel tot de conclusie dat we richting huis gaan. We hebben morgen nog een halte en nog een wandeling voor de boeg.
