Wetteren (naast Racing Wetteren), dinsdag 14 juli 2020
Wat is dat dan weer vreemd! De lucht is donkergrijs en waarschuwt voor de
komende neerslag. Met vijftien graden is het ook fris in de camper te noemen
dus kleed ik me snel aan voordat de fluitketel op het gas gaat. Tien over half
zeven staat er op mijn iPhone, een mooie tijd om op te staan. Koffie in het
filter en de dagelijkse medicijnen in Jielus. Het ochtend ritueel is begonnen
met het stille bedrijf, het wat luidere bedrijf begint zodra Lyka wakker is en
wij ons gaan voorbereiden op het ontbijt.
Ik heb nog aardig wat op te ruimen voordat we comfortabel met z’n tweeën aan
de tafel kunnen zitten. Het grootste probleem in een camper is ruimte! Zodra
ik een hoek van een zitbank of een plank heb opgeruimd wordt de ontstane
leegte binnen een mum van een tijd weer gevuld met nieuwe spullen. Geen van
ons beiden heeft een idee waar deze spullen vandaan zijn gekomen en geen van
beiden weet waar deze op mysterieuze wijze verschenen spullen naar toe moeten
om het weer opgeruimd te krijgen.
Het overgrote deel van deze spullen komen toch voor mijn rekening. Boeken die
als naslagwerk dienen om plannen te maken waar we naar toe gaan en/of wat we
gaan bezoeken of bezichtigen. De stapel boeken neemt ondertussen al
formidabele afmetingen aan omdat ik in mijn hoofd ook al met met onze
winterreis bezig ben. Voor deze korte reis naar onze zuiderburen, die ook nog
als proef telt, heb ik voldoende aan het internet.
Zodra Lyka naar beneden is geklommen, ook vroeger dan gewoonlijk, is het voor
mij tijd om een korte ochtendwandeling te gaan maken voordat de beloofde regen
komt. Tijdens de wandeling besef ik dat de omgeving hier nog veel mooier is
dan dat we op het eerste oog hebben gezien! Er is hier een heuse beverkolonie
compleet met een kennispaviljoen. Bij terugkomst zie ik dat de Franse VW
buscamper al aan het inpakken is. Hoe zou die hier terecht zijn gekomen?
Zouden de coördinaten van deze parel onder de overnachtingsplaatsen al op het
internet circuleren?
Oud brood met verse koffie als ontbijt op deze frisse ochtend. Het is de
eerste paar dagen oude voorraad wegwerken voordat we weer gaan inkopen. Alleen
een driehoekje smeerkaas is vers maar de rest is uit de aangebroken voorraad
uit Nederland.
Dan gaan we richting de wandeling voor vandaag en voor een moment lijkt het
weer zelfs op te knappen. Toch niet! Nog voordat we bij het “Buggenhoutbos”
zijn gearriveerd vallen de eerste dikke regendruppels op de voorruit. Ik weet
van de weersverwachting dat morgen waarschijnlijk een verloren dag is. En dan
blijkt de parkeerplaats er ook nog eens een van “zo snel mogelijk
vertrekken”!
We pakken ons bij elkaar en beginnen met goede moed aan de geplande wandeling
voor vandaag. We zijn nog maar net op pad en we horen de regendruppels op het
bladerdak hoog boven ons vallen. Het regenwater bereikt de grond nog niet,
maar dat is slechts een kwestie van tijd. We kijken elkaar aan maar we gaan
toch verder met de geplande tocht door het “Buggenhoutbos”.
Velden met aardappelen zover als je kan kijken. Ook geen uitzicht om
kilometers door de regen langs heen te struinen! Bij de eerste mogelijkheid
snijden we een stuk van de geplande route af en lopen compleet verkeerd omdat
er ergens langs het pad een paaltje met een knooppunt nummer ontbrak, of we
zijn er zo langs heen gelopen.
En dan vallen toch de druppels door het bladerdak op de grond en we zijn het
er gelijk over eens. Deze wandeling is niet bijzonder en zodra we weer op de
provinciale weg komen die de rond- (lus)wandeling doorsnijd zien we de enorme
meubelhal waar we op de parkeerplaats staan in de verte. Dat was dus onze
wandeling voor vandaag!
Het is nog te vroeg om te lunchen dus rijden we maar meteen naar de plaats die
we voor morgen op het oog hebben. Tijdens de rit van 27 kilometer gaat de
regen van lichte regen naar zware regen. Is de toon gezet voor vandaag? Ik
kijk uit naar de zure haring die ik al een week in de koelkast heb staan. Zo
af en toe krijg ik een onweerstaanbare trek naar deze ingemaakte vissen. En ze
zijn lekker op het verse stokbrood van de ALDI.
In Wetteren rijd ik me bijna helemaal vast op de oprit naar het plaatselijke
ziekenhuis. De smalle aanvoerroute eindigt elke keer voor een slagboom.
Uiteindelijk weet ik de zes meter camper te draaien en rijd naar de tweede
mogelijkheid voor de nacht. Aan de overzijde van het verlaten
voetbalveld.
Zodra we op de plaats staan weten we dat we hier blijven. Wat er ook gebeurt.
Misschien dat het vanavond nog druk word op de tennisbaan van “Racing
Wetteren” maar staan is staan. De regen loopt langs de ramen naar beneden en
wij vermaken ons met de telefoon, de laptop, en het internet. Het blijft nat
buiten tot ver na vier uur en wanneer het eindelijk droog is loop ik er toch
nog even uit om de buurt te verkennen. Het is een leuke plaats waar de
wandeling voor morgen begint. Even wat anders dan bossen, we gaan weer
wandelen langs de rivier.
Pasta met sla en chipolata worstjes. Ook in de camper proberen we het beste
van het “Camping Koken” te maken. Het is en blijft behelpen in een relatief
kleine ruimte met twee kleine gaspitten. Gelukkig hebben we wat meer ruimte in
de koelkast dan gewoonlijk dus dat maakt het ook wat gemakkelijker.
Nog een bakkie koffie en twee afleveringen van “Queen of the South” en we
kunnen naar bed. Laten we hopen dat het morgen droog is en dat we een mooie
wandeling kunnen maken.
