Ronse (Camperplaats sporthal 't Rosco), zaterdag 18 juli 2020
Wat heb ik heerlijk geslapen. Ik voel mijn benen klagen wanneer ik de trap af
sluip om Lyka niet wakker te maken. Buiten zijn er al mensen aan het hardlopen
en het voordeel is dat ze geen geluid maken. Hoewel het zaterdag is controleer
ik de de vloeistoffen van de motor. Het oliepeil, de koelvloeistof en de
remvloeistof zijn alle drie oké. Maar ook de afsluiting van de retourleiding,
die ik twee weken geleden onderweg in Duitsland provisorisch heb gerepareerd,
zit nog steeds op zijn plaats.
Ik heb even geen zin om te schrijven of om nog meer foto’s te verwerken. Ook
nu loop ik alweer drie dagen achter en het verleden heeft me geleerd dat dat
moeilijk, of erger nog onmogelijk, is in te halen. In mijn onderbewust zijn
zoek ik naar oplossingen voor dit probleem. Niet alleen voor jullie lezers
maar ook voor mezelf. Ik geniet van het schrijven maar ik geniet ook van het
lezen. Ik lees nog regelmatig mijn verhalen terug en denk dan weer terug aan
de mooie dagen uit het verleden.
Het is alweer een tijdje geleden maar op deze ochtend komen de onderdelen voor
een goed Engels ontbijt weer uit de kast, of beter gezegd van onder de zitbank
vandaan. Met vers (af)gebakken broodjes en koffie een goede start van de dag
en het weekend.
Hoewel Lyka haar benen ook kan voelen komen we overeen om vandaag een relatief
korte wandeling te gaan maken. Lyka heeft de smaak nu ook te pakken en het
testen van de app “ViewRanger” op mijn iPhone maakt het wandelen ook een stuk
gemakkelijker.
We hoeven maar vier kilometer te rijden naar de start van de wandeling “Dak
Vlaamse Ardennen” is ze genaamd op “ViewRanger”. Gelukkig zijn we vroeg en
daarmee ook op tijd want deze omgeving lonkt elk weekend duizenden
wielerfanaten om zichzelf te testen op de hellingen die hun idolen met enorme
inspanningen nemen. Het werkt motiverend om zo’n puffende wielrenner tegen te
komen op weg naar de top, ogen op het asfalt of de fietscomputer gericht. Die
top wil je niet zien! Daar wil je zo snel mogelijk naar toe!
Voor ons begint de wandeling niet anders dan die van gisteren. Zei het dat we
nu op de top van de heuvel beginnen en de onvermijdelijke afdaling aan het
begin van de wandeling ligt. Het is weer heerlijk wandelweer. Niet te warm,
niet te koud, niet te zonnig en er wordt geen regen verwacht. Ook de afstand
voor vandaag, ongeveer zes kilometer, is een afstand die aan de start al te
overzien is. De afstand is eigenlijk niet belangrijk, de tijdsduur is
belangrijker! De wandeling voor vandaag staat op 2:00 uur. En dat zegt genoeg!
Dat is maar drie kilometer per uur, dat voorspeld dus een stevige wandeling.
We zijn niet ver van Kwaremont dus het landschap waar we in opgaan is niet
veel anders. Smalle paden door velden met wisselende boerenbedrijven en
gewassen. Oude boerderijtjes opgekocht door stedelingen die in hun vrijer tijd
willen genieten van de rust op het platteland, nou ja, heuvelland. En het is
hier heerlijk stil! De enige achtergrond geluiden die we hier horen zijn het
zingen van de vogels en een tractor die in de verte zijn werk doet.
En plotseling staan we in de bossen! Ik kijk op mijn iPhone en zie dat het
niet ver meer is tot de finish. Maar deze keer zit het venijn in de staart! De
ene na de andere stevige klim wordt afgewisseld met een korte afdaling.
Klimmen is goed voor de kuiten en afdalen voor de voorste spieren op je dijen.
En zo gaat het tempo van deze wandeling aan het einde flink omlaag.
Boven op de top van de beklimming probeer is het onmogelijke om het
hoogteverschil nog een keer op de foto vast te leggen. Tijdens de laatste
honderden meters spreken we af om niet verder te gaan rijden en nog maar een
nacht op dezelfde staanplaats te overnachten. Het is er rustig en goed!
De rest van de middag doen we niets meer! Lekker ontspannen en de spieren
laten rusten. Het is niet veel drukker dan gisteren op de fijne camperplaats.
We hebben op de terugweg in de ALDI snel nog wat boodschappen gedaan en
genieten van onze verdiende delicatessen. Morgen lassen we in ieder geval een
rustdag in met een korte wandeling/bezichtiging.
Helaas moet ik dan toch nog het avondeten bereiden. Een dagelijkse
terugkerende taak waarvan ik graag zou willen dat Lyka die af en toe eens van
me overneemt. Dat zie ik jammer genoeg niet zo snel gebeuren. Haar iPhone en
iPad zijn het middelpunt van haar leven en haar zonder te zien is haast
ondenkbaar.
Gyros met sla en gekrulde patat. Daar moeten we het dan maar weer mee doen.
Nog een wijntje erbij, enkele afleveringen van “Queen of the South” en dan
naar bed.
Nog een laatste inspectie of alles aan de camper is afgesloten en dan vertrek
ik ook naar dromenland. Mijn gedachten zijn al bij morgen. Een rustdag. Nou
ja, een dag van plannen, schrijven en Lyka verwennen.
