Peruwelz (Jachthaven Peruwelz), zondag 19 juli 2020
Dag zeven van deze korte reis komt alweer op de teller en het gaat niet zo
goed als ik had gehoopt. Ik voel nog teveel haast in mijn lichaam en dat wil
ik zo snel mogelijk kwijt. Maar dat is moeilijker dan het lijkt! Wij voelen
onze benen nog zeuren van de wandeling van gisteren dus besluiten we unaniem
om vandaag de geplande wandeling maar over te slaan. Het is tenslotte zondag
en dat is traditioneel een rustdag!
Na de gebruikelijke croissants met gerookte zalm pakken we alles goed in en
maken de leefruimte eens extra schoon. Dat mag ook wel na een hele week want
we leven samen tenslotte maar op een hele kleine ruimte. Het minste verlies
van discipline resulteert in chaos. Ik heb nieuwe schoonmaak spullen gekocht
om uit te proberen en ik kan zeggen dat de vochtige huishouddoekjes ons prima
bevallen. Binnen tien minuten zijn alle oppervlakken weer mooi schoon en het
ruikt heerlijk fris in de camper.
Het zijn vandaag maar hele korte afstanden die we moeten afleggen en onze
eerste halte is het (Chateau Belœil). Een schitterend landhuis dat in het
verleden ook wel “Het Versailles van het noorden” werd genoemd. De grote
parkeerplaats is, zoals verwacht, gesloten wegens het Covid-19 virus. Alles
wat met cultuur te maken heeft is in België gesloten want cultuur is nu
eenmaal niet van levensbelang.
In het dorpje vinden we een andere parkeerplaats die ons op loopafstand van
het enorme landhuis brengt. We zijn niet de enige toeristen die de kleine
onzichtbare monsters trotseren. Ik merk overal en aan iedereen dat ze het
virus zat zijn, dat het vertrouwen en het geloof over de noodzaak van afstand
en mondkapjes met de dag afneemt. Persoonlijk ben ik ook super sceptisch over
de hele Covid-19 malaise. Er zal best wel een kern van waarheid inzitten maar
wat is erger? Een hoog ziekteverzuim, zoals met de jaarlijkse griepgolf, of
een georganiseerde economische catastrofe die de burgers zelf moeten betalen?
Zou het goed komen wanneer we het aan de zelfbenoemde specialisten overlaten?
Zij beweren dat dit nog nooit is voorgekomen. Dus dan is mijn oplossing net zo
slim als die van hun?
Op de terugweg naar de parkeerplaats passeren we een hotel dat al ver voor de
Covid-19 pandemie slachtoffer is geworden van veranderend menselijk gedrag.
Dit is een foto waar ik van hou. Het slijten en vervallen van zaken die eerst
haast heilig waren.
Binnen twintig minuten nemen we onze plaats in op de camperplaats bij de
jachthaven van Peruwelz. Het is een populaire plaats omdat het per nacht erg
goedkoop is. Het is ook al snel duidelijk dat hier veel doorgewinterde
camperaars staan. Voor ons betekend het douchen en daar maak ik Lyka heel erg
blij mee.
Terwijl Lyka de snacks voor de lunch bakt ga ik bij de buren op onderzoek uit.
Naast ons staan Fransen dus dat wordt een beetje moeilijk maar wanneer ik een
man in de garage van zijn camper met een Belgisch kenteken bezig zie is mijn
slachtoffer gevonden. Hij verteld me alle relevante informatie die nodig is om
onze middag en nacht hier een plezierig verblijf te maken.
De picanto’s op stokbrood met ketchup en gebakken uien smaken ons goed, zelfs
beter dan thuis want het kamperen is weer helemaal in en met een beetje extra
moeite is het eenvoudige leven op de camping weer romantisch en heerlijk.
Ik schiet meteen in de stand rust terwijl Lyka met haar twee douchemunten op
zoek gaat naar het juiste sanitair. Voor mij is de rust van korte duur omdat
ik de watertank nog moet vullen. En daar verschijnt een klein probleem aan de
horizon. Wij hebben geen slang, “darm" in het Vlaams, van een meter of zeven
bij ons. De enige manier om de watertank te vullen is om met de kleine
jerrycan gevuld met vers drinkwater heen en weer te lopen.
Ik neem de tijd en Lyka zit alweer lang en breed naast de camper in de zon van
een wijntje te genieten wanneer mijn missie compleet is. Dan is het mijn beurt
om te gaan douchen en eerlijkheid gebied dat het een heerlijke douche is voor
twee euro. Acht euro totaal kost ons de nacht in Peruwelz. Onze oude camper
heeft alles aan boord om het reizen comfortabel te maken maar de douche, en de
warmwatervoorziening, heb ik er direct uitgesloopt omdat die voor een
lilliputter was gebouwd. Het is in het verleden wel eens voorgekomen dat we €
32,- hebben betaald om beiden te kunnen douchen! Dat is dan weer het andere
uiterste. Sindsdien zijn we daar veel slimmer in geworden en de kosten voor
twee keer douchen in de week zijn overkombaar. Hoewel ik € 7,50 per persoon
genoeg vind om te kunnen douchen! De gezelligheid en schijnveiligheid van een
camping zijn voor ons niet belangrijk.
Na de heerlijke douche trakteert Lyka me op een koud biertje en ik zoek een
plaatsje in de zon. Het is heerlijk hier en ik moet even niet aan foto’s en
verhalen denken. Ik heb mijn hoofd voor andere zaken nodig. De toekomst is erg
troebel. Kunnen we komende winter op reis? Of geeft de overheid een negatief
advies af voor de rest van de wereld? Het is natuurlijk wel zo dat wanneer
heel de wereld code oranje heeft je overal naar toe kan zonder extra risico te
lopen. Ik ben en blij lui vandaag en de achterstand van het schrijven wordt
alleen maar groter!
Pittige kimchi noedels met speklappen. Wat is dat heerlijk op deze warme
zomerse dag. We blijven lang buiten zitten omdat de muggen en vliegen niet zo
talrijk zijn op deze camperplaats. Voor het slapen kijken we toch nog een
aflevering van “Queen of the South”. We liggen al vroeg op bed. Morgen hebben
we een van de langste verplaatsingen van dit kort bezoek aan onze zuiderburen.
