Zaltbommel (Thuis), zondag 5 juli 2020
Ik weet niet wat ik ervan moet denken maar op deze zondagochtend schud de
camper om half zeven zo heen en weer dat het wel lijkt dat we aan boord van
een jacht in de haven liggen. Het slingeren heeft me zelfs uit mijn slaap
gewekt. Het is ook nog eens fris in de camper. Zo fris verwacht je niet in
juli! Het is tenslotte zomer in Nederland.
Koffie en internet. De gasvlam verwarmd niet alleen het water in de fluitketel
maar de restwarmte verwarmt ook de kleine leefruimte en binnen enkele minuten
is de temperatuur weer aangenaam. Gelukkig werkt het internet ook weer naar
behoren. Gisterenavond was dat wel anders. Onze mobiele apparaten bleven van
Nederlandse naar Duitse telecom netwerken overschakelen en weer andersom. Van
EDGE naar 4G en dan via 3G weer naar EDGE. Het zal er wel mee te maken hebben
dat we maar op enkele kilometers van de Nederlandse grens staan.
Ik trek de gordijnen aan de deurzijde open en kijk over een groen weiland naar
een bosrand. Dit is een uitzicht dat ik kan waarderen. Lyka en ik maken er
vaak grapjes over.
Wanneer ik met mijn arm een zwaaiende beweging maak zeggen we in koor: ‘Een
beetje groen!’
De lucht is slechts in een toon grijs geschilderd en dreigt met regen. En dat
in juli? Storm en regen in juli? Honderdduizenden Nederlanders die door het
Covid-19 (Corona) virus gedwongen zijn om hun vakantie doorbrengen op een
camping in Nederland. En dan dit weer. Misschien zelfs met een roedel zeurende
kinderen? Het zijn vreemde tijden, dat zeker! Iedereen in Europa moet zich
aanpassen en richten naar de richtlijnen van de overheid.
Met een beker, de Barcelona variant, koffie binnen handbereik begin ik aan een
verhaal van vier maanden geleden toen we op de motor in Thailand op reis
waren. Ik kijk er zelf ook van op, om eerlijk te zijn, dat ik plotseling
oudere verhalen aan de hand van de foto’s kan schrijven. Wanneer dit zo
doorgaat ben ik voor onze reis in het najaar helemaal bij met schrijven. Ik
probeer eerst om 2020 helemaal compleet te maken waarna ik aan 2019 en 2018
begin.
Zodra Lyka zich in de leefruimte heeft gemeld gaat de (tandoori) oven op de
gaspit! Dit stukje keukengereedschap is een van de beste dingen die we ooit
voor de camper hebben gekocht. Het is een soort airfryer voor op het gas in de
camper. Alles gaat er in van broodjes tot en met kippenvleugels. De “Dreamchef
Tandoori Oven” heb ik jaren geleden gekocht als opvolger van de veel kleinere
“Omnia Oven”. De prijs op het internet is ondertussen verdubbelt maar wanneer
deze mobiele oven, om welke reden dan ook, sneuvelt dan kopen we meteen een
nieuwe.
Het regelen van de temperatuur onder de deksel gaat dus niet met een
thermostaat maar op het oog, de hoogte van de vlam, en het bekende
fingerspitzengefühl. Zo tover ik binnen twintig minuten heerlijk verse
afgebakken krokante croissants op tafel die we traditioneel elke zondagochtend
rijkelijk beleggen met gerookte zalm. We gaan vanavond ook nog een stukje
verder. We gaan ovenbitterballen proberen. Ik kijk er nu al naar uit.
Na het ontbijt zoek ik naar een mooie wandeling op “route.nl", en die is snel
gevonden. Tien kilometer langs water, door bossen en over heide met
zandverstuivingen op iets meer dan twintig kilometer vanwaar we nu staan. We
ruimen de leefruimte op en in zodat er zich onder het rijden niets kan
verplaatsen waarvan wij verwachten dat het op zijn plaats blijft.
Tijdens onze eigen verplaatsing naar de cabine van de “oude Dame” worden we
nog een keer herinnerd aan hoe fris het is op deze zondagochtend in juli. De
motor start zonder problemen, en nadat ik onder de motorkap heb gekeken of
mijn noodreparatie nog in orde is, zetten we ons in beweging richting de
parkeerplaats waar we de wandeling voor vandaag zullen starten en wellicht ook
nog kunnen overnachten.
Ik heb de gratis kaart van “OpenStreetMap” op de Garmin geïnstalleerd maar dat
blijkt deze keer geen groot succes. De gratis kaart blijft vastlopen waarna de
Garmin zich weer opnieuw moet opstarten. Direct daarna moet ik dan weer onze
bestemming instellen. Na drie keer blijkt dat we ook nog eens in een cirkel
terecht zijn gekomen waarbij de Garmin GPS ons steeds een fietspad probeert op
te leiden.
Dan ben ik het zat! Ik zet de camper aan de kant en stel de Garmin kaart van
Europa weer in. De eerste druppels, die waren voorspeld, vallen op de
voorruit. De horizon is grijzer geworden en de horizon is langzaam aan het
vervagen. Nog voordat we Nederland bereiken is de ruitenwisser van de interval
stand naar laagste stand gezet. Het rubber schraapt het regenwater van de
voorruit. De motregen gaat over in een gewone lichte regen.
We kijken elkaar aan en zonder een woord te zeggen hebben we besloten om naar
huis te rijden. Op pad met de camper is leuk maar om zestig kilometer van huis
in de regen in de camper te zitten heeft weinig zin. Dat kan ik achter het
huis ook! Zo komt dit tweede weekend toch nog onverwacht aan een einde. We
hebben wel afgesproken dat onze volgende rit een dag of tien zal duren. Dan
gaan we weer richting België, het Scheldeland en de Vlaamse Ardennen.
