Kessel (naast de kerk), zaterdag 4 juli 2020
De zomer lijkt verder weg dan ooit wanneer ik om half acht de ladder af klim.
Afgelopen nacht ben ik een paar keer wakker geworden van het tikken van de
regendruppels op het dak. De temperatuur ’s nachts komt niet boven de 17
graden uit maar dat maakt dan weer dat we goed kunnen slapen in het kleine bed
boven in de alkoof. Voor hoe lang nog? Vraag ik me af en toe af. Zal ik in een
niet al te verre toekomst alleen beneden op een zitbank gaan slapen? Alleen al
van het idee om alleen te gaan slapen lopen de rillingen me over mijn rug.
Ik zet een pot koffie en raadpleeg de moderne weer orakels op mijn iPhone. Ook
vandaag zijn ze het niet met elkaar eens of het op onze locatie gaat regenen
of dat het vandaag droog zal blijven. Optimistisch als ik ben ga ik er dan
maar vanuit dat het droog blijft.
En dan komt er via de sociale media, moderne tam-tam trommels die (slecht)
nieuws verspreiden, het bericht dat er weer een goede vriend het huidige voor
het eeuwige heeft verwisseld. Ik krijg een brok in mijn keel en denk voor een
moment met weemoed terug aan onze gesprekken op de markt in Pattaya.
‘Huib, je bent een gewaardeerde vriend. Ik was het niet altijd met je
eens maar het was altijd gezellig om een biertje met je te drinken. Huib was
een prima kerel die ik niet zo maar zal vergeten. Een goede reis vriend, het
was een genoegen om je te hebben mogen ontmoeten!’
Ik ben een van de jongsten die in Pattaya neerstreek en met de pensionado’s op
de markt bevriend raakte, dus normaal gesproken gaan er nog veel van mijn
vrienden mij voor. Maar normaal is nu eenmaal geen garantie! Daarom probeer
van elke dag het mooiste te maken.
Met elke dag dat ik ouder ben geworden raakt dit soort nieuws me steeds dieper
in mijn ziel. Het is de constante herinnering dat ook mijn afscheid langzaam
dichterbij komt. De derde vriend alweer van de vaste vrijdagmiddag op de Soi
Buakao markt in Pattaya!
Dat we gaan wandelen is zeker zodra Lyka zich ook in het leefgedeelte van de
camper heeft gemeld. Een beetje rondreizen en dan zinloos de hele dag in de
camper gaan zitten wachten of er regen komt is alleen een optie wanneer de
weersomstandigheden het echt niet toelaten om naar buiten te gaan! Na een
ontbijt van bruine boterhammen met Hollandse komijnekaas en vleeswaren maken
we ons gereed voor de zeven kilometer in het “Diersfordter Wald”.
Direct na de parkeerplaats passeren we twee wild sluizen en stappen we een
gemengd bos in. Het bos is niet helemaal wild maar wel goed gepland en
onderhouden. Zoals jullie weten houden wij erg veel van wandelen. Lyka wat
minder dan ik maar samen genieten van de rust die het bos uitstraalt. In de
toppen ruist de wind en in de verte weg zingen de vogels hun mooiste lied.
Lyka heeft voor dr zekerheid een paraplu in haar rugzak gestoken en ik heb
daar mijn regenjack bijgestoken. We hopen natuurlijk dat het droog blijft maar
wat extra bescherming tegen de verwachtte regen kan geen kwaad.
Zeven mooie kilometers, iets minder dan twee uur, door een gemengd bos en over
een loopbrug dwars door een veengebied. Gelukkig is het ook niet al te druk
vandaag. Een klein beetje vermoeid maar redelijk voldaan arriveren we weer bij
onze oude camper.
Wat zijn we toch blij met onze oven pan waarin we op de kleine gaspit kunnen
bakken zoals we thuis gewend zijn. Vandaag testen we “Kibbeling uit de oven”
en om eerlijk te zijn gaat het perfect! Dus we hebben weer een heerlijk
lunchgerecht aan onze verzameling toegevoegd, tenminste, wanneer de kibbeling
beschikbaar is in de supermarkt.
We laten de lunch nog wat zakken en dan gaan op pad naar onze volgende halte.
We hebben, en met ons vele andere bewoners van campers, nog een klein
probleem. Ons huishoudelijk afval! In Nederland is het een drama, in België
een ramp en in Duitsland is het niet veel beter. Huishoudelijk afval afvoeren
is zo duur geworden dat gemeenten, ondernemers en burgers draconische
maatregelen treffen om het huishoudelijk afval tot een minimum terug te
brengen om zo de kosten te drukken. Wij zijn daar als reizigers met een camper
direct een slachtoffer van! Wij kunnen moeilijk het huishoudelijk afval van
enkele dagen, of weken, in een warme camper opsparen om mee terug naar huis te
nemen!
Wij zijn persoonlijk niet van het zo maar ergens neer zetten, zoals we vaak
genoeg langs de weg hebben gezien, dus gaan we maar op zoek naar een afvalbak.
En dan ook nog een met een opening groter dan een frisdrankblikje. Gelukkig
vinden we die na een half uur rijden naast een bushalte. Het mag misschien wel
illegaal zijn wat we doen maar het is beter dan het afval langs de weg te
zetten!
De parkeerplaats die we als eerste op het oog hebben is te klein, te donker,
te dicht bij een doorgaande weg en we hebben geen 4G ontvangst. Dat laatste is
het belangrijkste ongemak! Na een korte omzwerving komen we terecht op de
parkeerplaats naast de kerk in Kessel op een steenworp van de Nederlandse
grens.
Het rommelt in de camper. Buiten is de lucht donker en binnen hangt er een
donkere sfeer. Verveling heeft toegeslagen en dat brengt problemen met zich
mee. Een van de meest belangrijke punten voor het reizen met een camper is dat
een ieder zichzelf moet kunnen vermaken. De een mag nooit de tijd van de ander
opeisen om zich te laten vermaken.
Ook deze bui drijft weer over en na de maaltijd van Chili con carne op rijst
begint Lyka aan een film op de tv. Helaas staat het volume zo hoog dat het
voor mij onmogelijk is om een serie te kijken op mijn MacBook. Er zit dus
niets anders op dan te wachten tot de rust is teruggekeerd. Morgen gaan we
Nederland weer in, tenminste, dat is het plan. We hopen op tien kilometer
droge kilometers wandelen in Nederlands Limburg.
