Couvin (Bij het zwembad), maandag 20 juli 2020
Na de rustdag van gisteren gaan we vandaag weer wandelen. Ik weet niet hoe ver
de tocht zal worden want in het gebied waar we willen gaan wandelen zijn er
nog geen wandelingen bekend waar ik het gpx spoor van kan downloaden. Maar zo
ver zijn we nog niet!
Eerst gaan we rijden, een ongekende afstand voor ons. Meer dan honderd
kilometer en tijdens de rit van vandaag passeren we ook nog de Frans/Belgische
grens. Het is heerlijk weer en het is heerlijk rustig op de weg. We golven
over de uitlopers van de Ardennen en op de autoradio wordt elke twintig
minuten van zender gewisseld. Wat kunnen die Franstaligen toch een hoop lullen
op de radio. We verstaan er geen woord van maar door het regelmatig
schaterende gelach van de presentatoren en gasten zal het best wel grappig
zijn.
Weer een andere zender en na drie of vier acceptabele nummers begint het
Franse geleuter weer. We schakelen via de 4G in mijn iPhone maar snel naar
NPO-Radio2. Bekend en betrouwbaar! Ik vind het nog steeds zeer wonderbaarlijk
dat we zo ver van huis gewoon naar de Nederlandse radio kunnen luisteren. Voor
een moment gaan mijn gedachten naar de Sony wereldradio die ik lang geleden in
Chiang Mai kocht om te kunnen luisteren naar de oproepen uit Nederland. Een
heel andere tijd en toch slechts twintig jaar geleden!
Bij aankomst op de parkeerplaats vanwaar onze wandeling moet beginnen maakt
Lyka onze inboedel in gereedheid om te gaan wandelen en ik speel met de nieuwe
app van Viewranger op mijn iPhone. Ik heb geen gpx file kunnen downloaden voor
in mijn Garmin GPS, en dat verontrust me een beetje. Nu blijkt dat we de rode
lijn in Viewranger ook zouden moeten kunnen volgen. We gaan met dubbele
apparatuur op pad om eens te bekijken of deze de laatste Garmin handheld is
die we hebben gekocht.
We besluiten om na de wandeling te lunchen dus gaan we snel op pad om de
onzekerheid weg te nemen en de nieuwe manier van werken met de GPS-data te
testen en te onderzoeken.
Het was een heerlijke wandeling door een bos met enkele beklimmingen en het
volgen van een rustig kabbelend beekje. Tijdens het schrijven van dit verhaal
kom ik dan weer het probleem tegen om deze boswandeling te beschrijven.
Je wordt een met de natuur om je heen. Er is geen lawaai en het groen is
rustgevend. Je praat niet veel omdat je onbewust je gedachten en je indrukken
in je hoofd rangschikt. Alles om je heen komt je bekend voor. Het is heerlijk
verfrissend voor je geest.
Totdat je bij een klein monument komt voor een slachtoffer van jeugdige
overmoed. Gevallen en dodelijk verongelukt bij het beklimmen van een rotswand
in het park. Voor een moment staan we stil en zeggen in onze gedachten een
gebedje. Een ongeluk zit in een klein hoekje! Vergeet niet dat bij ouderen het
vallen in en om het huis ook een belangrijke doodsoorzaak is! Voorzichtigheid
is eigenlijk altijd geboden.
Aan het einde van de wandeling passeren we een mooi kunstwerk in de vorm van
een “Stalen Vis”. Minder dan vijf kilometer maar mijn kuiten branden alsof ik
op een brandstapel sta. De wandelingen van de afgelopen dagen hebben toch hun
tol geëist! Eigenwijs als ik ben wil ik niet stilzitten maar de spierpijn
bestrijden met morgen een extra lange wandeling door bossen en over
heuvels.
De geur in de camper is vis, haring op twee verschillende manieren, de zure en
de zoute varianten. Deze culinaire twist smaakt me uitstekend terwijl Lyka,
een vies gezicht trekkend, geïnteresseerd toekijkt hoe ik deze oer-Hollandse
delicatessen naar binnen werk.
Na de lunch is het niet ver rijden naar de “Abdij Notre-Dame de Scourmont”,
oftewel de abdij van Chimay. Wereldberoemd om haar kazen en bieren, daarom is
het voor ons een bestemming om niet zomaar aan voorbij te rijden. De abdij
zelf is niet echt speciaal en de gebouwen zijn ook nog niet zo oud. Een oud
geloof in een modern jasje. Toch slenteren we ondanks de mondkapjesplicht over
de erven en door de openbare gebouwen van de abdij. Het gouden kistje met een
modern Jezusbeeld omringt door druiven en gerst springt in het oog. De
monniken van de abdij zullen ongetwijfeld van een goed glas houden.
Om de hoek is de winkel en restaurant die bij de abdij horen. Overal
mondkapjes en dat maakt ons niet blij. Maar het is niet anders! We kijken
elkaar vreemd aan bij flesjes speciaal bier van € 10,- voor een kwart liter.
Dat moet dan wel heel speciaal zijn! Een magnum met twee speciale glazen staat
voor € 99,- in de etalage. Wij houden het bij een stuk belegen kaas en enkele
six-packs van de meest gangbare Chimay abdijbieren. Toch moeten we bijna €
40,- aftikken, aan de door het mondkapje haast onverstaanbare meisje, voor
deze bijzondere delicatessen.
Dan rijden we snel verder naar onze plaats om te overnachten. Een
parkeerplaats bij een zwembad/sporthal in Couvin. Het is een mooi plaatsje
totdat de bewoners van de aangrenzende huizen van hun werk thuiskomen. Het
wordt druk in hun tuinen en de rook van de barbecues en de muziek van de
geluidsinstallaties zijn erg storend. Gelukkig staan we ruim vijftig meter
weer in de rust zoals we dat graag hebben. En de prullenbak aan de overkant
aan de muur is zelfs een bonus.
Een karbonaadje met sla en gebakken aardappelen is het einde van onze werkdag.
Daarna genieten we samen van enkele koele Chimay bieren, en een paar blokjes
van de hemelse kaas, die we vanmiddag hebben gekocht. Na een aflevering van
onze favoriete tv-serie kruipen we in de alkoof. Ik kan de rust wel gebruiken,
morgen liggen er nog eens twaalf kilometer voor ons te wachten!
