Pattaya (Boxing Roo (6)
We zijn weer onderweg en zoals de titel al zegt zonder enig probleem. Daar ben ik na de laatste twee vluchten - bagage achtergebleven in Moskou en vliegtuig kapot in Bangkok - wel blij om. Maar dat houdt ook in dat ik minder te schrijven heb.
Maar eerst nog even terug naar mijn dagen thuis in Nederland. Het waren mooie dagen die gevuld waren met allerlei klusjes die helaas niet konden wachten. Elke dag had ik wel wat te doen en vaak was de dag dan al voorbij of in ieder geval zo ver voorbij dat ik weinig anders meer kon gaan doen. De weekenden waren me heilig en ik heb dan ook zoveel mogelijk vrienden proberen te bezoeken maar helaas heb ik ook veel vrienden teleur moeten stellen. Maar het ergste was dat ik het weekend voor mijn vertrek ziek was geworden en daarmee een mooi weekend van afscheid en een grandioos concert van “Bob Charles” in rook zag opgaan.
Op dinsdagochtend is het al honderden jaren markt in Zaltbommel en ook traditioneel de dag dat ik weer vertrek.
‘Waarom?’
‘Heel eenvoudig!’
‘Het kan wel tot € 100,- goedkoper zijn om op een doordeweekse dag te vertrekken, en dat is snel verdient als je toch voldoende tijd hebt!’
Met een vlucht die pas om 16:00 vertrekt zouden veel mensen me voor gek verklaren als ik vertel dat ik al om 10:43 op de trein stap richting Schiphol. In mijn belevingswereld is de Nederlandse Spoorwegen al lang niet meer te vertrouwen en het laatste wat ik wil is dat ik vast kom te zitten op een klein station ergens tussen Utrecht en Schiphol. Wachten moet je toch! En dan is het wachten op Schiphol een stuk zekerder dan wachten thuis op de bank in Zaltbommel.
Schiphol is al lang niet meer zo’n hele slechte plaats om te wachten. Een koffie met een broodje uit de supermarkt en dan zo’n drie uur voor het vertrek inchecken en snel door de immigratie. Twee flesjes l’eau de toilette voor mijn meisje en twee halve liters bier voor mezelf. Ik ben klaar om te vertrekken.
Ze smaken me uitstekend nu ik al een paar dagen niets heb gedronken, ik voel me nog steeds geen 100% maar het komt er wel erg dichtbij. Vlucht MS758 van Amsterdam naar Cairo is ook een half uurtje te laat!Maar ook hier geldt eigenlijk dezelfde regel: ‘Of ik nu in Amsterdam of in Cairo zit te wachten het blijft lood om oud ijzer!’
Een vlucht is een vlucht en het enige hoogtepunt is eigenlijk het eten aan boord. Nu weet ik dat er weinig mensen zijn die het eten lekker vinden aan boord van een vliegtuig maar ik denk dat dat wel een beetje aan de spanning kan liggen. Oké, ze zullen geen Michelin sterren winnen maar het eten bij Egypt Air is zeker niet slecht. Maanden geleden had ik tijdens het boeken een paar vreemde maaltijden besteld om uiteenlopende redenen. Ten eerste: Je krijgt altijd als eerste je eten als je aangeeft dat je een speciale maaltijd op prijs stelt. En ten tweede: Het grootste voordeel is dat je het meestal al op hebt voordat je buurman zijn prakkie krijgt. Dat geeft je wat meer ruimte voor de toch al smalle stoelen!Ik was allang vergeten dat ik vis had besteld maar het smaakte me prima. Het was alleen jammer dat er geen wit wijntje bij werd geschonken! Egypt Air is - net als de meeste luchtvaartmaatschappijen tegenwoordig - een alcoholvrije maatschappij.
De wachttijd in Cairo vloog om. Een heerlijk gezelschap van een echtpaar - dat een groot voorbeeld voor me is - dat al 12 jaar elke winter voor zes maanden samen op reis gaat. Voeg daar nog een oudere dame bij die zes maanden per jaar in Zuid-Afrika verblijft en je hebt genoeg om naar te luisteren en natuurlijk ook te vertellen.Twee blikken Egyptisch bier om een beetje rozig te worden zodat ik toch nog een beetje slaap zou kunnen pakken. Het vliegtuig van vlucht MS960 zit maar voor een derde vol en dan heb je al snel drie stoelen voor jezelf! Snel de moslim maaltijd van rundvlees en rijst naar binnen werken en dan slapen.
Helaas komt daar helemaal niets van terecht. Ik weet het ook niet waarom maar op een paar hazenslaapjes na krijg ik mijn ogen niet dicht. Alleen maar draaien en draaien! Het hoofdeinde maar een keer gewisseld en dat haalt ook niets uit. Na een paar zware uren is het ontbijt aan de beurt en dat is dan ook meteen het teken dat we nog ongeveer twee uur van Bangkok verwijdert zijn.
En daar is dan eindelijk de nieuwe overvolle luchthaven van Bangkok!De bus wordt gemist op tien minuten en daardoor moet ik nog een kleine twee uur wachten voordat ik op pad kan naar mijn vrouw die ik wegens de strenge toegangseisen voor de Schengenlanden in Thailand achter heb gelaten. Ik bel eerst naar mijn vrouw dat ik goed ben aangekomen. Aan de andere kant van de lijn kan ik haar blijdschap goed horen.
De eerste Thaise maaltijd van deze reis is een hele pittige!
Laab moo met rijst en groenten, een cola Zero om de vlammen te doven. Tegen zessen val ik de armen van mijn geliefde die tranen in haar ogen heeft van blijdschap. We zijn weer herenigt en er liggen een paar mooie maanden voor ons voordat we samen hopelijk weer naar Nederland gaan.Om onze hereniging te vieren gaan we samen lekker een gebakken visje eten!
De eerste dagen hebben we het weer druk met elkaar en het plannen van de komende weken. We blijven niet lang in Thailand, binnen een week gaan we alweer verder via Kuala Lumpur op weg naar Korea.Helaas heb ik de eerste dagen weer veel last van de jetlag. Ondanks dat ik helemaal geen bier tot me neem kan ik ‘s avonds heel moeilijk in slaap komen. Het bier in Thailand smaakt me gewoonweg niet en misschien kan ik beter een tijdje stoppen met drinken?
