Ik weet niet precies wie de echte veroorzaker was - de literfles bier óf de vermoeidheid - die ervoor zorgde dat we erg laat op staan. Ondanks alle goede bedoelingen kwamen we pas om 09:40 uit bed. Met nog steeds wat pijn in de rug en in spieren waarvan ik allang vergeten ben dat ik ze nog heb. Het ontbijt in het Songwontel laten we maar voor wat het is en om half elf gaan we op zoek naar de McDonald’s die ik gisteren niet kon vinden.
Ook op deze ochtend loop ik door de buurt alsof ik hier al jaren woon. Met de kaart van de Koreaanse McDonald’s in mijn geheugen geprent lopen we door de smalle straten van Insadong. En precies waar het restaurant van de gouden bogen zou moeten zijn heb ik gisterenavond ook voor het hotel in renovatie gestaan. Ik ben dus nog niet helemaal gek geworden!
Dat is ook meteen het einde van de ontbijt inspiraties en we vallen de eerste de beste GS25 minimarkt binnen. Lyka zoekt naar een sandwich en ik ga op jacht naar een koffie en een warme chocolademelk. We slagen beiden in onze opdracht en bij de kassa komen we weer bijeen. De zwart bebrilde kassaman - zonder glazen in het montuur - deelt me de schade mee door met zijn dikke worstvinger naar het getal op het beeldscherm te wijzen. 4000 Won (€ 2,85) is een redelijke prijs wanneer je in de supermarkt zit te eten met een paar andere hongerige Koreanen die je vreemd aan zitten te kijken alsof je een buitenaards wezen bent.
Het is tijd om te gaan winkelen. Lyka heeft nog een hele wc-rol met wensen wat ze graag wil hebben en Seoul is een ideale plaats om er een paar af te strepen. De prijzen zijn redelijk en de kwaliteit is goed. Bij het eerste de beste warenhuis gaan we maar naar binnen want ik moet ook naar het toilet.
De prijzen zijn zo hoog dat ze na een korte inspectie van het prijskaartje uit zichzelf nee schud.
‘Ooooh, very hot!’, waarschuwt de vrouw met een opgestoken waarschuwende wijsvinger die vergezeld gaat met een brede glimlach.
‘No problem!’, verzeker ik haar met een geruststellende stem en een nog bredere glimlach op mijn gezicht.
Voorzichtig zoekt ze haar weg naar de nog kleinere keuken achter het restaurant. Enkele minuten later verschijnt ze met twee kleine dampende styrofoam schaaltjes. Het gerecht smaakt zo slecht nog niet maar het is zonder twijfel het pittigste wat ik ooit in Korea heb gegeten.
We vervolgen onze weg naar het “Seoul Station” en kopen bij een winkel voor Lyka lange sokken en fleece handschoenen, ze zal het in ieder geval niet meer koud hebben!
Bij het enorme treinstation aangekomen is het eerst tijd voor een koffie en een doughnut. Mijn maag is nog steeds niet vol en elk beetje helpt. We zitten naast een roltrap en terwijl we een eindeloze rij mensen naar boven zien verdwijnen valt ons een ding meteen op. Koreanen hebben geen grijs haar! Lyka kan haar ogen niet geloven wanneer er eindelijk een man in oud kloffie met grijs haar de roltrap op gaat. Waarschijnlijk denken ze hier: “Grijs is oud en oud is zwak!”
Bij de informatie in het enorme station krijgen we van een meisje - dat prima engels spreekt - snel de informatie waar we naar op zoek zijn. De trein van Seoul naar Mokpo vertrekt om 11:45 vanaf het Seoul Yongsan station en zal om ongeveer 16:52 in Mokpo arriveren. Dat wordt dus een heerlijk ritje van ruim vijf uur door het afwisselende landschap van Korea. Ook de prijs van 26.600 Won (€ 19,- voor ong. 250 Km) per persoon valt nog wel mee als je bedenkt dat we bijna van het uiterste noorden naar het uiterste zuiden gaan. Mission accomplished!We slaan het bezoek aan de Seoul Tower maar over en gaan langzaam weer richting Insadong! Seoul is bezaaid met dure warenhuizen en goedkope markten. Op de terugweg komen we dus op zo’n markt terecht waar Lyka haar ogen uitkijkt. Toerist- en portemonnee vriendelijk! Twee paar leggings met een rokje er aan en haar dag kan al niet meer kapot.
Net voordat we bij het hotel zijn proberen we nog wat van het straatvoedsel. We hadden die spiesen al eerder gezien maar we konden het vlees niet thuis brengen. Deze keer helpt een vriendelijke oude vrouw ons met het bestellen, ze verteld ook meteen dat het kip zonder bot is en dat de spiesen 2000 Won per stuk kosten. Ze zijn elke Won dubbel en dwars waard en wij hebben er in ieder geval weer wat bijgeleerd.
Na een schrijfpauze in het hotel - het internet werkt maar half en het Hite bier smaakte me prima - gaan we twee uur later weer op pad voor een avondwandeling en het avondeten. Tijdens de middagrust is er ook een goed bericht gekomen! AirAsia bied ons ongeveer € 100,- schadevergoeding per persoon aan voor het ongemak van de vertraging.We kunnen die vergoeding gebruiken voor tickets in het komende jaar mits we binnen drie maanden boeken. We overleggen en besluiten dat we volgend jaar naar Taiwan of Japan gaan.Niet ver bij het hotel vandaan zien we een restaurant waar ze katsu - varkenssnitzel met kerriesaus - serveren. Het plastic voorbeeld is een kunstwerk op zich en Lyka wil het meteen proberen. Voor mij is het natuurlijk weer de Dolsot Bibimbap! Een Koreaanse klassieker die in een miljoen varianten in een miljoen restaurants wordt geserveerd en niet snel gaat vervelen.
Met de buikjes vol stappen we een half uur later weer de koele avondlucht in. Lyka kan de frisse avondlucht opvallend goed verdragen. Zelf ga ik al snel op zoek naar een muts om mijn oren warm te houden. De rit in Maleisië van het circuit naar de stad - kletsnat van de regen en in superkoude bus - was ideaal om ziek te worden. Seoul is een vriendelijke stad waar je s’avonds heerlijk kunt wandelen. De rivier die ze in ere hebben hersteld - tien jaar geleden raasde hier auto’s over een snelweg - is een oase van rust waar je samen romantisch kunt wandelen.
En zo komt onze eerste dag in Seoul aan een einde. Nog wat schrijven, foto’s verwerken, een biertje drinken en dan naar bed. Morgen is het een culturele dag!
