Hoe kan het in godsnaam mogelijk zijn dat je ‘s middags heerlijk in de zon zit te genieten van een biertje en de volgende dag de regen met bakken uit de lucht komt? Erger nog! Hoe kunnen de Koreanen een week van te voren voorspellen dat het op zaterdag gaat regenen en dat het op vrijdag en zondag zonnig weer is?
Maar het is nu eenmaal zo! Ik was alweer vroeg wakker vandaag terwijl Lyka nog heerlijk ligt te slapen. We horen de regen neerkomen op de daken onder ons raam. De hele nacht was er geschreeuw van dronken dames en heren die voldoende “Soju” tot zich hadden genomen. Het maakt niets uit, er wordt hier niemand vermoord maar die Koreanen weten wel hoe ze plezier moeten maken.
Door een zware regen - Nederlandse herfst kwaliteit - snel ik me naar de gouden bogen. Drie broodjes en twee koffie! Om 10:23 worden de displays al omgedraaid en schakelt het fastfood restaurant zich in de normale versnelling. Het moet toch normaal zijn dat ze tot 11:00 het ontbijt serveren? Geen wonder dat we gisteren misgrepen! Wanneer mijn bestelling eindelijk klaar is krijg ik de mededeling dat er nog maar een “Hasj Brown” is. En dat terwijl er nog geen minuut geleden een klant wegloopt met zo’n goud gefrituurde aardappel krokantje in haar hand. Klagen heeft toch geen nut, dus dan maar patat als ontbijt.
De regen daalt neer alsof op een slechte herfstdag in Nederland. En dat is het dan ook. Korea lijkt op veel gebieden als Nederland met heel veel Koreanen. Maar het is ook een goed land! Nat - maar gelukkig niet doorweekt - kom ik terug in ons kleine hotel. Lyka zit al klaar om de broodjes burgemeester te maken. Zwarte koffie en een McDonald’s ontbijt. Buiten daalt de regen neer als een tropische moesson in Kuala Lumpur. Een eenzame neon reclame knippert haar boodschap.
Na het broodje ei en de patat ga ik aan de slag met de foto’s en de verhalen. Het geluid van de regen is op haar eigen manier rustgevend, er is voor Lyka een manga cartoon op de tv. Mijn werk vordert gestaag en de foto’s en verhalen krijgen al snel vorm in de digitale wereld. Buiten blijft het water oneindig neerdalen.Na een fikse hoeveelheid woorden stop ik er voor een moment mee en drink de laatste koude koffie uit de twee McDonald’s bekers. Ik wil echt niets meer weggooien.
‘Wat is de wereld en je leven nog waard in deze wegwerpmaatschappij?’, mijmer ik filosofisch.
Tussen twee buien door leen ik een paraplu bij de receptie van het hotel en ik snel naar de supermarkt om de hoek. Instant noedels, cola light en twee bier! Een mooie boodschappenlijst als je een dag als vandaag niets anders te doen hebt. Ik blijf schrijven terwijl Lyka een film in het Koreaans kijkt op een cartoon kanaal. Internationale taal zal ik maar geloven.
De dag kruipt langzaam naar een einde en het is tijd om te gaan eten. De communicatie tussen ons is moeilijk, ik heb geen idee wat ze nu echt wil eten. Het is zaterdag en het s een goed moment om jezelf te verwennen. Koreaanse BBQ dus!
Het is onwennig wanneer het eten op tafel verschijnt en de ober helpt ons een handje op weg. Het is grappig maar Lyka weet zich geen houding te geven. Het koude bier smaakt me prima.
Uiteindelijk valt de schade reuze mee, een pond varkensvlees, drie bier, rijst een overvloed aan kimchi voor nog geen € 25,-. Dit gaan we vaker doen!Terug op de kamer brengt mijn vriend KK - in combinatie met twee liter flessen bier - me met YouTube terug naar de jaren 70. Dat waren nog eens tijden! Welterusten en tot morgen, het kijkglas is goed gevuld!
