Thailand: Ze heeft er plezier in

Bangkok (93 Building (210)

Vandaag gaat het opstaan zelfs nog beter dan gisteren. Ze heeft er plezier in en ik denk dat ze eindelijk een doel heeft in haar leven. Ze springt op, begint te zingen en smeert een boterham. Vol verbazing bekijk ik wat er allemaal om me heen gebeurt.
‘Het is maar voor twee maanden!’, lacht ze.
‘Daarna slaap ik elke dag weer uit! Hahahahahaha!’
Om kwart over negen krijg ik -terwijl ik achter mijn laptop zit te schrijven - een kus op mijn voorhoofd en ze verlaat de kamer om voor de tweede dag naar school te gaan. Ik blijf alleen achter in de koele rust van de eenzaamheid.
‘Tijd voor mezelf, tijd voor mijn weblog!’
Het verhaal over de eerste schooldag is bijna klaar en na een half uurtje staat het op het wereld wijde web. Nu begin ik aan een verhaal van 18 november! Zo lang geleden alweer? Ja, ik weet het. Als je eenmaal achterop raakt is het heel moeilijk om weer in te halen. Maar ik doe toch een poging want de herinneringen aan Zuid-Korea en Maleisië zijn te mooi om die aan de lezers van mijn weblog te onthouden.
De telefoon gaat over en vol verbazing kijk ik naar het scherm. Een onbekend nummer en een onverwacht gesprek. Het is een bekende die toevallig ook in Bangkok is en wat tijd over heeft om een kop koffie te drinken. Dat is toevallig een van mijn favoriete bezigheden dus breek ik het schrijven af en ga op weg naar de McDonald’s in de Tesco Lotus bij het On Nut BTS station.
Het ontbijtmenu van de gouden bogen trekt me als een onzichtbare kracht aan. In mijn hoofd maak ik een onduidelijke berekening over de prijs van een kop koffie in vergelijking met het McDonald’s ontbijt. Die laatste wint en even later zet ik mijn tanden in een broodje ei van de gouden bogen. Het smaakt me goed.
‘Lyka vermoord me als ze dit komt te weten!’, schiet er door mijn hoofd.
Ik moet er zelf om lachen. Het duurt niet lang voordat mijn bekende verschijnt en we kletsen samen wat over koetjes en kalfjes. De tijd vliegt om - een tweede bak koffie - en we nemen afscheid omdat het tijd wordt om Lyka van school te gaan ophalen. De school ligt op de terugweg naar onze kamer.

De lessen lopen wat uit maar dat deert me niet. Het is zelfs een goed teken! Het is een duidelijk bewijs dat Richard de tijd neemt om de les af te maken en niet de zaak afraffelt. Een kwartiertje later dan gepland stapt ze naar buiten. Vanaf een afstandje zie ik haar met haar klasgenoten kletsen en lachen. Dat is ook iets nieuws voor mijn anders zo verlegen meisje. Een klasgenoot maakt haar attent op mijn aanwezigheid. Zodra ze mij in het oog heeft neemt ze afscheid en rent op me af.
‘Hoe was het?’, vraag ik.
‘Leuk!’
“is het moeilijk?’
‘Gaat wel!’
Onderweg naar de kamer verteld ze over wat er vandaag in de klas gebeurd is. Over de leerstof en even later vliegen de tegenstellingen in het Nederlands me om de oren. Tegenstellingen is een belangrijk gedeelte van het basisexamen inburgering! Vraag me niet waarom maar de regering stelt het weten van de tegenstelling in Nederland zeer op prijs.
Het Thaise eten voor de lunch dat we op de terugweg bij een stalletje langs de weg kopen valt niet in goede aarde. Zodra ik het plastic tasje van de verkoopster aanneem begint ze te klagen.
‘Ik vindt dat niet lekker!’
‘Waarom zeg je dat niet voordat ik bestel?’, bek ik haar geïrriteerd af.
Dat is echt een eigenschap waar ik me moeilijk mee kan verenigen - hoewel ik die eigenschap wel moet accepteren - ze veranderd heel vaak haar mening of bestelling zodra die niet meer omkeerbaar is. Ik wordt daar knettergek van!
Gelukkig hebben we nog een pakje “shao mai” in de koelkast zodat we toch een heerlijke lunch voor ons hebben staan.
De lessen hebben haar vermoeid en ook zelf kan ik wel een dutje gebruiken. We kruipen op het bed tegen elkaar aan. Een uurtje later zoek ik mijn plaatsje op het schaduwrijke balkon en duik in mijn nieuwe boek. Niet zwaar deze keer! “Al wat overblijft” is een boek van de bekende schrijfster “Patricia Cornwell”. Een Amerikaanse samenzweringstheorie. Goed en spannend geschreven maar verder heeft het weinig om het lijf. Het is heerlijk om mijn hoofd weer leeg te maken voor een wat zwaarder boek. De lichte lunch is verteerd en ik voel mijn maag roepen om meer voedsel. Het wordt dus tijd voor de bamboe scheuten met inktvis!
Lekker, maar wel heel erg pittig! Ik kijk op mijn horloge en zie dat we vijf uur al gepasseerd zijn. De vlammen kunnen dus met een koud biertje worden gedoofd. Op het balkon in de schaduw geniet van het eten, het biertje en het boek. Wat kan het eenvoudige leven toch mooi zijn! In de donkere kamer naast het balkon hoor ik Lyka oefenen in de uitspraak van de tegenstellingen. Het gaat haar goed af maar het is belangrijker dat ze zelf nu ook de noodzaak ervan inziet.
We gaan er alleen nog op uit voor een tas voor haar schoolboeken en het avondeten. In de Teso Lotus hebben we geen fatsoenlijke tas kunnen vinden dus gaan we voor de tas op zoek naar een Big C die niet al te ver van de “Ekkamai Busterminal” zou moeten liggen. Een korte rit met de bus en we staan bij het “Ekkemai BTS Station”. Voordat we bij de Big C zijn is de tas al gevonden. Zoals zo vaak in Thailand op een stalletje die ‘s avonds overal langs de straat verschijnen. Ze heeft zoveel keuze dat ze wel tien minuten de tijd neemt om de tas van 120 baht (€ 3,--) te kiezen.
We zijn al zover op weg dus gaan we toch maar verder naar de supermarkt. Dat is een tegenvaller! Er is geen foodcourt bij deze Big C dus moeten we kiezen uit een van de drie Thaise fastfood restaurants. De porties zijn klein en het eten is lauw. Het smaakt niet slecht maar ik zal het niemand aanraden. We zullen hier ook niet meer terugkomen.
Onze dag zit er dan op en we gaan terug naar de kamer. Een beetje lezen en studeren. Laten we hopen dat ze zo serieus blijft de hele cursus!