Het ontbreken van mijn MacBook is een groot gemis maar voor het eerst moet ik ook echt zien te overleven met alleen de iPad. En de eerste twee dagen ben ik goed doorgekomen. Natuurlijk moet ik het later allemaal nog evalueren maar de eerste echte ervaringen zijn goed te noemen.
'Het gaat niet om de calorieën die je binnenkrijgt maar om de calorieën die verbrandt!', althans, zo denk ik er over.
Ik voel mijn buik na al die weken eindeloos eten, drinken en niets doen flink uitdijen. Mijn gebruikelijke weegschaal is niet voor handen maar de omvang van mijn buik liegt niet! Het wordt dus tijd om 's morgens maar eens te gaan bewegen. De buurt waar we nu verblijven is nog steeds onbekend. Op Google maps heb ik al gezien dat het mogelijk is om een flinke ronde te maken. Soi 93 is een kortere weg tussen een paar hoofdstraten, en dat verklaard ook meteen de verkeersdrukte 's morgens en 's avonds.
Gewapend met de GPS ga ik op stap in de langzaam opwarmende buitenwijken van Bangkok. De gebouwen variëren geweldig. Oude houten gebouwen worden afgewisseld met de modernste woontorens. Wat wel blijft is het groen dat op elk moment van onachtzaamheid een kaal stukje land in een mum van tijd omtovert tot een echte jungle.
De motortaxi's weten niet wat ze zien wanneer een blanke langzaam voorbij loopt. Het is hier het echte Thailand! Overal zijn minuscule restaurantjes of straatstalletjes waar de lokale bevolking hun ontbijt, lunch of avondeten haalt. Het lijkt op een chaos maar wie in Thailand is geweest weet dat er hier orde in de chaos heerst. Er heerst geen afgunst of hebzucht. Het ene stalletje verkoopt gebakken kip van zes uur 's ochtends tot twaalf uur 's middags, daarna neemt het andere stalletje het over van twaalf uur 's middags tot zes uur 's avonds. Zo hebben er twee gezinnen een inkomen. Twee gezinnen die het allebei goed hebben.
Op de terugweg leer ik wat over de buslijnen en de supermarkten. Die laatste zijn hier tussen de Thai wel anders dan op plaatsen waar veel buitenlanders zijn. Naar een hard broodje kun je lang zoeken! Ik drink een soda op de rand van de stoep voor de 7-11 en denk voor een moment terug aan de noodlottige gebeurtenis van gisteren. Pech, èchte pech!
Op weg naar het appartement koop ik de kip en de ananas voor de lunch en het uur dat ik over heb voordat Lyka uit school komt gebruik ik om de laatste bladzijden van "Black Venus" weg te lezen. Ik weet nog steeds niet goed waar ik dit boek moet plaatsen. Ik zal er nog diep over moeten nadenken.
En daar is Lyka! Opgewekt zoals na elke schooldag. Ze geeft wel meteen toe dat het nu wat moeilijker aan het worden is. De spaghetti carbonara met de kip karbonade smaakt uitstekend. Ook dit gerecht uit de magnetron is voor herhaling vatbaar.
Een uurtje liggen en Lyka gaat aan de studie. Het tweede deel van de serie " Gangreen" moet beter zijn en gaat over de gevechtshandelingen van het Belgische leger voor de onafhankelijkheid in Congo. Ik start het boek op de Kobo ereader op en open een grote fles bier. Met een koud biertje in de hand luister ik naar Lyka die binnen in de kamer op bed oneindig tegenstelling ligt te herhalen. Wat is het leven toch mooi in de tropen! Nederland is bedolven onder een laag sneeuw en ik geniet van een koud biertje op het balkon van ons appartement.
Plannen zijn er om te veranderen! Ik heb reisgenoten gehad die er stapelgek van werden als ik weer eens zo'n bui van impulsieve ingevingen had. Lyka leert er langzaam mee leven. De gebakken zalm met rijst wordt veranderd in een bord Thais eten. Mijn favoriet van bamboe scheuten wordt aangevuld met Laab Moo - een pittig varkensvlees gerecht uit het noordoosten - en varkens gehaktballetjes. Witte rijst en een grote fles bier om de vlammen te doven!
Lyka geniet als altijd van het buitenlandse voedsel. De Filipijnen mogen dan wel in Azië liggen maar de meeste specerijen zijn onbekend op de enorme eilanden groep. Pittig eten is ook zeldzaam en sinds de Amerikanen in het begin van de 20st eeuw hier de baas werden hebben zo ook hun vreemde eetcultuur over de eilanden uitgestrooid. Filipijnse restaurants zijn dan ook zeer zeldzaam over de hele wereld.
We kijken wat TV en ik moet Lyka ervan weerhouden om weer in de lesboeken te duiken.
'Overdaad schaadt', zeker in dit geval.
Ze heeft nog ruim vier weken om haar enthousiasme vast te houden. Verdelen is de sleutel tot het succes. Een laatste biertje en een film op TV, onze dag zit er op. Vrijdag gaan we op stap, dat hebben onder het eten afgesproken.
Geschreven met BlogPress op mijn iPad, foto's worden zo snel mogelijk toegevoegd.
