Osaka (Cote House) 203), zondag 19 januari 2025
‘Ieder zijn ding!’, zei mijn grootmoeder altijd.
En ze heeft gelijk! Zelf ben ik een cultuurfreak met een getraind oog voor religieuze kunst maar een vrouw kan het zoeken naar nieuwe schoenen en kleding maar moeilijk afzweren. Daarom heb ik vandaag voor Lyka een verrassing. We gaan naar het noorden van Osaka naar “Tenjinbashisuji shopping street“ in de “Tenma” buurt. Er is ook een belangrijk Shinto altaar, de “Osaka Tenmangu Shrine” in de buurt.
Rijst met iets extra’s ernaast als ontbijt kan ik wel eten maar als een gewortelde Nederlandse jongen gaat er niets boven een sneetje brood in de ochtend. Helaas is het volkorenbrood nog niet geïntroduceerd in Japan dus moeten we het doen met witbrood van een goede kwaliteit. Gelukkig is het niet dat zoete Chinese witbrood!
In de kleine keuken van het “Cote House” Hotel/hostel bak ik een omelet en leg die op een boterham met ham. Dan gaan er ook nog een paar plakjes oude kaas op die we zelf uit Nederland hebben meegebracht. Een ontbijt voor winnaars dat we afsluiten met een banaan omdat we ook de viscositeit van de stoelgang onder controle willen houden.
De route naar onze bestemming voor de dag wordt door Google altijd berekend vanaf het “Sakuragawa” metrostation omdat dat station dicht bij ons hotel/hostel ligt. We gaan vandaag wandelen dus we maken ons geen zorgen over de paar honderd meter meer naar het “Namba” metrostation. Dat metro- en treinstation op zich al bijna een kilometer lang! De ondergrondse wandeling door de “Namba Walk” is altijd aangenaam en je weet nooit wat je vandaag weer zal tegenkomen. Vandaag is het een typisch Japans tafereel om nieuwe klanten te werven.We moeten met de bruine “Sakaisuji” metrolijn naar het “Ogimachi” station. Het metrostation ligt helemaal aan het einde van Namba Walk! Het blijft altijd een gokje welk perron je moet hebben dus vraag ik het maar aan een nietsvermoedende voorbijganger. Met handgebaren en gebroken Engels komen we er altijd wel uit welk perron we moeten hebben.
Het “Ogimachi” metrostation ligt halverwege de “Tenjinbashisuji shopping street“, we hebben al de verwachting dat het allemaal veel van hetzelfde zal zijn zoals veel toeristische winkelstraten in Azië. Dus de helft zal meer dan genoeg zijn. Het is zondagmiddag rond half twee in de overdekte winkelstraat en om eerlijk te zijn hadden we het wel wat drukker verwacht. We kijken wat rond en de mode voor de dames blijkt nog uit de jaren zestig te zijn en voor de weinige restaurants die open zijn staan geen rijen. Dat zegt ons genoeg, ik dat deze beroemde winkelstraat in Osaka zijn uiterste houdbaarheidsdatum al voorbij is.
Wij zijn reizigers, geen toeristen, en hebben weinig aan souvenirs die we niet dagelijks tijdens onze reizen kunnen gebruiken. Toch kijkt Lyka altijd naar een koelkastmagneet die goede herinneringen in ons naar boven zal brengen wanneer we in Zaltbommel zijn. Deze keer zien we een stukje porselein met de poppetjes van de “Katsuō-ji Temple” er op. We kijken elkaar aan en zonder een woord te zeggen weten we wat de ander denkt. Ons souvenir van de reis naar Japan in 2025 is veilig gesteld.We wandelen weer verder richting het “Ōsaka Tenman-gū” altaar en ik zie dat een man die ons tegemoet komt loopt te snacken met een Japanse kroket in de hand. Dat geluk zullen we toch niet hebben? Ik hou mijn ogen, en neusvleugels, goed open zodat we Japanse “Korokke” verkoper niet voorbij lopen.
De geur van de frituur wordt sterker en daar liggen ze in een verwarmde vitrine op klanten te wachten! Ze zijn er nog in drie varianten: De aardappel (Korokke), de pompoen (Kabocha-Korokke) en de ham/kaas variant, waarvan de naam me is ontgaan.
Dat de warme snack welkom is met dit koude weer mag duidelijk zijn. De aardappel Korokke smaakt zoet en hartig tegelijk. Er is een lichte gekruide smaak maar die kan ik niet ontleden. Ik proef in ieder geval lente-ui en dat is zeker omdat de vulling groene stukjes bevat.De ham/kaas Korokke is een absolute winnaar. Die lijkt voor bijna honderd procent op de Nederlandse kaassoufflé uit de snackbar. Misschien een idee voor de Hollandse snackfabrikanten om de plak kaas in een plakje ham te rollen voordat die in het deeg van de soufflé verdwijnt? Ik zou ze zeker regelmatig kopen wanneer we in Nederland zijn!
We steken een drukke straat over en komen in het gebied van de overkapte winkelstraat met nummer 2. Een stukje verder in de winkelstraat hangt er een grote rode lampion met Japanse tekens. Dit is de aanwijzing dat we hier linksaf moeten slaan naar het “Ōsaka Tenman-gū” altaar.
Het is hier veel drukker dan ik had verwacht na het zien van de verlaten winkelstraat. Is het misschien een bijzondere dag in de “Osaka Tenmangu Shrine”? Geduldig wacht ik op het juiste moment om een foto te kunnen maken zonder dat er mensen in de weg staan.Het Osaka Tenmangu-heiligdom, gesticht in de 10e eeuw, is een van de belangrijkste van honderden heiligdommen in heel Japan die zijn gewijd aan Tenjin, de Shinto-godheid van de wetenschap, die op zijn beurt in verband is gebracht met de Heian-periode-geleerde Sugawara Michizane. Het Osaka Tenmangu-heiligdom is tijdens zijn geschiedenis een aantal keren door brand verwoest, en de huidige hoofdhal (honden) en hoofdpoort dateren uit 1845.
In een hoek van het terrein steelt een aapje de show met kunstjes. Het publiek, jong en oud, geniet van de show. Aapjes zijn haast altijd beminnelijk omdat het onze naaste verwanten zijn. Wij zien hulpeloze kinderen in de kleine primaten. Na de grappige show, waarbij de handen van jong en oud regelmatig op elkaar gaan, buigt het aapje en zijn trainer als dank voor de aandacht van het publiek.
Ook op deze religieuze plaats hangen de schattige wensplankjes in alle soorten en maten. Wensen en noodkreten door elkaar om de geesten van de natuur te vragen om hulp en wijsheid tijdens het moeilijke aardse leven.
Helaas kunnen we al te dicht bij het hoofdgebouw komen omdat er rituelen worden uitgevoerd. Het gebouw is afgezet met een afscheiding van verse groene bamboe. Een dikke voorganger, waarschijnlijk een monnik, in een maagdelijk wit gewaad leid een processie vanaf een bijgebouw over een brug naar het hoofdgebouw. Misschien is het daarom zo druk op deze zondagmiddag? Voor ons zit het bezoek aan de winkelstraat en het altaar er op. We wandelen rustig terug richting Namba en zoeken onderweg naar een metrostation.
We passeren twee rivieren die dwars door Osaka stromen. Ik geniet van de architectuur van een oud rood bakstenen gebouw, rond een stalen skelet, dat de drang om te vernieuwen, te moderniseren en de tand des tijds heeft doorstaan. Osaka is een miljoenen stad maar je bent nooit ver weg van een groen park om te ontspannen of te sporten. Japanners worden niets voor niets, ook geholpen door een gezond dieet, zo oud!
Perfectionisme en harmonie zijn belangrijk in het land van de rijzende zon. Bekijk deze galerij in de metro eens goed? Rust en harmonie, er is niets klinisch aan deze overdaad van beton en roestvast staal. Het is een architectonisch kunstwerk op zich.Na een eenvoudige diepvriesmaaltijd op de hotelkamer moet ik nog even op pad om een six-pack halve liters bier te kopen. Vanmiddag heb ik in de winkelstraat een winkel gezien waar ik maar niet van op de naam kon komen. “CoDeli” is een van de kleinere ketens supermarkten in Japan. Vorig jaar kwam ik er vaak totdat de winkel om de hoek van het Cote House definitief werd gesloten. Ze verkopen er een redelijk smakend drankje dat op bier lijkt maar 25% goedkoper is dan de premium Japanse bieren. Vanmiddag heb ik even op de kaart gezocht en er blijkt nog een winkel op een korte loopafstand van ons hotel te zijn. Maar eens kijken of ze dat goedkope drankje nog verkopen.
Met een six-pack “Barreal Grand” onder de arm loop ik weer terug naar het hotel zigzaggend door onbekende straten in Osaka. En dan wordt ik verblind door een mix van kleur en licht. Een winkel voor feest- en themakleding is nog open op dit late uur. De dame met de rode pruik is een etalagepop! Het duurde bij mij ook enkele momenten tot het tot me doordrong.
