Osaka (Cote House) 203), zaterdag 18 januari 2025
Ook vandaag is min of meer een luie dag. Zelf was ik pas om tien voor acht opgestaan en Lyka is nog een half uurtje langer blijven liggen. Hoewel ik gisteren nog de beste ideeën had om vandaag op pad te gaan wist ik vanmorgen al dat er weinig van terecht zou komen. Zaterdag en zondag trekken de Japanners zelf massaal er op uit en dan is het overal erg druk. Dus we overleggen wat we vandaag kunnen gaan doen.
Natuurlijk wordt er eerst verse koffie gezet met onze zelf uit Nederland meegebrachte gemalen koffie en een koffiefilter. Een van mijn beste ideeën van de afgelopen jaren waar we elke ochtend veel plezier van hebben!Als tweede komt op deze ochtend de nieuwe koekenpan in actie. Het bakken van een ei gaat perfect en van die pan gaan we de komende tijd veel plezier hebben. Lyka snijdt de korstjes van het wittebrood omdat ze die te taai vind. Voor mij maakt het weinig uit, ik eet haar korstjes op met twee worstjes. Die Japanse worstjes zijn een soort boterhamworst maar dan heel erg dun, ze komen in een bosje en zijn ook smakelijk als snack wanneer je je flauw voelt en wat hartigs wil eten.
Nadat we van het ontbijt hebben genoten maak ik gebruik van de tijd die ik heb terwijl Lyka zich voorbereid voor ons bezoek aan de supermarkt. De keuken kan wel een sopje gebruiken! In de wetenschap dat we maar met z’n drieën zijn in het hotel/hostel maakt dat me voor deze keer weinig uit. Ik reinig de inductiekookplaat grondig en wanneer ik klaar ben glimt het apparaat me als nieuw tegemoet.
Dan gaan we boodschappen doen bij de Life-Supermarkt. Voordat we vertrekken kijk ik eens goed in de kamer waar we nu wel zijn geïnstalleerd. Nog niet alles heeft zijn plaats gevonden in de kleine kamer en er moet gewoonweg veel in de koffers blijven omdat het dan veel opgeruimder is.Lyka gaat op deze ochtend gelukkig mee boodschappen doen omdat we ook nog een wasserette willen bekijken. De wasserette is snel gevonden en we zien dat het wassen enkele euro duurder is dan in het hotel/hostel maar de droogtrommels zien er professioneler uit. We knikken naar elkaar en weten dat we de samen hier de volgende was gaan doen. Er is jammer genoeg geen wifi en dus ga ik mee zodat Lyka wat te doen heeft tijdens het wachten.
Terug op de kamer gaan de boodschappen naar hun plaats en ik zoek naar mijn 28 jaar oude Seiko Kinetic horloge dat ik graag een onderhoudsbeurt wil geven. Het is een Japans horloge en we zijn in Japan, dat zou volgens mij geen problemen moeten geven.
We gaan een andere route op deze ochtend maar ik weet zeker dat we op het “Namba Hiroba Plein” terecht komen. Daar is de winkel van “EDION” waar ik vorig jaar mijn “Casio Oceanus” horloge heb gekocht. Er is daar ook een grote verkoopbalie van Seiko, en een service balie, dus ik verwacht dat ze daar mijn dierbare horloge een grote onderhoudsbeurt kunnen geven.Op het plein is het minder druk dan we hebben verwacht. Wat wel meteen opvalt is dat zeker zestig procent van de Japanners weer een mondkapje draagt. Het was me l opgevallen dat er bij de drogist, en ook in supermarkt, pallets vol met dozen mondkapjes hoog staan opgestapeld. Dat heeft hoogstwaarschijnlijk te maken met die nieuwe vogelgriep.
De volgende virus samenzwering om de mensheid op de knieën te krijgen? Het gaat om de H5N1-variant van het virus die in zeer weinig gevallen ook is overgegaan op de mens. Koren op de molen van de WHO? Ik ben bang van wel, mondkapjes en vaccineren zijn zeer lucratief voor de ambtenaren die besluiten nemen om het te verplichten!
Op een enorm gebouw, een winkelcentrum van meerdere verdiepingen, staat duidelijk dat hier het “Namba Nankai Trainstation” is. Nu besef ik pas hoe ver het station van Nankai verwijderd is van het station van Japan Rail. Dat zal zeker geen problemen meer geven de komende reizen.
Bij de verkoopbalie van Seiko op negende verdieping van het enorme EDION elektronica warenhuis breekt meteen paniek uit wanneer ik daar verschijn. Beleefd als de Japanners zijn staan me te woord ondanks dat ze geen woord Engels spreken. Google Translate op mijn iPhone is voldoende om duidelijk te maken waarom ik in de winkel ben. Er wordt in het Japans overlegd en ik kan alleen maar hopen dat het positief is en dat we de goede kant op gaan.
Er komt een andere medewerker tevoorschijn die vanachter de service balie is opgeroepen. Hij spreekt beperkt Engels maar werkt wel bij de reparatieafdeling. We wisselen de beleefdheden uit en komen snel tot zaken. Hij wil meewerken aan het plan om de klassieke “Seiko Kinetic” nieuw leven in te blazen. Er zijn wel veel voorwaarden aan verbonden!
1. Het horloge moet naar Tokio worden gestuurd.
2. Hij heeft een Japans woonadres nodig voor de schriftelijke communicatie.
3. Hij heeft een Japans telefoonnummer nodig voor snelle communicatie zoals de goedkeuring voor de verwachtte kosten.
4. Het kan een paar weken maar ook meerdere maanden duren voordat het horloge klaar is.
5. Hij kan geen garantie geven dat de reserve onderdelen op voorraad zijn of überhaupt nog wel worden gemaakt, het is een oud horloge.
6. Indien ik akkoord ga zit er zeven jaar garantie op de reparatie.
Op dit moment zakt de moed me in de schoenen omdat ik te weinig tijd in Japan heb om de gok te nemen. Ik begrijp dat ik in Japan net zo weinig kans heb om mijn oude Seiko horloge nieuw leven in te blazen als in Nederland. Da’s pech hebben!
Het is ondertussen al kwart voor twee en het wordt tijd om Japans te gaan eten. We hebben op voorhand afgesproken dat we voor de Takoyaki, Japanse Octopus balletjes, gaan. Op zoek naar een Takoyaki verkoper passeren we het aardbei paleis waar zeker dertig mensen in de rij staan om op hun beurt een van de ongetwijfeld zoete heerlijkheden te kopen. Met enige twijfel blijven we toch bij ons oorspronkelijke plan. Zes Takoyaki voor 400 yen. Het is niet veel maar we zijn vandaag op dieet! Met water in de mond kijk ik naar de Okonomiyaki die ze naast de Takoyaki staan te bakken. Voor 550 yen (€ 3,45) pakken ze er een in. Dat ga ik onthouden voor de volgende week.
We zijn niet al te ver van de “Dotonbori buurt” in Osaka. Hier zijn heel veel toeristen en ook de Japanners komen graag naar deze buurt om te genieten van het eenvoudige en smakelijke Japanse straatvoedsel. Hier is werkelijk alles te koop. Van eenvoudige Takoyaki voor 90 yen per stuk, zoals we net op hebben, tot Bapao met Spin krab vlees à 1000 yen (€ 6,25) tot bamboe stokjes met “Kobe biefstuk” à 2900 yen (€ 18,-) per stuk. En geloof me, ik kan gemakkelijk drie van die stokjes met “Japanse Wagyu” biefstuk naar binnen werken.
Na 55 jaar is de EXPO weer terug in Osaka en dat is overal in Osaka te zien. Voor een moment dwalen mijn gedachten naar 1999 toen ik met Kristof in Kunming (China) was en wij de EXPO daar hebben bezocht. Ik heb nog steeds warme herinneringen aan mijn reismaatje en het bezoek aan de wereldtentoonstelling.Natuurlijk moet Lyka ook weer op de foto met de hardloper van “Glico” bekend van de “Pocky” chocolade staafjes. Ik ben nog steeds een beetje teleurgesteld over mijn geliefde oude horloge. Dan moet het maar in Nederland gebeuren, indien het mogelijk is.
Om drie uur zijn we weer terug op de kamer en Lyka kan niet wachten om de Mango jam te proberen die ze vanochtend in de Life-Supermarkt heeft gekocht. Zelf heb ik niet geproefd maar Lyka was muisstil toe ze de boterham met de zoete lekkernij verorberde.
Niet veel later is het voor mij tijd voor de laatste wandeling van de dag. Ik geniet van het frisse weer, de staalblauwe lucht en de stralende zon. Deze wandeling kom ik een bijzonder Chopper tegen op basis van een Japanse V-twin. Een mooie machine die mijn dag goedmaakt.
Tegen kwart over vijf ben ik weer terug op de kamer en begint ook voor mij het ontspannen. Eerst wat schrijven en muziek luisteren. Dan onder de douche en scheren, gevolgd door meer schrijven totdat Lyka meld rond zeven uur dat we gaan eten. Gisteren zijn we uit eten geweest en vandaag eten we voor het eerst een maaltijd uit de Life-Supermarkt. Zoals jullie zien hebben we voor 1.200 yen (€ 7,50) niets te klagen voor deze twee gezonde en bijzonder smakelijke maaltijden!
Ik heb nog een cartoon over openbare toiletten in Japan. Kijk hier maar eens goed naar voordat jullie een euro betalen op het station om naar het toilet te gaan? Openbare toiletten in Japan zijn gratis en brandschoon, zelfs in de supermarkt.
