
Osaka (Cote House) 203), zaterdag 18 januari 2025
Ook vandaag is min of meer een luie dag. Zelf was ik pas om tien voor acht opgestaan en Lyka is nog een half uurtje langer blijven liggen. Hoewel ik gisteren nog de beste ideeën had om vandaag op pad te gaan wist ik vanmorgen al dat er weinig van terecht zou komen. Zaterdag en zondag trekken de Japanners zelf massaal er op uit en dan is het overal erg druk. Dus we overleggen wat we vandaag kunnen gaan doen.

Als tweede komt op deze ochtend de nieuwe koekenpan in actie. Het bakken van een ei gaat perfect en van die pan gaan we de komende tijd veel plezier hebben. Lyka snijdt de korstjes van het wittebrood omdat ze die te taai vind. Voor mij maakt het weinig uit, ik eet haar korstjes op met twee worstjes. Die Japanse worstjes zijn een soort boterhamworst maar dan heel erg dun, ze komen in een bosje en zijn ook smakelijk als snack wanneer je je flauw voelt en wat hartigs wil eten.
Nadat we van het ontbijt hebben genoten maak ik gebruik van de tijd die ik heb terwijl Lyka zich voorbereid voor ons bezoek aan de supermarkt. De keuken kan wel een sopje gebruiken! In de wetenschap dat we maar met z’n drieën zijn in het hotel/hostel maakt dat me voor deze keer weinig uit. Ik reinig de inductiekookplaat grondig en wanneer ik klaar ben glimt het apparaat me als nieuw tegemoet.

Lyka gaat op deze ochtend gelukkig mee boodschappen doen omdat we ook nog een wasserette willen bekijken. De wasserette is snel gevonden en we zien dat het wassen enkele euro duurder is dan in het hotel/hostel maar de droogtrommels zien er professioneler uit. We knikken naar elkaar en weten dat we de samen hier de volgende was gaan doen. Er is jammer genoeg geen wifi en dus ga ik mee zodat Lyka wat te doen heeft tijdens het wachten.
Terug op de kamer gaan de boodschappen naar hun plaats en ik zoek naar mijn 28 jaar oude Seiko Kinetic horloge dat ik graag een onderhoudsbeurt wil geven. Het is een Japans horloge en we zijn in Japan, dat zou volgens mij geen problemen moeten geven.

Op het plein is het minder druk dan we hebben verwacht. Wat wel meteen opvalt is dat zeker zestig procent van de Japanners weer een mondkapje draagt. Het was me l opgevallen dat er bij de drogist, en ook in supermarkt, pallets vol met dozen mondkapjes hoog staan opgestapeld. Dat heeft hoogstwaarschijnlijk te maken met die nieuwe vogelgriep.
De volgende virus samenzwering om de mensheid op de knieën te krijgen? Het gaat om de H5N1-variant van het virus die in zeer weinig gevallen ook is overgegaan op de mens. Koren op de molen van de WHO? Ik ben bang van wel, mondkapjes en vaccineren zijn zeer lucratief voor de ambtenaren die besluiten nemen om het te verplichten!
Op een enorm gebouw, een winkelcentrum van meerdere verdiepingen, staat duidelijk dat hier het “Namba Nankai Trainstation” is. Nu besef ik pas hoe ver het station van Nankai verwijderd is van het station van Japan Rail. Dat zal zeker geen problemen meer geven de komende reizen.
Bij de verkoopbalie van Seiko op negende verdieping van het enorme EDION elektronica warenhuis breekt meteen paniek uit wanneer ik daar verschijn. Beleefd als de Japanners zijn staan me te woord ondanks dat ze geen woord Engels spreken. Google Translate op mijn iPhone is voldoende om duidelijk te maken waarom ik in de winkel ben. Er wordt in het Japans overlegd en ik kan alleen maar hopen dat het positief is en dat we de goede kant op gaan.
Er komt een andere medewerker tevoorschijn die vanachter de service balie is opgeroepen. Hij spreekt beperkt Engels maar werkt wel bij de reparatieafdeling. We wisselen de beleefdheden uit en komen snel tot zaken. Hij wil meewerken aan het plan om de klassieke “Seiko Kinetic” nieuw leven in te blazen. Er zijn wel veel voorwaarden aan verbonden!
1. Het horloge moet naar Tokio worden gestuurd.
2. Hij heeft een Japans woonadres nodig voor de schriftelijke communicatie.
3. Hij heeft een Japans telefoonnummer nodig voor snelle communicatie zoals de goedkeuring voor de verwachtte kosten.
4. Het kan een paar weken maar ook meerdere maanden duren voordat het horloge klaar is.
5. Hij kan geen garantie geven dat de reserve onderdelen op voorraad zijn of überhaupt nog wel worden gemaakt, het is een oud horloge.
6. Indien ik akkoord ga zit er zeven jaar garantie op de reparatie.
Op dit moment zakt de moed me in de schoenen omdat ik te weinig tijd in Japan heb om de gok te nemen. Ik begrijp dat ik in Japan net zo weinig kans heb om mijn oude Seiko horloge nieuw leven in te blazen als in Nederland. Da’s pech hebben!






Natuurlijk moet Lyka ook weer op de foto met de hardloper van “Glico” bekend van de “Pocky” chocolade staafjes. Ik ben nog steeds een beetje teleurgesteld over mijn geliefde oude horloge. Dan moet het maar in Nederland gebeuren, indien het mogelijk is.




