Vietnam: Een lopende neus

Ho Chi Minh City (99 Bui Vien Hotel (Boutique)) 403), zondag 1 december 2024

Na drie nachten in het uitgaanscentrum van “Ho Chi Minh City” kunnen we wel stellen dat we gewend zijn geraakt aan het nachtelijke kabaal en de oordoppen. Hoewel ik ’s morgens wakker wordt met slechts een, of geen enkele, oordop meer in slaap ik prima. De halve liter “Red Horse Beer” is het perfecte slaapmiddel en een stuk goedkoper dan naar een ander hotel verkassen.
Helaas is er een nieuw probleem ontstaan. Lyka is verkouden geworden, waarschijnlijk van een slecht schoongehouden airconditioning of een mens op mens besmetting. Waar het vandaan is gekomen is niet belangrijk, wel dat ze weer snel beter is. Wanneer je neus helemaal dicht zit slaap je natuurlijk slecht en dat maakt haar prikkelbaar tijdens de dag. Ze heeft weinig zin om de kamer te verlaten maar een stukje wandelen is juist goed voor je moraal.
We moeten eten dus zijn we rond een uur of negen weer naar het ontbijt terras gegaan voor het broodje gebakken ei met een cappuccino voor Lyka en voor mij een zwarte koffie, de zogenaamde “Americano”. Vietnam is een grote exporteur van koffie dus koffie zetten kun je overlaten aan de Vietnamezen.
Tijdens het ontbijt weet ik Lyka over te halen om te gaan wandelen in een richting waar we nog niet zijn geweest en die we nog niet ontdekt hebben. Er liggen twee grote parken ten noorden van onze locatie en die zijn volgens de kenners oases van rust in het midden van deze hectische stad.
We gaan eerst nog even terug naar het hotel voordat we op pad gaan. Er staan een lange rij te wachten voor een plaats waar gratis eten wordt uitgedeeld. De laatste keer dat ik dit heb gezien was in “Kolkata”, het vroegere “Calcutta”. De mensen staan gelaten en beleefd te wachten op hun plastic tasje met daarin de gratis maaltijd waarschijnlijk verstrekt door een gefortuneerd persoon die zijn, of haar, weelde deelt met de minder bedeelden. Zo mooi kan het leven zijn in landen waar mensen nog arm zijn en het individualisme en het egoïsme nog niet belangrijk zijn.
Na ons korte verblijf op de kamer steken we het ons bekende “September 23rd Park” park over en komen in een heel andere buurt. Iets meer exclusievere winkels dan in de oude backpackers buurt die “Black Friday Sale” aankondigen. De voetpaden liggen open en zijn een gevaarlijke hindernis baan met diepe gaten. Een echt parcours om je enkel te breken! Overal staan zoveel brommers geparkeerd dat we regelmatig op de weg moeten gaan lopen. Hier de doordringende geur van verschraalde urine overal aanwezig! De Vietnamezen pissen met zekerheid overal op straat en overal tegenaan wanneer het ze uitkomt.
In het groene “Tao Dan Park” heerst een serene rust. Mensen mediteren en de jeugd is niet druk met hun mobiele telefoons maar met elkaar. Ik wordt warm vanbinnen wanneer ik dit zie. Er zijn groepjes die opdrachten uitvoeren en spelletjes doen. Het kom met meel doorgeven is lachen voor iedereen die deelneemt of toekijkt. Zo zou het overal in de wereld moeten zijn!
Lyka wil nog even op de foto voordat we naar de “Tempel van de Hung Koningen” gaan. Mij zegt het weinig en ik kan me ook niet herinneren dat ik hier eerder ben geweest.

Volgens het verhaal van de Hùng-koningen behoorden de achttien Hùng-koningen tot de Hong Bang-dynastie (2879-258 v.Chr.) die in de oudheid over het noordelijke deel van Vietnam en het zuidelijke deel van het moderne China heerste. Hun voorouders waren Lạc Long Quân en zijn echtgenote Godin Âu Cơ die een zak produceerde met honderd eieren waaruit honderd zonen voortkwamen. Drakenheer Lạc gaf er de voorkeur aan om aan zee te leven, en Godin Âu Cơ gaf de voorkeur aan de met sneeuw bedekte bergen. De twee gingen uit elkaar, waarbij de helft van de zonen elke ouder volgde. De meest illustere van de zonen werd de eerste Hùng-koning die Văn Lang regeerde , het rijk van alle afstammelingen van Draak en Godin Âu Cơ die het Vietnamese volk werden, vanuit zijn hoofdstad in de moderne provincie Phú Thọ.

Hoewel Ho Chi Minh helemaal niets met de geboorte van het oorspronkelijk Vietnam te maken heeft wordt hij nooit overgeslagen wanneer er een kans is om hem naar voren te schuiven als bron voor de vorming van het moderne Vietnam. Een van zijn wijze uitspraken en buste staan er steevast bij.
Symboliek is overal, een beeltenis van een symbolische koning en een symbolische draak met het lichaam van een vis. Symboliek en het vereren van je voorouders is belangrijk voor de Chinezen en de Vietnamezen.

Aan de overkant van een drukke verkeersader, die dwars door het “Tao Dan Park” loopt, staat een standbeeld van “Mahatma Gandhi”. Een broeder en een voorbeeld voor Ho Chi Minh die streed voor de onderdrukten en de armen van de wereld. Ghandi heeft niets met het communisme van doen maar dat zal de vietnamezen een zorg zijn.
De rest van de beeldentuin is modern en ook indrukwekkend. Tot nu toe is de wandeling ontspannend en ik hoop dat Lyka er wat van opknapt. Nog voor twaalf uur zijn we weer op de kamer om te ontspannen en wat uit te rusten. Lyka voelt zich steeds zieker en ik voel dat ze koorts begint te krijgen. Dit zijn de “troubles” in de titel van mijn, en nu misschien wel onze, weblog.
Goed eten is voer voor de geest en energie voor het lichaam, zeker wanneer je ziek bent. We zijn laat voor de lunch en het is druk in het “Asiana Food Town (Chợ Ẩm Thực Dưới Lòng Đất)” onder het “September 23rd Park”. We zoeken eerst een gerecht uit en daarna een plaatsje aan een van de houten tafels. Mijn “Noedelsoep met kip” bevat rundvlees maar Lyka’s “Gegrild varkensvlees met rijst en groente” ziet er ook fantastisch uit. Het smaakt zelfs beter dan het er uitziet. We zijn het er meteen over eens dat het eten in Vietnam heerlijk is, misschien zelfs wel beter dan in ons geliefde Thailand.
We trekken ons terug op de hotelkamer omdat ik ook wel wat lichamelijke en geestelijke rust kan gebruiken. Het schrijven lukt van geen kant omdat mijn gedachten heel ver weg zijn, in Nederland om precies te zijn. Er zijn zaken die spoedig moeten worden opgelost waar ikzelf geen enkele invloed op kan uitoefenen. Ik ben afhankelijk van anderen en dat is voor mij steeds moeilijker om te accepteren. Ik heb de teugels het liefst zelf in de hand.
Na mijn middag’s sessie bierdrinken voor de kleine supermarkt komt Lyka mij weer ophalen. Het gesprek met het Russische echtpaar was vreemd maar inspirerend en bemoedigend. Zij verwachtte haat of in ieder geval enige vijandigheid van de Europeanen en andere westerlingen maar ontvingen begrip van mij. Politici bedenken en voeren oorlogen, de leden van de bevolking zijn de instrumenten die lijden in een oorlog, de politici leiden!
Onze avondmaaltijd is opnieuw een winnaar en ik schaam mij een beetje voor de friet die ik eet met het gestoofde Vietnamese rundvlees. Lyka gaat voor de varkensvlees in sojasaus met rijst die niet geheel onverwacht smaakt als de Filipijnse Adobo. Het zijn opnieuw winnaars! We hebben het culinair prima naar ons zin in Vietnam.
Op weg naar ons hotel passeren we opnieuw iets nieuws dat ik nog nooit heb gezien. Het is volgens mij een zoete dessert rijst met een kleurtje, het lijkt op gekleurde bloemkolen. De verkoopster dringt er gelukkig niet op aan om te proeven en ze heeft er ook geen problemen mee dat ik een foto neem.
Ook op deze avond sluiten we af met een paar biertjes op een terras. Voor twee euro laat ik de vuurspuwer zijn kunsten vertonen. Tot groot vermaak voor alle gasten op het terras en in de straat.