Vũng Tàu (Romeliess Hotel) 705), woensdag 11 december 2024
De zon lacht me voor het eerst op een ochtend tegemoet wanneer ik om zeven uur de gordijnen open trek. Het kan dus zo maar zijn dat de weerman er voor vandaag helemaal naast zit. Ook vanochtend hadden we weer muziek voor de deur maar de vroege karaoke is vervangen door een violist die wat huilerige deuntjes speelt. Het is niet luid genoeg voor de oordoppen maar de violist moet ook geen half uur vroeger beginnen met spelen. Het is weer druk op het strand en ik vraag me nu opnieuw af of het toeristen zijn of dat de lokale bevolking hier voor dag en dauw verschijnt.
“Vũng Tàu” is in onze ogen een slaperige vakantie bestemming. Dat begint nu toch wel tot ons door te dringen. Er is weinig tot niets te zien en te doen. Een van de weinige bezienswaardigheden van “Vũng Tàu” staat vandaag op het programma. We gaan de trappen betreden naar de top van de heuvel waar de “Christus van Vũng Tàu” over de golvende zee heen kijkt en met zijn zegende houding het kwaad afweert.
Maar eerst natuurlijk het ontbijt waarbij ik deze keer de variatie roerei kies. Ook vandaag zitten er maar twee andere gasten in de grote ontbijtzaal. Het blijft voor ons een raadsel waarom het zo rustig is aan het ontbijt en in dit kleine stadje aan zee.
De wandeling naar het park onderaan de heuvel waar het 36 meter hoge beeld op staat gaat langs de ondertussen wel bekende boulevard. De zee is rustig en er is vandaag ook weinig wind. Het park is versierd met moderne kerstbomen, die ’s avonds ongetwijfeld verlicht zijn, en allerlei Smiley’s. Die laatste lijken mij niet helemaal op zijn plaats omdat dit een bedevaartsoord is voor de Christelijke Vietnamezen.
Aan het begin van de trappen is er een kerstgrot. Ja, je leest het goed, een kerstgrot. In het Christendom zijn de geleerden het er nog niet over eens waar en wanneer Jezus is geboren. Een stroming gaat ervan uit dat hij in een stal is geboren op weg naar een volkstelling en een andere stroming denkt bewijzen te hebben dat Jezus is geboren in een grot. Vandaar dat je de baby Jezus in een kerststal of een kerstgrot kan aantreffen. Dat hangt helemaal af van de plaats op de wereld die je bezoekt. We hebben in Macau zelfs een moeder Maria en de baby Jezus in een kapel gezien die beiden een Chinees uiterlijk hebben!
Het is een stevige beklimming. Langs de trappen zijn er meerdere terrassen en overal is er religieuze kunst te bewonderen. Klassieke maar ook moderne kunstwerken. Het is een aangename en ook een inspannende klim naar de top van de 135 meter hoge heuvel.
Onderaan de laatste trap spelen twee engelen er lustig op los op hun instrumenten om het beeld van de “Christus van Vũng Tàu” aan te kondigen. Met elke trede die je omhoog gaat groeit het beeld indrukwekkender. Er is in 1974 begonnen met de bouw van het beeld en het park. Op 2 December 1994 is het beeld en het park voor het publiek geopend. Waarom het twintig jaar heeft geduurd voordat het allemaal klaar was mag duidelijk zijn!We zijn in de “Socialistische Republiek Vietnam”. Het eerste woord van de naam van dit land is de oorzaak van het probleem. In de ogen van de socialistische machthebbers is hun leider “Ho Chi Minh” de enige en absolute messias. Alles en iedereen komt daar ver achter. Dat is het gevaar van het socialisme! In het socialisme is alles ondergeschikt aan de droom van de machthebbers. Vergeet dat nooit wanneer je in het stemhokje staat. Op de lijst van de grootste massamoordenaars in de wereldgeschiedenis staan er vier socialisten in de top vijf!
Het beeld van de stervende Jezus nadat hij van het kruis is gehaald mag natuurlijk niet ontbreken in de Christelijke bedevaartsoord. Hoe vaak is dit tafereel niet geschilderd en gebeeldhouwd in de afgelopen twee duizend jaar?
Met elke traptrede groeit het beeld weer een stukje groter. We kunnen nu ook het voetstuk zien waar het beeld op staat. Dat maakt het beeld nog indrukwekkender! Op weg naar het beeld is de hele omgeving brandschoon. Dat hebben we eens anders gezien in Azië.
Het voetstuk is op zichzelf al een kunstwerk met bekende taferelen uit het leven van Jezus. We mogen van geluk spreken dat het vandaag zo rustig is op de heuvel. Omringt door rokende, rochelende en spugende Chinezen en Vietnamezen zou het zeker een heel andere ervaring zijn geweest.
De top van de heuvel heeft ook een verrassing in petto. Op de top van de heuvel aan het einde van het schiereiland staan twee batterijen artillerie. Deze hebben in vergane tijden de ingang naar de rivieren die naar Saigon leiden beschermd tegen vijanden. Ik ben geen specialist maar op het eerste oog zie ik overeenkomsten met de kanonnen die ik op “Corregidor Island” voor de baai van Manilla heb gezien. Deze stammen uit het begin van de twintigste eeuw dus ga ik er voor het gemak ook maar vanuit dat deze wapens ruim honderd jaar oud zijn.
Ik kies voor de alternatieve afdaling over het pad, een weg durf ik het niet te noemen, aan de achterkant van de heuvel waar vroeger de batterij over werd bevoorraad. Halverwege is er een vervallen parkeerplaats die ongetwijfeld in betere tijden als uitkijkpunt heeft gefunctioneerd. Vanaf de parkeeplaats krijgen we een goed beeld over het nieuwe “Vũng Tàu” dat een parel in de Vietnamese toeristen kroon moet worden. Er wordt overal aan de horizon torenhoog gebouwd. Er is duidelijk hoop op betere tijden.
We dalen verder af naar de bewoonde wereld waar we als eerste een klein altaar aantreffen waar voorouders worden aanbeden. Zonder voorouders was je hier zelf ook niet geweest dus dat aanbidden van je voorouders is begrijpelijk. Het volgende wat ons meteen opvalt is de rode vlag met de ster. Het symbool van de “Socialistische Republiek Vietnam”. Het is iets voorbij twaalf uur en de temperatuur en luchtvochtigheid zijn flink opgelopen. Aan mijn shirt te zien heeft de beklimming en afdaling mijn zweetklieren aan het werk gezet.
Na een grote kom Koreaanse instant-noedels, om wat extra zout binnen te krijgen, als lunch val ik neer op het balkon waar het nu heel aangenaam vertoeven is. Met een muziekje en een koud biertje binnen handbereik geniet ik van mijn e-book. De thriller “Bloedkoraal” van “Simon Gandolfi” is onderhoudend maar soms ook ongeloofwaardig door de veel te veel toevalligheden die ook nog eens als puzzelstukjes in het geheel passen. De zee rolt rustig haar golven naar het strand en wolken zijn nu duidelijk van de zee te onderscheiden. Er hangt een verandering van het weer in de lucht. Letterlijk en figuurlijk.
" alt="Kerstboom"/>
Lyka en ik hebben afgesproken dat we vanavond een westerse maaltijd gaan proberen. We gaan wat vroeger dan normaal op pad want de wandeling van vanochtend heeft ons al vroeg hongerig gemaakt. We passeren een kerstversiering voor de deuren van een hotel aan de boulevard en verbazen ons opnieuw van de rust op straat. Waar is iedereen? Je zou toch denken dat het hier in Vietnam ook hoogseizoen zou moeten zijn. Het volledig ontbreken van westerlingen toont de angst die er heerst in de westerse wereld. Virussen, oorlog en inflatie heeft de mensen bang gemaakt.
De kip met champignons en de Wiener Schnitzel met patat vallen in de smaak. “Helmut's Schnitzel House and Sausage” is het eerste westerse restaurant waar we eten tijdens deze reis naar Vietnam. We zijn er wel aan toe. Het smaakt ons uitstekend en we zijn het er al snel over eens dat we vanaf vanavond om de avond westers gaan eten. Voor nog geen 400.000 dong (€ 15,-) hebben we heerlijk zitten eten.We weten nog niet wat we morgen gaan doen, er is ook niet zo heel veel te doen in Vũng Tàu.
