Het is pas kwart over vijf wanneer een zingende merel het eerste daglicht begroet. Een geluid dat me bekend is maar ook tegelijk nieuw klinkt. Het is alweer een week geleden dat we heel vroeg -aan de andere kant van de wereld - in de ochtend opstonden om naar Nederland te reizen. Deze bijzondere koninginnedag was een van de redenen dat we zo snel als mogelijk op het vliegtuig wilde stappen.
Vandaag werd er een paar keer aan me gevraagd of het veel werk is, mijn weblog schrijven. Da’s maar net wat je we veel werk vindt! Omdat deze vraag regelmatig aan me gesteld wordt zal ik het eens uitleggen wat het bijhouden van een weblog zo allemaal met zich meebrengt. Normaal wanneer we op reis zijn gaat het ongeveer zo:
Op de dag - waarover ik het verhaal schrijf - komen we bijna altijd tussen 16:00 en 17:00 terug op de kamer. Mijn foto’s worden direct naar de computer geladen en er vindt meteen een eerste schifting plaats. Veel foto’s maak ik twee keer om de belichting goed te hebben maar ook gebeurt het vaak dat ik een foto maak in landschap- èn portretformaat.
Dan gaan mijn eerste - nog fris in mijn geheugen liggende - ideeën, geholpen door eventuele aantekeningen uit mijn agenda op het scherm. Ik ratel in één stuk door! Ik let niet op spelling- en taalfouten. Meestal staat binnen een half uur tot drie kwartier het raamwerk van het verhaal.
Onder het genot van een beker koffie, of een koud biertje, ga ik terug naar het verhaal van gisteren - of nog verder terug, dat ligt eraan hoe groot de achterstand is - en verbeter de fouten in de spelling en de taal. Vul aan en verwijder tekst waar het nodig om het verhaal vloeiender te maken. Wanneer ik hiermee klaar - en tevreden - ben zijn we meestal een uur tot anderhalf uur verder en gaan we douchen en op zoek naar het avondeten.
Zodra we weer terug op de kamer zijn ga ik meteen weer aan de slag. De foto’s worden geselecteerd en naar Picasa geüpload. Het verhaal wordt naar mijn weblog gekopieerd waarna ik de geselecteerde foto’s op de juiste plaats èn op het juiste formaat in het verhaal plaats.
Als laatste het voorbeeld op mijn beeldscherm tevoorschijn toveren en een laatste controle. Als alles naar wens is wordt het op mijn weblog gepubliceerd en is het tijd voor mij om te gaan slapen. Op reis ben ik namelijk nogal een druk baasje die vroeg opstaat om zoveel mogelijk van de dag te maken.
Afhankelijk van het tijdstip - het is regelmatig na tien uur als ik daar mee bezig ben - of het aantal genuttigde biertjes kunnen er toch wel eens fouten in het gepubliceerde verhaal achterblijven. Mochten jullie tegen zo’n fout aanlopen aarzel dan niet om mij dat te laten weten! Ik zal het meteen veranderen. Twee à drie uur gemiddeld besteed ik dus aan het schrijven, behandelen van de foto’s en plaatsen van een verhaal.
Maar dan is het nog niet af! Later, wanneer ik weer meer tijd heb herschrijf ik de verhalen in een meer reisboek- of romanvorm. Dat is eigenlijk voor mezelf nog het leukste omdat ik zo onze reizen weer helemaal herbeleef.
Maar terug naar een van de meest belangrijkste dagen in de Nederlandse geschiedenis van de 21ste eeuw. Vandaag krijgen we na 123 jaar weer een koning. Een bijzondere dag in de vaderlandse geschiedenis die we voor geen goud willen missen. De weergoden reiken de inwoners van Nederland de hand en strooien gul met zonnestralen. Het weer op deze 30 april is heel anders dan het weer van 29 april!
We maken vroeg in de middag een eerste wandeling over de vrijmarkt om te zien of er misschien nog iets leuks voor een klein prijsje op de kop valt te tikken. En ja hoor! Binnen een half uur zijn Lyka en ik beiden zeer tevreden. Lyka heeft een mooi ècht leren tasje van MEXX op de kop getikt en ik sta vol verbazing met het boek “Jupiters Reizen” van “Ted Simon” in mijn handen.
En waarom ben ik zo verbaasd? Nu, het boek is in absolute nieuwstaat! Enkele weken geleden had ik het mijn vriend Jan - onderweg in Thailand - er nog over dat ik graag weer een kopie van dat boek zou hebben. Mijn exemplaar is in de loop der jaren kwijt geraakt en dit boek dat de laatste keer in 1999 werd gedrukt is heel zeldzaam. Het is een verzamelitem omdat het een van de eerste echte boeken is met reisverhalen. Op het internet zijn er wel enkele te koop in redelijke staat voor rond de € 25,- maar voor € 1,- is het echt een koopje. Ik voel me er tegelijker tijd ook vreemd bij. De nieuwe Kobo Glo is fantastisch maar nog niet alle boeken zijn in digitale vorm te koop. Af en toe is een “houten boek” de enige vorm om te lezen!
Na de lunch en de ceremonie op tv gaan we stad in om het uitgebreid te vieren. En het wordt een echte feestmiddag. Vele bekenden passeren de revue en vele biertjes passeren mijn keelgat. Totdat een laatste Duvel een einde maakt aan deze mooie dag waar Lyka en ik heel erg naar hebben uitgekeken.
Nu is het wachten op de papieren van de IND zodat we eindelijk op 23 mei een verblijfsvergunning voor Lyka kunnen gaan aanvragen.
