Na een reeks van droge dagen - mijn lichaam en geest waren echt aan wat alcohol vrije momenten toe - vond ik het gisteren weer gepast om een biertje te gaan drinken op mijn vertrouwde goedkope locatie. En ze smaakten me prima! Na zes flesjes was het tijd om weer terug te keren naar de kamer waar ik Lyka aantrof in opperste onzekerheid. Het verbaasde me ten zeerste en ik hoorde haar verhaal met open mond aan. Wat was er gebeurd?
Nadat ik was vertrokken was ze onder de douche gestapt met de muziek harder dan normaal. Geen Thai die daar over klaagt want zelf spelen ze muziek op elk moment van de dag luider dan een dove gek in een disco! Enige tijd later ontdekte ze dat ze een gemist gesprek op haar iPhone had. En dat gesprek was van de Nederlandse ambassade in Bangkok.
Ze was zo onzeker - na al die tijd wachten - dat ze niet durfde terug te bellen en wachtte totdat ik eindelijk weer terug kwam. Maar toen was het al te laat om te terug te bellen want een antwoordapparaat vertelde me dat de ambassade al was gesloten. Met pijn in mijn buik bestelde ik pizza want ik had geen trek meer om er op uit te trekken om eten te gaan halen.
Tijdens de pizza keek ik met een half oog half naar de film “Kelly’s Heroes” , een klassieker uit het 2e wereldoorlog genre, en de andere helft van mijn gedachten was bij het telefoontje van de ambassade. Zou er dan toch een positief bericht zijn? Ik kon het haast niet geloven na die email van de IND die ik vorige week had ontvangen.
Natuurlijk heb ik de afgelopen nacht slecht geslapen maar ik ben ook scherp als ooit te voren. Het wachten tot 09:00 - zodat ik naar de ambassade kan bellen - duurt tergend langzaam. Maar er is ook een lichtpuntje. Ik heb deze ochtend een email ontvangen met het bericht dat er een brief van de IND bij me thuis is aangekomen. Helaas staat er niet in de mail wat de mededeling in die brief is! Dus daar zit ik ook over te zweten. Maar hoe langer ik erover nadenk des te meer ik er in begin te geloven dat het een positief advies is.
Met het bellen naar de ambassade kwamen we geen stap verder! We kregen de mededeling - omdat we geen doorkiesnummer hadden - dat we moeten wachten tot we opnieuw gebeld worden. Ik heb nog wel even snel een email naar de ambassade gestuurd en hoop dat ik daar sneller een antwoord op krijg. Ondertussen vraag ik me af of we nu toch maar onverhoopt naar Bangkok zullen afreizen. Gaan òf niet gaan? Dat is de 64.000 euro vraag!
We gaan dus!
Snel onder de douche, aankleden en een kwartier later scheuren we met zijn drieën - de motortaxipiloot, Lyka en ik - door het met water gooiende verkeer van Pattaya. Gelukkig blijven we - en de door een plastic tasje beschermde stapel benodigde documenten - redelijk droog, twee uur in door en door natte kleding in een geairconditioneerde bus zitten is geen pretje! Het geluk staat vandaag aan onze kant, we krijgen de laatste twee kaartjes voor de bus die op het punt staat om te vertrekken. We vallen neer op de stoelen achterin en kijken elkaar vragend aan. Wat zou er aan de hand zijn? Ik probeer de gebeurtenissen van gisteren en deze ochtend opnieuw te beredeneren en te ontleden. Ook vanuit een negatief oogpunt! Maar steeds kom ik weer op hetzelfde uit. Er moet door de IND een positief advies afgegeven zijn.
Het lezen van “Het spel van de engel” onderweg in de bus naar Bangkok wil maar niet lukken. Mijn gedachten zweven steeds weer van het beeldscherm van mijn Kobo ereader naar het gemiste telefoontje. De busreis verloopt voorspoedig en we zijn zelfs een uur te vroeg in Bangkok. Dat geeft niet want dan kunnen we bij de gouden bogen een burger eten. Zonder al teveel tegen elkaar te zeggen eet ik mijn burger en Lyka het nieuwste gerechtvan het fastfood restaurant, een kip kerrie met rijst. We eten met lange tanden want ècht trek hebben we niet.
Na het eten neem ik nog een koffie om de tijd te doden en de cafeïne de tijd te gunnen om mijn geest als een potlood te slijpen. Veel vroeger dan nodig nemen we bus 511 die ons langzaam in de koelte naar het begin van Sukhomvit road zal brengen. Een half uur later stappen we in de drukkende hitte van Bangkok weer de straat op. De gele bus verdwijnt in het drukke verkeer van de beginnende middagspits, een dikke zwarte wolk van onverbrande dieselgassen achter zich latend.
De wandeling naar de ambassade maakt ons meer optimistisch dan we waren. De onzekerheid glijd met elke stap van ons af en maakt plaats voor de euforie van een overwinning. Twintig lange minuten moeten we wachten. Op het toilet van de ambassade controleer ik of het gratis internet in de wachtruimte nog werkt. En ja hoor, het werkt! Met trillende handen open ik de email app op mijn witte iPhone.
‘U heeft 19 nieuwe emails!’, verschijnt er op de scherm.
Terwijl de nieuwe emails nog laden ben ik tegelijkertijd de onbelangrijke aan het wissen. En daar verschijnt de mail waar we op wachten!
BAN-VISA heeft geantwoord: ‘Geachte heer Kuijntjes, De goedkeuring vanuit IND is ontvangen. Betrokkene kan van maandag – donderdag tussen 14.00-15.00 uur naar de ambassade komen.’
Ik trek mijn broek op, was mijn handen en loop met twee duimen omhoog en een lach van oor tot oor weer naar buiten waar Lyka me verbaasd aankijkt.
‘Ik heb MVV?’, vraagt ze met wijd open ogen.
‘Ja, ik heb net de email gelezen. Het is gelukt! We zijn er door! We kunnen nu eindelijk samen een toekomst in Nederland gaan opbouwen.’
Spontaan zingen we samen, als voetbalsupporters in het stadion: “We gaan naar Holland toe, we gaan naar Holland toe, we gaan naar Holland toe!”
De overige mensen die zitten te wachten werpen ons vreemde blikken toe maar beginnen toch te glimlachen wanneer ze onze vreugde herkennen. Ik wijs naar Lyka’s nagels aan haar vingers en tenen, ze zijn nog steeds in de kleuren van de Nederlandse vlag gelakt. Door de snelheid en verwarring van ons plotselinge vertrek naar Bangkok heeft ze dat helemaal over het hoofd gezien.
Binnen in de ambassade aan het loket wordt het nog beter! De laatste virtuele hindernis wordt ook nog weggenomen. We kunnen met 100% zekerheid Lyka’s paspoort maandag weer ophalen. En dinsdag vertrekken we dus om 09:30 met het Russische Aeroflot vanuit Bangkok - via Moskou - naar Amsterdam en dan met de trein verder naar Zaltbommel waar we omstreeks 02:00 in de ochtend over de drempel van ons huis stappen.
Maar zover is het nog niet! We gaan morgen eerst nog water gooien en feest vieren!
