Maleisië: Voedselvergiftiging!

Malacca (Bayview Hotel Melaka) 1123), woensdag 22 februari 2023

Het begon allemaal met ons ontbijt op deze ochtend! Het ziet er op het eerste gezicht precies zo uit als de andere Roti Canai die we als ontbijt in Maleisië hebben gegeten. Alleen bij deze is de daal, het lichtgele gerecht in het midden, de boosdoener!
Al na de eerste hap proef ik iets dat me niet goed lijkt. Na een tweede, veel kleinere hap, wordt mijn vermoeden bevestigt. De daal is zuur en die kan ik beter op het bord laten liggen!
Na het eten gaan we via een omweg naar het oude culturele hart van Malacca. Het verval in Melaka is geen verrassing. Dat is gewoon de manier van leven in Maleisië. Het woord “onderhoud” staat nog steeds niet in het groot Maleisisch woordenboek.
Langs de rivier liggen er ook nog steeds de enorme Monitor hagedissen te zonnen op de vervallen wandelplatforms langs de Melaka rivier. Deze zijn meer dan een meter lang. Het is in ieder geval een teken dat de rivier nu gezond en schoon is. Dat was in het verleden wel anders toen alle riolen in de rivier eindigden!
We vervolgen onze weg langs de rivier waar we aantreffen wat we hadden verwacht. Veel baksteenrood geverfde muren met door de (lokale) regering aangebrachte, en goed gekeurde, culturele muurschilderingen om de lokale bevolking te verheerlijken. Alsof de met de “Melaka River Cruise” langsvarende lokale en internationale toeristen hier op zitten te wachten? Bijna 50% van de bevolking is bewust weggestopt!
De tientallen café’s en restaurants hebben nu allemaal een terras aan de rivier maar de regels zijn duidelijk. Er mag absoluut geen reclame voor alcohol worden gemaakt in het islamitische Melaka, de eerste en oudste staat van de Maleisische Federatie. Overal zie je de rode sterren, de harpen, de klavertjes drie en de getallen 1664. Een logo is namelijk niet strafbaar omdat een doorsnee Maleisiër deze logo’s niet associeert met een alcohol houdende drank. Het meten met twee maten is in Maleisië tot een hogere kunst verheven.
De muur, ja “De Muur” aan de belangrijkste toegangsweg, de aangewezen plaats door de sultan van Melaka zelf, laat wel de multiculturele wereld van Melaka zien als uiting van blijdschap voor de toekenning van “Cultureel Erfgoed” door de UNESCO. Maar toch. De oude binnenstad die onder de bescherming van UNESCO valt is een groot commercieel circus geworden. Het is Disney Land in het kwadraat. De lokale toeristen, die niets gewend zijn, omarmd het en het grootste deel van de buitenlandse toeristen is teleurgesteld. Dan kun je inderdaad beter George Town op Penang bezoeken!
Ik schreef het enkele verhalen geleden dat wij een eeuwigheid geleden alleen de “Lonely Planet” als gids hadden in verre, vreemde en onbekende landen. En wat zie ik plotseling? Een Lonely Planet! Blijken het ook nog twee landgenoten te zijn waarvan er een een paar jaar in Maleisië heeft gewoond. We hebben een leuk gesprek totdat het tijd wordt om weer verder te gaan.
Het plein voor ’t Stadhuys en de Christelijke kerk is om elf uur in de ochtend nog uitgestorven. Dit laat weer duidelijk zien hoe zwaar het toerisme hier is geraakt door de Covid-19 pandemie en de economische crisis die er achteraan kwam. Het is erg voor de ondernemers maar mooi voor de verdwaalde toeristen!
Een heerlijk stukje Nederlandse geschiedenis waar de huidige “uitwis cultuur” nog geen grip op heeft gekregen. Hier mag je als Nederlander nog gewoon trots zijn op het feit dat we ooit een wereldmacht waren en Amsterdam een van de grootste havensteden ter wereld!
Het altijd volgeboekte “Aldy Hotel” heeft haar deuren ook nog steeds niet geopend. Dat is voor de vaste bezoekers van Malacca niet te bevatten! Een hotel dat altijd voor 90% vol zat. Maar ook in het “Dataran Palawan” winkelcentrum is het een drama. Hier is meer personeel op de been dan winkelend publiek. Overal hangen de borden “Sale” met daarbij percentages tot wel 70% oplopen!
Zoals de druk in een stoomketel oploopt begint de druk in mijn buik op te lopen. Een snelle blik in het herentoilet van het winkelcentrum, dat door het geringe gebruik waarschijnlijk niet meer word schoongemaakt, is voldoende om mijn bezoek nog even uit te stellen. Het wordt echter snel slechter en ik heb het gevoel dat er iets in mijn darmen leeft. En ook nog eens een gevecht is aangegaan met een soortgenoot. Ik overtuig Lyka ervan om snel met me mee terug te gaan naar ons hotel.
Het is in mijn situatie een stevige wandeling die wordt onderbroken door een bezoek aan de katholieke “Church of St. Francis Xavier” omdat het vandaag Aswoensdag is. Met elke stap neemt mijn snelheid af en knijp ik de billen steviger tegen elkaar. En dan komt die eerste pijnscheut! Alsof een dolk met gekartelde snijvlakken door mijn darmen wordt gehaald. Ik hap naar adem en kijk in de verte naar het “Bayview Hotel”. Mijn redding, mijn verlossing, zal ik het halen? Lyka kijkt me bevreemd aan en stapt weer stevig door. Het zweet breekt me uit en met elke stap die ik dichterbij de verlossing kom loopt de druk verder op!
Ik haal ons toilet gelukkig veilig en zodra ik zit beginnen de “gebroeders Brouwer” samen een serenade te trompetteren! En niet een! Ze trompetteren de helft van hun volledige repertoire. De rest van de middag breng ik trompetterend door op het toilet. Het is een vreemde gewaarwording want ik voel me niet ziek of zo. Mijn lichaam wil zich gewoon helemaal leeg maken totdat er alleen nog een donker geel slijm mijn lichaam verlaat. Het is heel lang geleden dat ik me zo leeg heb gevoeld! Ik denk dat wanneer ik een zaklantaarn aan mijn mond zet er licht uit mijn kont schijnt! Zo leeg voel ik me!
Ik drink wat en rust wat. De gebroeders Brouwer lijken vertrokken en mijn lichaam is tot rust gekomen. Wat was dat toch allemaal? Ik kan me niet herinneringen dat ik eerder zoiets heb gevoeld of meegemaakt. Maar mag het nog vreemder worden? Ik voel me niet ziek terwijl ik toch echt denk dat ik vanochtend een voedselvergiftiging heb opgelopen. Lyka heeft geen symptomen en die heeft hetzelfde gegeten als ik! Dat maakt het alleen maar meer verwarrend.
En ik heb trek als een paard om vanavond bij “Pak Puta” Tandoori Chicken te gaan eten. Bij aankomst worden we uitgebreid welkom geheten door de eigenaar die ons meteen herkend. De Tandoori kok is druk met een grote bak vol gemarineerde kip stukken te roosteren. De andere oven produceert een eindeloze stroom naan broden. Het lijkt wel een industrieel restaurant! Maar dan het beste Tandoori restaurant in Maleisië!
De beloning is rijkelijk na de wandeling en de Tandoori en Aloo Ghobi Masala smaken ons uitstekend. Ik voel me bijna weer de oude en ga ervan uit dat het een zeer tijdelijk probleem was. Terug op de kamer drink ik nog een zwarte thee en lees wat in “King Rat”. Ik voel me goed dus is hoef me verder geen zorgen te maken. Welterusten.