Kuala Lumpur (M1 City Center Hotel) 1712), maandag 20 februari 2023
We worden heel vrolijk en gelukkig wakker op deze laatste dag in Kuala Lumpur. Onze missie van de afgelopen week is gisteren helemaal geslaagd en we kunnen terugkijken op een leuke week in de hoofdstad van Maleisië. We hebben nog een dag, de laatste dag, een rustige dag, het afscheid van Kuala Lumpur.
Nadat ik de kaart van het centrum van Kuala Lumpur heb bestudeert gaan we op pad voor ons ontbijt van Roti Canai. Het is stil aan tafel want mijn gedachten zitten bij de plattegrond die ik vanochtend heb gezien en grondig heb bestudeert. Wat is er aan de hand?In het verleden, ik vindt “vroeger” een naar woord, liepen we van Bukit Bintang langs de “Jalan Sultan Ismael” naar de grens van “Little India” waar we een lunch aten van geit of schaap met rijst en groente. Een ijsje uit het winkelcentrum als toetje. Dat was uit de tijd dat er nog geen monorail was en elektronische kaarten alleen in Science Fiction films bestonden. Vanochtend viel het me dus op dat waar de monorail rechtsaf slaat richting Chow Kit wij altijd linksaf sloegen richting Little India. Om in het verleden aan te sluiten gaan we vandaag wandelen van ons hotel in Chow Kit naar het “Restoran Yusoof dan Zakhir” in Pasar Seni. Zal ik onderweg nog enige zaken herkennen?
We zijn opgewekt en vrolijk en maken in de tegenover elkaar opgestelde spiegels op onze verdieping de eindeloze Lyka en Jielus foto’s. Het is heerlijk weer en alles wijst er op dat we een leuke dag gaan hebben. Totdat mijn darmen onderweg beginnen te draaien als een centrifuge. Ik ga wat langzamer lopen en knijp de billen wat strakker tegen elkaar. Tevergeefs! Dit gaat ‘m niet worden en ik moet snel een acceptabel toilet zien te vinden.Publieke, schone, toiletten zijn zeldzaam in het verre Oosten dus probeer ik mijn geluk bij een vier sterren hotel dat we passeren. Het is vroeg in de ochtend dus de portier kent nog niet alle gasten uit zijn hoofd. Hij wijst me naar de eerste verdieping van het hotel waar ik dankbaar gebruik maak van de mij aangeboden faciliteiten. Opgelucht daal ik weer af en bedank de verbaasde portier uitgebreid. Ik denk dat het nog wel even duurt voordat het tot hem door dringt dat ik geen gast van het hotel was maar gewoon een voorbijganger.
Op de hoek van de “Jalan Sultan Ismael” kijk ik eens goed om me heen. Er is enige herkenning, en niet alleen het Pakistaanse tandoori restaurant waar we eerder deze week zo lekker hebben gegeten. We steken de straat over om tot de ontdekking te komen dat het enorme winkelcentrum de Covid-19 pandemie ook niet heeft overleefd. Ik zal er geen traan om laten maar aan de andere kant van de straat zijn alle restaurants bij gebrek aan het personeel van de winkels ook gesloten. Dat stemt me wel treurig! Het laat zien hoe fijnmazig dit allemaal met elkaar is verweven.
We gaan verder en het wordt steeds duidelijker dat we dichterbij “Little India” komen. De gebakken zoutjes, snacks en verschillende soorten pinda’s en andere zaden zien er heel aantrekkelijk uit. Er is weer kunst uit de kast gehaald om de omgeving een beetje aan te kleden en op te fleuren. De toekomst zal het leren of het internationale toerisme hier weer zal oppikken.Wanneer de westerling denkt aan India dan denkt hij aan heilige koeien en hindoes met gekleurde stippen op hun voorhoofd. Hier dus niet! Hier zijn het hoofdzakelijk islamitische Indiërs die hun thuisland achter zich hebben gelaten. Er zijn namelijk meer dan 170 miljoen moslims in India! Dat is een serieus aantal. Zeker wanneer je bedenkt dat dat bijna vijf keer zoveel mensen zijn als in Saudi-Arabië.
De mode mag duidelijk zijn? Van de meer progressieve tot aan de zeer conservatieve! En alles bepaald door de man in huis. Vergeet niet dat de negenjarige zoon de baas in huis is wanneer vader niet thuis is. Zijn moeder en zussen moeten hem volgens de islamitische wetten en regels onvoorwaardelijk gehoorzamen. Dat is toch onvoorstelbaar? Een moeder die naar haar kind moet luisteren! Maar volgens enkele politieke stromingen in Nederland is dit wel heel gewoon en die mensen hebben het recht om hun eigen wetten en regels boven de Nederlandse grondwet te plaatsen! Waarom zijn mannelijke islamitische jongeren ontspoord in Nederland?
We gaan verder terwijl ik enkele randzaken herken en ook de locatie waar we (runder)shoarma aten. De grill is verdwenen maar ik herinner me goed hoe ik, samen met Kris, mij tegoed deed aan die heerlijk rollen met gekruid shoarmavlees en groenten.En dan, uit het niets een muurschildering van een vrouw die een politieke lading lijkt te hebben. Ik bekijk het opvallende kunstwerk van alle invalshoeken. Zie ik hier wat ik wil zien? Of mis ik de boodschap die de kunstenaar wil uitdragen? In een islamitisch land is alles wat met vrijheid van een vrouw te maken heeft bij voorbaat kansloos. Dus het bespreken met een ander, en zeker een vreemdeling, kan heel gevaarlijk zijn.
We gaan weer verder en opnieuw stuiten we op een muurschildering met een politieke lading. Voor mij gevoel is de boodschap duidelijk. Een volledig bedekte conservatieve islamitische vrouw in een moderne wereld. Hoe tegenstrijdig kan het zijn? Gelukkig zijn het mijn problemen niet en nog beter, wanneer je in Maleisië woont worden het ook niet jouw problemen gemaakt!
Bij het zien van het heel oude “Coliseum Theater” wordt ik helemaal warm van binnen. Ik ben enorm blij dat de sloophamer hier niet op bezoek is geweest. We hebben hier ooit een voorstelling van de laatste Bollywood film gezien en dat is een onvergetelijke ervaring. Na die eerste keer mochten we niet meer naar binnen. Niemand heeft ons ooit verteld waarom maar westerlingen waren toen niet meer welkom in de bioscoop.
We schieten al aardig op en we kunnen de enorme vlag aan de mast op de “Dataran Merdaka” al zien. De laatste mode in de hoofddoekjes is ook binnen. De meisjes en vrouwen kunnen, na goedkeuring van echtgenoten en vaders, er weer op los winkelen. Hier leeft precies dezelfde hoop die mensen op gammele bootjes de zee op drijft op zoek naar vrijheid en een beter leven. Maar die vrijheid is moeilijk te verkrijgen omdat de mannen de wetten en regels van de Islam ook importeren.En onze Europese leiders laten dat zonder enige weerstand toe! Ik heb al een tijdje de enige panklare en wettelijk mogelijke oplossing voor het vluchtelingen probleem. Maar dat zal nooit worden uitgevoerd omdat het 10.000 ambtenaren hun baan gaat kosten! En ons zorgt nu eenmaal voor ons met het geld van de Nederlandse bevolking. Je kan het zo stellen dat er bij elk Nederlands gezin een ambtenaar aan tafel zit!
“Masjid Jamek” vanuit een andere hoek, zonder de lelijke hoogbouw er achter. Mooie herinneringen.
Bij “Restoran Yusoof dan Zakhir” wil ik het menu niet eens meer zien. De knoflook Naan met de Kip Masala, deze keer een pittige, is en blijft een winnaar Voor RM 17 (€ 3,65). We genieten met volle teugen en vragen ons af wat we vanmiddag nog gaan doen.Die vraag wordt snel beantwoord. Eenmaal buiten doen die plannen er niet meer aan toe. De lucht is staalgrijs tot donkerzwart, er hangt regen in de lucht en niet zo weinig ook. Met gepaste snelheid maken we zo snel als mogelijk de weg terug naar het hotel.
We komen droog aan en het duurt nog even voordat de regen in alle hevigheid losbarst. We zien de gebouwen aan de horizon langzaam achter het regengordijn verdwijnen. Vergeet niet: Maleisië heeft een tropisch regenwoud! Dus een droog jaargetijde bestaat hier niet. Alleen de periodes tussen het wisselen van de west- en oostmoesson hebben minder regenbuien dan gewoonlijk.
Er rust ons niets meer dan de laatste maaltijd bij de vriendelijke mensen schuin tegenover ons hotel. Ik haal er nog tien stokjes saté bij en ons afscheidsmaal is compleet. Het smaakt uitstekend maar op zo’n moment wordt ik ook een beetje sentimenteel. Ik weet dat we verder moeten maar ik had hier nog wel een weekje kunnen blijven. Aardige mensen en lekker eten, een ideale combinatie om een tijdje niets te doen.
En dit is de muurschildering van een van die mannetjes die de hele godganse dag, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat, door de luidsprekers op de minaretten roepen over de Akbar en de Gehalktbal!Ons aangename verblijf in Kuala Lumpur zit er op en morgen gaan we verder naar Malacca om een weekje rustig aan te doen.
