Vandaag zou mijn grootmoeder, de vrouw die me heeft opgebracht en me veel wijze levenslessen heeft geleerd, 92 jaar zijn geworden. Helaas is ze na een kort ziekbed en na een leven van hard werken in oktober 1997 op 76 jarige leeftijd overleden. Mijn grootvader was drie jaar eerder, na een lang ziekbed, al naar een beter leven vertrokken. Het was een keerpunt in mijn eigen leven! Wanneer je zo intens veel van iemand houdt dan sterft er ook iets in jezelf.
Mijn geliefde grootouders in 1978
Ik wilde maar een ding. Reizen!
Nadat ik mijn huis had verkocht, en mijn bankrekening gevuld was met de opbrengst, ben ik op reis gegaan. Eerst naar Australië om haar as naar haar jongste broer te brengen, later heb ik bijna heel Azië door gezworven op zoek naar de waarheid en de zin van het leven. Ondanks dat ik me verdiept heb in - en verbonden voel met - de Oosterse godsdiensten en filosofieën heb ik dat tot op de dag vandaag niet kunnen vinden. Maar ik heb wel heel veel mensen gezien die niets hebben en toch gelukkig zijn. Kinderen die dammen op een zelfgemaakt dambord op een stuk karton en gekleurde kroonkurken als damschijven. Zoals de Lord Buddha zegt in een van zijn wijze lessen:
‘Als je niet blij bent met wat je hebt, hoe kan je dan blij zijn met meer?’
The character Fú 福 betekend "Good Fortune", "Geluk" (Lin Kai Tempel, Macau)
Afgelopen week was me bijna hetzelfde overkomen alleen niet door het toedoen van de zeis van magere Hein weggerukt maar door de enorme druk en stress die het aanvragen van een MVV-visum met zich meebrengt. Mijn vrouw was er - na een knallende ruzie - vandoor gegaan en ik was weer alleen. Dat deed me veel pijn, ook al zijn we pas twee en een half jaar samen en dat ze misschien nog niet zoveel voor me heeft gedaan.
Het verlaten worden is eigenlijk hetzelfde gevoel als dat er een dierbare naast je overlijd. Met als grootste verschil dat er nog steeds hoop is dat die is heengegaan misschien wel terugkomt. En dat maakt dit afscheid, dat niet absoluut is, misschien nog wel moeilijker.
Ik heb mijn best gedaan en ik heb alles gegeven wat er in mijn macht lag. Het was desondanks niet genoeg. Ik heb niet gefaald, integendeel, ik kan mezelf nog steeds recht in de ogen kijken!
Gelukkig is alles na een paar dagen weer goed gekomen en in ons nog zo jonge huwelijk hebben we de eerste hobbel met succes genomen. We zijn druk bezig met het bijeen vergaren van de enorme stapel documenten die de IND van je verwacht. We hebben alle hoop dat we op 23 april met een MVV-visum in het paspoort naar Nederland zullen vliegen!
