Osaka (Cote House) 406), maandag 19 februari 2024
Kobe is in het algemeen bekend van de alles verwoestende aardbeving die op de vroege ochtend van de 17 januari 1995 om 05:46 toesloeg. De aardbeving van Kobe, ook bekend als de “Grote Hanshin-aardbeving”, is een aardbeving die plaatsvond in het zuidelijke gedeelte van de prefectuur Hyogo, Japan. De aardbeving had een kracht van 6,8 op de schaal van Richter.
De zware aardbeving kostte aan ongeveer 6434 mensen het leven (schatting van 22 december 2005). Ongeveer 4600 daarvan waren inwoners van Kobe. Van alle grote steden lag Kobe het dichtst bij het epicentrum. De aardbeving was de ergste in Japan sinds de “Kanto-aardbeving” in 1923, die 140.000 levens eiste. De schade van de aardbeving van Kobe bedroeg ongeveer 82 miljard euro, destijds 2,5% van het bruto binnenlands product van Japan.
De vrede tussen ons is weer getekend en van de wrijving is geen spoor meer te bekennen. Helaas speelt het weer vandaag niet mee. Het is zwaar bewolkt met de mogelijkheid van een enkele regenbui. Dat is niet genoeg om ons binnenkamers te houden.
Om kwart over acht verlaten we het hotel om ons gewoonlijke ontbijt op een reisdag bij de McDonalds’s te nuttigen. Het is vandaag ruim een uur met de trein en we moeten overstappen. Ik blijf verbaasd over de prijzen van het openbaar vervoer in Japan! Een kleine zeven euro voor een enkele reis van ruim een uur in een schone trein. Waarom kan dat niet in het kleine overgereguleerde en onder een deken van regels verstikkend Nederland?
Het rollend materieel van de “Hanshin Electric Railway” is moderner dan dat we tot nu toe in Osaka gezien hebben. De trein is, zoals we ondertussen gewend zijn, brandschoon en comfortabel. We zien het Japanse stedelijke landschap aan ons voorbij trekken en verbazen ons nog steeds over wat we allemaal aan de andere kant van de ruit zien.De bebouwing is de perfecte mix van moderne gebouwen onderbroken door kleine traditionele Japanse huizen. Die allemaal, zonder enige uitzondering, kleiner zijn dan de Nederlanders zich wensen. Zelf houdt ik er wel van om klein te wonen. Na de jaren in een zes meter caravan, een camper van zes meter en een appartement van een kleine 35 meter willen we eigenlijk niet meer anders! Minder schoon te maken, minder rotzooi opslaan en minder te verwarmen.
Op een zijmuur in een smalle straat buiten het “Sanyo-Tarumi Station” maak ik een foto van deze muurschildering van een vissende kat. Ik wordt helemaal warm vanbinnen door de kleurige wereld van verschil met de asgrijze lucht en wolken boven ons hoofd. Straatkunst als dit maakt het leven in de stad en de omgeving een stuk aangenamer.We moeten richting het zoute water van de golf van Osaka en dat is moeilijker dan ik heb verwacht. Ze werken in Japan sneller dan “Google Maps” het kan bijhouden! We staan meerdere keren voor afgesloten wegen en bouwterreinen. Denk nu niet dat je in Japan zomaar een afgesloten pad of terrein kan bewandelen. De bewakers zijn zeer beleefd en heel serieus. Ze wijzen je de weg die je wel mag bewandelen met een brede glimlach, zelfs wanneer die weg in de tegenovergestelde richting is.
En dan staan we eindelijk aan de “Straat van Akashi” en kijken naar de “Akashi-Kaikyo brug”! De bijna vier kilometer lange hangbrug is voltooid in 1998 en heeft 4,3 miljard dollar gekost. Dat zijn serieuze kosten maar Japan heeft geen vluchtelingen probleem. Dat is waarschijnlijk de reden dat de infrastructuur overal op orde. Een van de redenen dat we hier zijn is omdat ik deze indrukwekkende brug wilde zien. Ik heb een zwak voor bruggen omdat ze een symbolische verbinding kunnen zijn tussen twee oevers met gevaarlijk diepe wateren er tussen.
Net voorbij de brug ligt het “Maikokoen Treinstation” vanwaar we weer terug kunnen naar het centrum van Kobe. We lopen langs het water door het “Maiko Higashi Seaside Park” en het “Hyogo Prefectural Maiko Park”. Het is februari dus er zijn niet veel mensen op het strand. Het is niet moeilijk om je voor te stellen hoe druk het hier in de zomer kan zijn. In het “Hotel Setre Kobe Maiko” vier sterren hotel kun je overnachten vanaf 35.000 yen (€ 185,-) per nacht. Dat zal in de zomer wel wat meer zijn?
Deze foto mag natuurlijk niet ontbreken in ons album. We moeten zelfs op onze beurt wachten om te kunnen poseren en te fotograferen. Japanse steden zijn groen en vol met parken, stedelijke plannen worden geperfectioneerd voordat ze worden uitgevoerd. Parken om te sporten en te ontspannen. Een groene omgeving is goed voor geest en lichaam. Japanners leven niet voor niets veel langer dan de meeste mensen op deze aardkloot.
Een laatste blik onder de “Akashi-Kaikyo-brug” door over de “Straat van Akashi” voorspeld weinig goeds! De asgrijze wolken zijn aan de horizon neergedaald en in de verte valt er al regen. We laten onze goede humeur niet verpesten door een beetje regen. Altijd zon is mooi maar elk weer heeft zijn eigen voordelen. Zeker wanneer je voor een langere periode op reis bent.Na een korte rit met de trein naar het “Hyōgo Station” stappen we uit in een stad waar een lichte motregen neerdaalt. Ik heb een lijstje gemaakt van de dingen die we vandaag in Kobe kunnen bezoeken wanneer het weer het ons toestaat.
Als eerste bezoeken we de “Nofukuji tempel”. Een zeer belangrijke Boeddhistische tempel die door veel verschillende keizers van Japan in het verleden regelmatig is bezocht om er te bidden.Nōfuku-ji (能福寺) is een boeddhistische tempel die volgens de legende in 805 werd gesticht door de monnik Saichō, in Kita Sakasegawa, Hyōgo-ku, Kobe, prefectuur Hyōgo, Japan. Saichō (van de Tendai-sekte) plaatste een standbeeld van Yakushi Nyorai van zijn eigen maak in de tempelzaal en noemde de tempel Nōfuku Gokuku Mitsu-ji.
Deze tempel diende als een taktempel van Kyoto's Shōren-in van de vroege Edo-periode tot het begin van de Meiji-periode.
De Shin-saigoku-bedevaart (een boeddhistische pelgrimsroute in Japan) omvat deze tempel als een van de stops.
Alle overblijfselen van Nōfuku-ji verdwenen en werden nu vervangen door de hoofdzaal van Tsukinowa-eiden, die in 1953 werd gebouwd. Het werd beschadigd tijdens de Grote Hanshin-aardbeving in 1995 en gereconstrueerd in 1997.
Een grote bronzen Boeddha kijkt naar ons wanneer we over de natte granieten stenen het verlaten tempelterrein betreden. Zo’n heiligdom, waar ook de huidige keizer regelmatig komt, midden in de stad mag toch wel bijzonder worden genoemd?
Nu onze agenda voor vandaag stevig is geslonken door het weer, we hebben geen zin om in de regen door parken te zwerven waar we ook nog eens toegang voor moeten betalen, blijven we nog wat langer bij deze speciale tempel in Kobe.
Het loopt al tegen een uur en het wordt tijd voor de lunch. Het is vandaag niet echt koud maar het lopen in de (mot)regen maakt extra hongerig. Goede restaurants, en gezonde Japanse fastfood ketens, zijn nooit ver weg. Het lijkt er op dat half Japan elke dag buiten de deur eet. Japanners wonen veelal in piepkleine appartementen en dan is een grote keuken natuurlijk niet gewenst. Je hebt de weinige ruimte al snel voor iets anders nodig.
De warmte in het restaurant omringt ons als een wollen deken en de kommen Japanse gerechten verwarmen ons vanbinnen. Lyka gaat voor een varkens schnitzel met ei en rundvlees op rijst terwijl voor mij de varkens schnitzel met Japanse kerrie en Miso soep op tafel worden gezet. Voor minder dan elf euro hebben we heerlijk in een restaurant zitten eten!We komen na het eten niet verder meer dan een wandeling door het “Chinatown” van Kobe en de “Rosse buurt”. Die laatste is toch wel iets dat ik niet zo openlijk in Japan had verwacht. Kobe is natuurlijk een havenstad waar dagelijks zeeschepen aanmeren met een hongerige bemanning die willen gaan passagieren in de stad.
Naast de (gesloten) deuren, met zonder ook maar een uitzondering, staat een grote uitsmijter/beveiliger. Ik heb een vrouw bij me dus de uitsmijter kijkt me afkeurend aan wanneer ik de foto’s van zijn vleeswaren bestudeer. Er zijn duidelijke verschillende gezichten en ik zie er enkele tussen die zeker Thai zijn. Maar ook Koreaanse, Vietnamese en zelfs Afrikaanse meisjes staan op het menu. De foto’s laten weinig aan de fantasie van de aspirant klanten over. Er staan geen prijzen bij! Met een prijs bij de foto zou het zomaar prostitutie kunnen zijn!
De regen wordt zwaarder en gaat over in korte hevige buien waartegen we steeds een schuilplaats moeten vinden. Verder dan het “Bronzen standbeeld van Masasei Kusunoki (Battle of Minato River)” komen we niet meer. Het is tijd om een treinstation te zoeken en terug te gaan naar onze warme hotelkamer in Osaka.Ondanks het slechte weer hebben we vandaag toch genoten van Kobe. We hebben nog voldoende tijd in Japan voor de boeg. Misschien doen we het bezoek aan Kobe nog een keer over wanneer het weer beter is en de portemonnee weer gevuld. Er zijn problemen in Nederland die onze financiële situatie enorm heeft ondermijnd. Onbetrouwbare buren en leden van de VvE kunnen jouw leven heel vervelend en onaangenaam maken. Het is als koorddansen met een “Katana” in de hand om de vrede te bewaren!
We gaan door de regen op weg naar het “Ōkurayama” treinstation. Het was ondanks het slechte weer toch een leuke dag vandaag. Vooral de gietijzeren putdeksels in Kobe waren erg mooi. Het zou zo maar een Japanse hobby kunnen zijn: Japan bereizen en het verzamelen van foto’s van Japanse putdeksels!We zijn vroeger als gewoonlijk terug op de heerlijk warme kamer. Na een hete douche zijn we het koude weer snel vergeten en ontspannen ons op onze eigen manier. Ik sla aan het verwerken van de foto’s van vandaag en het maken van aantekeningen zodat ik ook later onze ervaringen van vandaag kan schrijven
Eten bij “Sazare” is een feest! We sluiten deze koude dag af met een “Okonomiyaki” en een “Yakisoba”. Heerlijk, smakelijk, voedzaam en begeleid door een ijskoud biertje. De regen zal de komende dagen aanhouden dus maken we geen plannen voor morgen. Een dagje ontspannen op de kamer is ook heel aangenaam.
