Pattaya (Nakorn Siam Boutique Hotel) 605), donderdag 25 januari 2024
Ja we zijn nog steeds in Thailand! Dat is niet het probleem. Het mag een vreemde titel lijken voor een verhaal uit de tropen maar het is echt koud wanneer ik ’s morgens op het balkon plaats neem!
Warmte en koude zijn subjectief, maar ze zijn ook onlosmakelijk met elkaar verbonden. Zo kan bijvoorbeeld 23 graden Celsius zowel koud als warm aanvoelen! De airconditioning in de hotelkamer staat altijd op 26 of 27 graden. Dat is de meest comfortabele temperatuur om in in te slapen en in te verblijven. Anders is het te koud en kun je ernstig verkouden of ziek worden. Vanuit de 27 graden in je blote lijf naar de 23 graden buiten op het balkon is dan ook een flinke stap omlaag. De loeihete vers gezette koffie smaakt goed en de warme vloeistof geeft een aangenaam gevoel zodra ik het door mijn uitgeruste lichaam naar beneden voel stromen. Toch maar snel een shirt aan om de koele strelende zeebries van mijn lijf te houden.
We zijn alweer bijna twee weken in Pattaya en we hebben het nog steeds prima naar ons zin. Na de acht weken stationair te zijn geweest in Angeles City komen we ook deze drie weken in Thailand niet van de plaats. Ik mag op zijn minst zeggen dat dat onder normale omstandigheden heel vreemd voor ons is. Maar niet deze keer! We hebben er bewust voor gekozen om eens zelf te voelen hoe het is om ook deze dagen in Thailand door te komen met de dagelijkse routines.
Het is niet dat we niets doen of de hele dag op bed of op het strand liggen! Ik sta elke dag ruim voor zeven uur op om koffie te zetten en op het balkon achter mijn MacBook op het nieuwe houten klaptafeltje te kruipen. Genietend van de relatieve stilte en koelte van de afgelopen nacht.
Zodra de zon boven de horizon verschijnt verwarmen haar stralen mijn lichaam en de wereld om me heen. Rond acht uur maak ik Lyka wakker waarna ik mijn tweede beker koffie zet en de korte wandeling naar de 7-11 maak voor ons ontbijt. Dat ontbijt bestaat uit een steeds wisselende mix van ham/kaas tosti’s, een dubbele varkensvlees hamburger, een Koreaanse rijstrol gevuld met BBQ varkensvlees en kimchi, een banaan en de onvermijdelijke hard gekookte eieren. Een ontbijt voor kampioenen!
Na het ontbijt begin ik aan mijn dagelijkse ochtendwandeling die ik enkele dagen na aankomst in Thailand van de gebruikelijk vijf kilometer verlengd heb naar bijna elf kilometer. Mijn benen voelen gelukkig nog steeds goed en mijn heupen spelen ook niet meer op, het is veilig wandelen op de brede boulevard en een heerlijke wind van zee werkt verkoelend in de ochtend. Heel anders dan de omgeving die we in de Filipijnen hebben achtergelaten!
Elke ochtend hetzelfde rondje in Pattaya maar het rondje verveeld nooit. Elke ochtend zie je weer wat nieuws en verbaasd je over wat je allemaal te zien krijgt! Zoals de kweek van rode sla in oude gebruikte piepschuim dozen! Enkele dagen laten zijn de sla planten geoogst en de nieuwe planten gezaaid. Je eigen gezonde voedsel kweken vanuit een zaadje is toch de droom van ieder mens. Het zijn natuurinstincten die zelfs de overheid niet uit je kan wringen!
Na een kleine drie kilometer wandelen is er een eerste pauze en drink ik een flesje sodawater. In de tropen moet je er altijd voor zorgen om voldoende te drinken, ook het zout niet vergeten, omdat je heel veel zweet om je lichaam te koelen.Hier geef ik me hier voor het eerst over aan mijn iPhone! Ik controleer mijn e-mail, de bankzaken, het nieuws en Whatsapp. Geen Facebook meer voor mij op mijn mobiele telefoon. Ik ben helemaal klaar met Facebook! Ik heb geen flauw benul van Tik-Tok of X! Waarom? In mijn Omgeving zie ik de hele dag mensen die als zombies naar hun telefoon zitten te staren en onzinnige filmpjes zitten te kijken of spelletjes zitten te spelen. Zelfs gezellig uit eten is veranderd in gezellig met elkaar naar je mobiele telefoon staren! Ieder zijn ding maar ik kijk liever naar de wereld en de tijd die langzaam langs me heen glijden en in de eeuwigheid verdwijnen. Herinneringen voeden me.
Ik vervolg mijn weg langs de boulevard die nu al 25 jaar onafgebroken voor en na, en vaak ook tijdens, “het hoogseizoen” wordt verbouwd en verbeterd. Elke burgemeester heeft zijn eigen familieleden of vrienden in de aannemerij die elk jaar worden gespekt met belastinggeld uit Bangkok of Pattaya zelf. Je raakt er aan gewend. Of beter gezegd, je wordt er immuun voor en accepteert gewoon de kleine ongemakken van het leven in de familie badplaats Pattaya.Na enkele honderden meters over de weg met snel en gevaarlijk tegemoet komend verkeer ben je eindelijk weer veilig op het voetgangers pad. Een voetgangers pad dat elke elke dag stiller lijkt te worden. De zestig dagen visa toeristen vertrekken rond deze tijd terug naar hun thuisland en laten een steeds stiller en minder gezellig Pattaya achter. Na een tijdje herken je de verschillende groepen dagelijkse wandelaars. De expats, die hier voor een langere periode verblijven, en de toeristen die na de vakantie weer naar huis moeten. Je ziet het aan de houding en de kleding! Het gehalte van de Europese Henkies is snel aan het afnemen!
Bij een open plek tussen de strandtentjes verbaas ik me opnieuw over het ontbreken van toeristen en de gebruikelijke zonaanbidders. Hoeveel geld is hier wel niet besteed in de afgelopen jaren aan het verbreden en verfraaien van het strand in het centrum van Pattaya. Hoeveel geld is er besteed aan reclame en promotie om van Pattaya op papier een familie badplaats te maken en het slechte imago van een bestemming voor sekstoeristen weg te poetsen?En nog steeds zijn de stranden leeg? Natuurlijk heb je ook nog “Naklua” in noord-Pattaya met haar “Wong Amat Beach” en “Jomtien” met haar kilometers lange brede zandstrand in het zuiden maar zou het daar echt zoveel drukker zijn? Aan het einde van de boulevard bij het enorme “Dusit Thani Hotel” draai ik om en loop weer terug in de richting het centrum. Het is heerlijk wandelen en er gaat van alles door mijn hoofd. Ik begroet bekende gezichten en maak gebruik van een 5 baht toilet aan de overkant van de straat.
Ik sla de “Central Pattaya Road” in en na enkele honderden meters ben ik aangekomen bij mijn tweede rustplaats van elke ochtendwandeling. Een flesje sodawater en een stoel in de schaduw voor de deur van een 7-11 winkeltje. Ik kijk vanaf dit rustpunt recht in “Soi Bhua Khao” en dit is normaal gesproken een van de drukste kruispunten in het centrum van Pattaya. Maar niet vandaag!In de stoelen naast mij vallen twee oudere mannen neer die meteen beginnen over hun amoureuze veroveringen van de vorige avond en nacht. Niet mijn ding maar ze spreken door hun opwinding zo luid dat ik gedwongen wordt om mee te luisteren. Ik heb geen interesse in hun verhaal maar ik laat me niet wegjagen door de twee getatoeëerde Henkies met hun ranzige verhalen!
Ik ga niet in details treden maar ze vertellen elkaar in geuren en kleuren, onder het genot van grote flessen Chang bier rond elf uur in de ochtend, hun ervaringen met de lichtekooien inclusief de prijs voor de erotische escapades, de fooi en het eten dat ze hun geliefde voor de nacht hebben betaald. Hoe vaak heb ik dit soort verhalen niet aangehoord? En zij voelen zich dan oprecht de verlossers en weldoeners voor deze onontwikkelde en hulpeloze vrouwen! De moderne ridders op hun witte paarden.
Lyka zit al op me te wachten wanneer ik terug kom in het hotel. Tijd voor een eenvoudige lunch in het winkelcentrum. Het smaakt ons weer goed en voor minder dan drie euro voor twee bordjes hebben we niets te klagen. Een klein ijsje voor dertig cent als toetje en we gaan voldaan weer richting het hotel.
De teller voor vandaag staat op bijna veertien kilometer wanneer ik de app op mijn iPhone stop. Een prima afstand voor een gezonde man van vier en zestig jaar jong. Ons mooie balkon ligt ondertussen in de schaduw en het is er goed vertoeven. “Moby-Dick”, geschreven door “Herman Melville” in 1851 voor het eerst gepubliceerd is een klassieker die ik altijd heb willen lezen. Het is vreemd om een boek in een soort van oud-Nederlands te lezen dat bijna 175 jaar geleden is geschreven maar het bevat ook veel waarheden die na al die jaren nog steeds recht overeind staan.Pagina na pagina, met radio5 op de achtergrond, wordt elektronisch omgeslagen totdat het “Bier ‘o’ Clock” is geworden en ik mijn eerste grote fles Leo bier van de dag open. Genietend van de innerlijke rust die ik lijk te hebben teruggevonden in Thailand kabbelt ook deze dag weer speels naar haar einde.
Op weg naar mijn vaste drinkplaats kan ik me er opnieuw niet aan onttrekken dat er maar heel weinig te doen is in Pattaya aan het einde van de middag. Zelfs de stoelen bij de “Nikom Court” bar blijven nu regelmatig leeg! Wat een meer alarmerende zaak is dat de berooide westerlingen weer met plastic tasjes van bar naar bar zwerven om gekopieerde voetbalshirts voor een tientje te verkopen. Dat kan toch geen geld opleveren? Maar ja, wanneer je maar weinig te besteden hebt kan twee euro winst op een voetbalshirtje een avondmaaltijd voor je betekenen. Het is een terugkerende conclusie en verhaal. Gelukkig genieten er veel van de overgebleven toeristen en expats nog wel van de heerlijke temperaturen en hun verblijf in Thailand. Zij zijn het er in ieder geval over eens dat het de laatste jaren, na de COVID-19 samenzwering, het niet veel duurder is geworden in Pattaya.
De Thaise avondmaaltijd bij de “Captain’s Bar” is elke keer weer een hoogtepunt van de dag. Het is een van de positieve dingen van een langer verblijf in Pattaya! We bezoeken dit restaurant gewoonlijk drie keer per week omdat het eten geweldig is en de prijzen eerlijk zijn. De vrouw van de Kapitein kookt zelf dus we zijn altijd verzekerd van een maaltijd van een hoge kwaliteit. Voor de een misschien helaas maar voor ons juist goed, je moet voor kwart voor acht je eten hebben besteld want om acht uur precies sluit de keuken. Twaalf uur per dag in de keuken moet toch voldoende zijn?
Na de heerlijke Thaise maaltijd zoeken we de rust van onze kamer en ons balkon op. Een koud biertje, rustige muziek en een zakje nootjes. In de rust van de avond hoog boven Pattaya. Zo komen we de avond wel door totdat we rond tien uur naar bed gaan. Het is weer een mooie dag geweest.
Welterusten Pattaya, vandaag was als gisteren en morgen is weer als vandaag. “Op reis" zijn is niet hetzelfde als “op vakantie” zijn. Dat mag duidelijk zijn? Nog een week en we gaan verder op reis richting het land van de reizende zon.
