Singapore (Hotel Bencoolen) 3504), maandag 6 maart 2023
Het is vandaag de laatste dag van onze reis. We hebben nog wel wat tijd over voor in de Filipijnen maar dat voelt op dit moment meer aan als een thuis dan als een reis. Na 55 dagen kan ik eindelijk weer eens een balans opmaken van een echte reis door verschillende landen met verschillende transportmiddelen, verschillende culturen, verschillende keukens, verschillende religies en verschillende kosten! En hoe denk ik er nu over?
Ten eerste gaat mijn leeftijd meespelen, ik heb het lang kunnen ontkennen maar nu voelt mijn lichaam echt anders aan! Ten tweede is mijn geestelijke gesteldheid ook nog niet helemaal de oude maar ik heb van elk hoogtepunt, en elk dieptepunt, genoten zoals ik in de afgelopen 25 jaar van het reizen heb genoten. “Travels and Troubles” is nog springlevend! Natuurlijk zijn er grote verschillen met het verleden maar daar stap ik gewoon overheen. Tijden veranderen nu eenmaal.
Mijn ervaringen in Thailand zijn nog steeds top! Gewoon een eindje weg van de toeristen en je hebt onvergetelijke ervaringen. Zeker het rijden met de motor is een heerlijk vooruitzicht. De wind in je haren, een helm is voor soldaten, en kleine wegrestaurants met overheerlijke maaltijden voor een paar euro. Wat meer de tijd nemen en soms enkele dagen op dezelfde plaats blijven. Uiteindelijk maakt het toch niets voor ons uit waar we zijn en waar we slapen.
Voor Maleisië en Singapore heb ik verschillende ideeën. George Town en Kuala Lumpur met name waren heerlijk. Malacca, Johor Bahru komen hoogstwaarschijnlijk niet meer voor in onze reisplannen. En mocht Mallaca terugkeren dan is het maar voor een paar dagen. Ik heb het allemaal al gezien en meerdere keren gefotografeerd. Een oude vriend opzoeken blijft altijd leuk maar om daar een hele reis voor te ondernemen is een tweede.
Morgen gaan we weer terug naar Angeles City om aan deze winterreis een einde te breien. Er staat ons ook een opwindende zomer in Zaltbommel te wachten. Gaat het deze zomer gebeuren dat we afscheid kunnen nemen? Elke winter op stap naar het verre-oosten en elke zomer op stap met de camper? We gaan het allemaal zien!
Ik heb heerlijk geslapen en na een paar bekers koffie is het tijd om naar beneden te gaan voor het verrassing ontbijt. Mijn favorieten zijn op deze ochtend ruim aanwezig! Gebakken knakworsten, hard gekookte eieren en geroosterd brood. Ik kan wel wat vast voedsel gebruiken want het voelt of er een blender in mijn darmen draait. Wat er de afgelopen nacht, en ook nog deze ochtend, uit is gekomen was zo fijn dat het wel door een blender moet zijn gegaan! Ik heb wat slechte momenten gekend sinds de voedselvergiftiging in Malacca maar dat het na bijna twee weken nog zou opspelen had ik echt niet verwacht. Dus nog maar een hardgekookt ei en een geroosterde boterham, en dan op stap.
Vandaag gaan we eerst wandelen door een van de vele parken die Singapore rijk is en daarna gaan we wandelen over de wereldberoemde winkel boulevard “Orchard Road”. Het is heerlijk weer en het doet me goed om in het groen te zijn. Maar het duurt niet lang. De druk bouwt zich snel op en na een half uur moeten we op zoek naar een toilet in het park. Gelukkig is alles zo goed geregeld in Singapore dat zelfs de parken schone en mooie openbare toiletten hebben die ook nog eens nooit het slachtoffer worden van vandalisme! Opvoeding is hier nog vanzelfsprekend.
Gesterkt door de opluchting van mijn toiletbezoek slenteren we verder door het “Fort Canning Park” waar in de middeleeuwen Maleisische sultans vanuit hun paleis over hun eiland sultanaat heersten. Het is ook de plaats waar het Britse Keizerrijk zich op 8 Februari 1942 zich onvoorwaardelijk overgaf aan de Japanners.De oude poort van het “Fort Canning” is een bezienswaardigheid maar de waarschuwingsborden rond het reservoir zeggen veel meer over hoe deze eilandstaat denkt over criminaliteit. Dit zou een prima bord zijn op de hekken rond de havens waar dagelijks (jonge) uithalers worden betrapt. Het staat er duidelijk in alle vier de talen die er in Singapore worden gesproken, en gelezen.
Mocht er iemand in Nederland twijfelen of er hier echt word geschoten op overtreders. Dan moet ik ze teleurstellen, hier word gericht met scherp geschoten. Je hebt namelijk een wet overtreden en je niet aan de regels gehouden. Het bord negeren is een bewuste persoonlijke actie dus wordt je daarvoor gestraft! Na een verblijf in het gevangenisziekenhuis krijg je door de rechter voor een langere tijd een sobere cel toegewezen!
Aan de andere kant van de heuvel dalen we af richting “Plaza Singapura”. Voor een moment denk ik aan de sushi die ik hier tijdens mijn vorige bezoeken altijd at. Maar niet vandaag! Ik ben bang dat mijn maag gaat tegenstribbelen. Om eerlijk te zijn heb ik maar zeer weinig trek in voedsel. Het gaat met een sneltreinvaart door mijn lichaam en levert alleen maar ongemakken op. De laatste restjes van een “Bombay Belly”.
Eenmaal buiten op het trottoir van Orchard Road schrik ik me een hoedje. De ooit zo levendige winkelstraat is uitgestorven! Je kan gemakkelijk een kilometer voor je uit kijken!Het is ondertussen erg warm geworden nu de zon schijnt maar dat heeft het winkelend publiek nooit kunnen afschrikken. Covid-19 heeft ook hier diepe wonden achtergelaten. Ik voel me weer niet lekker dus gaan wij ook snel bij een winkelcentrum naar binnen, de airconditioning opzoeken.
In de futuristische winkelcentra is het niet veel drukker! Er lopen maar heel weinig mensen met exclusieve fel gekleurde papierentasjes met de schreeuwende reclames. Er zijn geen koper onderweg, alleen kijkers. Fastfood restaurants zitten wel vol met mobiele telefoon zombies is ook hier de nieuwe norm. Ik wordt er een beetje melancholiek van. Dan waren de oude tijden met een paar mensen over van alles en nog wat kletsen toch veel leuker? Die kleine schermpjes met een camera binnen handbereik zijn de nagel aan de kist van sociale vaardigheden.
Mijn lichaam doet weer heel erg pijn en ik moet even gaan zitten om te rusten. Ik voel me na het zoveelste toiletbezoek in het winkelcentrum leger dan leeg. Ik weet in mijn achterhoofd dat het niet goed voor mijn stoelgang is maar ik kies toch voor een beker koffie met een walnoot/banaan muffin. De suiker in het gebak kikkert me op en geeft met wat nieuwe energie. Na de helft van de koffie te hebben gedronken gaan we snel terug naar het hotel. We hebben behoefte aan rust en een uurtje op bed liggen.
Onderweg in de ondergrondse haalt Lyka me over om toch maar wat te gaan eten in het bekende Chinese koffiehuis. De hele middag met een lege maag op bed liggen lijkt haar voor nu geen goed idee. En ze heeft nog gelijk ook. Het is uiterst vreemd maar het eten smaakt me uitstekend en ik heb plotseling ook nog een enorme trek terwijl ik me niet lekker voel. Met een volle maag is het in ieder geval beter rusten dan met een lege maag.Ik bereid me voor op ons vertrek voor morgen. Het internet wordt geraadpleegd en de boekingen nogmaals bevestigd. Ontspannend muziek luisteren en hopen dat het ongemak snel minder word.
Na een lange middagrust voel ik me gelukkig een stuk beter. De pijn is ook duidelijk minder. Het is onze laatste avond in Singapore en ik heb nog een paar bankbiljetten van de Singaporese Dollar in mijn zak dus het lijkt ons een prima idee om nog wat te gaan eten en daarbij het laatste geld maar op te drinken.
Een bekende combinatie komt op tafel die we wegspoelen met enkele flessen “Tiger Beer”. We kijken voor een laatste keer nog eens goed om ons heen. We laten onze verse herinneringen van Singapore nog eens de revue passeren. Achteraf gezien was het niet eens zo duur en toch leuk, ondanks het slechte weer.‘Is het voor een herhaling vatbaar?’, we zijn het er unaniem over eens, ‘Ja!’
Morgen gaan we weer verder! Een nieuw land, een nieuwe stad en oude vrienden en bekenden.
