Thailand: Wakker worden in een vreemde kamer

Pattaya (Nakorn Siam Boutique Hotel) 602), donderdag 12 januari 2023

Het is erg vreemd om na acht weken in een andere kamer, en dan ook nog in een ander land, wakker te worden! De rituelen blijven hetzelfde. Eerst op zoek naar koffie en straks verse broodjes halen in de supermarkt.
Het is nog erg vroeg en ik laat Lyka nog maar slapen. De problemen van gisteren zijn al van me afgegleden. De wetenschap dat we over een paar uur een nieuwe kamer kunnen betreden en dat we voor de rest van week onder de pannen zijn geeft me rust.
Het stilzitten gaat me slecht af, zeker in het donker nu Lyka nog als een roosje ligt te slapen, dus ga ik maar wandelen en de oude bekende buurt verkennen. Ik ben erg benieuwd wat ik ga aantreffen en wat er de afgelopen drie (Covid-19) jaar allemaal is veranderd.
Aan het einde van Soi LK krijg ik meteen al een brok in mijn keel. Het is gewoonweg diep treurig om te zien dat de “Boxing Roo” nog steeds dicht is en hoogstwaarschijnlijk ook nooit meer open zal gaan. Wat liggen hier veel goeie en mooie herinneringen! Wat op dit vroege tijdstip het meest opvalt is dat er haast geen verkeer op de weg is. Er gaan geen mensen vroeg naar hun werk en er gaan geen mensen na de nachtdienst naar hun bed. De stilte is oorverdovend. Wat kan ik van de verhalen en statistieken van de Thaise overheid allemaal geloven? Ik zie toch met mijn eigen ogen dat het toerisme, zoals we enkele jaren geleden kenden, op sterven na dood is!
Achter de Boxing Roo zijn ze zelfs mooie en goede huizen aan het slopen. Waarom? Er zijn geen buitenlanders meer die vijfhonderd euro per maand huur betalen voor een kast van een huis met vier slaapkamers?
Onderweg zie ik met mijn eigen ogen wat een slagveld Pattaya nog steeds is. Heel veel winkels, restaurants en ook 7-11’s zijn dichtgespijkerd. Op elke tweede of derde winkel hangt een bord: “Te koop of te huur”.
Wat me ook meteen opvalt zijn de geplaveide voetpaden in Thailand. Hier kun je, in tegenstelling tot Angeles City, gewoon heerlijk wandelen zonder bang te zijn om te worden overreden. Het valt me ook op dat het fenomeen van de “Motorbike Taxi” bijna geheel uit het straatbeeld is verdwenen. Een enkeling in een oranje hesje die het heeft kunnen overleven, of nog hoop heeft dat het allemaal wel goed gaat komen, staat eenzaam op een straathoek op een klant te wachten.
Ik neem een sluiproute binnendoor en bekijk nog even het huisje waar ik achttien jaar geleden enige tijd heb doorgebracht. Zelfs mijn rode postbus hangt er nog! Alsof de tijd heeft stilgestaan! Ik slenter verder en de verbazing neemt langzaam af. Thailand zal dit wel overleven alleen de vraag is hoe lang zal het duren voordat Pattaya weer een kloppend hart heeft.
Onderweg koop ik bij de “Friendschip Supermarkt” nog drie broodjes, vier kuipjes roomboter en een pakje pekelvlees. Dat is dan bijna vier euro! Het is niet anders maar je moet toch eten. Er blijven altijd enkelingen die Thailand hardnekkig nog steeds goedkoop noemen. Ik kan alleen maar concluderen dat het hier wel wat maar niet veel goedkoper is dan in Nederland. Zeker wanneer je graag een biertje of een wijntje drinkt.
Terug op de kamer is Lyka ook al wakker en met veel smaak genieten we van ons eerste ontbijt in Thailand. We hebben maar weinig uitgepakt omdat we weten dat we straks naar een andere kamer kunnen. Ik schrijf aan mijn verhaal over onze hachelijke avonturen van gisteren en gelukkig kunnen we er allebei hard om lachen.
Rond kwart voor tien maak ik de gang naar “Malee House” om eens te kijken wanneer we onze nieuwe kamer kunnen betreden. Malee kijkt bezorgt op wanneer in het restaurant binnen stap.
‘Solly, no loom, man stay one more day!’
Ik zie oprechte bezorgdheid en teleurstelling, het is gewoon overmacht dus zal ik het zonder mokken moeten accepteren. Na de consternatie van gisteren kan ik dit er nog wel bij hebben. Ik stel haar gerust en been snel terug naar Sutus Court om op het internet een kamer voor vandaag te vinden. We moeten tenslotte voor 12:00 onze kamer hebben verlaten!
Op booking.com vind ik een geschikte kamer voor zes nachten maar de prijs is wel aardig wat hoger dan we hebben gebudgetteerd. Het is niet anders en nood breekt wet. Ik kan alleen maar hopen dat de kamer direct beschikbaar is want anders moeten we een uur of drie in de lobby wachten.
Bij aankomst in het “Nakorn Siam Boutique” hotel bekruipt me een tegenstrijdig gevoel. Er is geen lobby, alleen een smoezelig kantoortje met overigens wel heel vriendelijke mensen.
Gelukkig kunnen we meteen naar boven en op de 6e verdieping ligt onze kamer. De vriendelijke dame demonstreert de werking van de elektronische sleutelkaart en zodra de deur open zwaait zien we een meer dan aangename verrassing. Het is een heerlijke kamer met een balkon. We zullen het hier prima naar ons zin hebben.
Nu de grootste problemen zijn opgelost kunnen we eindelijk op weg voor onze eerste, en ongetwijfeld zeer smakelijke, lunch. In de foodcourt van de Big C aan de Pattaya Klang is het ook uitgestorven. Er is in de afgelopen drie jaar stevig gerenoveerd en enkele van onze favoriete eetstalletjes zijn verdwenen. Toch weten we een zeer smakelijk mix van groente en grote garnalen te vinden, met een kommetje bouillon. Een blikje cola maakt het compleet.
Op de terugweg passeren we in “Soi Arunatai” hotel na hotel die allemaal gesloten zijn. Stoelen en tafels zijn wild op hopen gestapeld of gegooid. Wat een enorme kapitaal vernietiging. Wat is hier veel geld en zijn er ook veel dromen verloren gegaan! We hebben wat inkopen gedaan en het viel ons onmiddellijk op dat de wereldwijde inflatie ook in Thailand de prijzen stevig hebben opgedreven. Het is eigenlijk pas onze eerste dag in Thailand maar de bahtjes vliegen de portemonnee uit! Ik verwacht dat ik ons budget voor Thailand stevig naar boven zal moeten bijstellen.
Op de kamer gaan we samen in stand rust om onze aankomt en eerste dag in Thailand te verwerken. Met een rustgevend en ontspannend muziekje op de achtergrond liggen we samen op bed naar het plafond te staren en onze ervaringen te ontleden. Na een uurtje kruip ik weer achter mijn toetsenbord om onze belevenissen en mijn gevoelens voor de eeuwigheid elektronisch vast te leggen.
Ik heb in de afgelopen maanden een nieuwe werkwijze ontwikkeld voor het schrijven en publiceren van mijn foto’s en verhalen. Ik heb het steeds fijner af- en bijgesteld zodat het nu een meer gestroomlijnd en logischer proces is geworden. Ik werk voor mijn gevoel efficiënter en sneller. De verschillende handelingen volgen elkaar snel op en de volgorde is ook verbeterd en logischer. Een muziekje op de achtergrond en een flesje soda binnen handbereik.
Om half vijf is het tijd voor een paar koude biertjes bij Nikom Court. 75 baht voor een grote ijskoude beer Leo is een fantastische prijs. Per liter is het dezelfde prijs als in de Filipijnen, dus daar zal het verschil niet liggen. Ik zie geen enkel bekend gezicht in de mensenmassa dus schuif ik maar aan bij een groep Denen die van alles en nog wat in hun moedertaal bespreken. Dat ik niet in het gesprek ben betrokken kan me niet boeien. Ik geniet van het koude bier en mijn omgeving. De geur van brandende wierook en gegrilde kippenpoten. Opnieuw laat ik alle gebeurtenissen sinds onze aankomst in Bangkok de revue passeren en met een brede glimlach neem ik nog een slok koud bier.

“Travels and Troubles”, dat is voor mij het èchte leven!

Lyka voegt zich vroeg in de avond bij me en nadat we samen enkele biertjes hebben gedronken gaan we naar “Malee House” voor de avondmaaltijd. Voor mij de specialiteit van de dag: Chili con Carne met friet en voor Lyka de kokosnootkippensoep met rijst. Een fantastische afsluiting van deze opwindende dag!
Eenmaal in de kamer duurt het niet lang voordat deze oude vermoeide man zijn ogen sluit en geniet van zijn zuurverdiende nachtrust. We kunnen alleen maar hopen dat morgen onze eerste normale dag in Patttaya en Thailand is.