Het was een zeer onaangename nacht, zoals verwacht. Het een meter dertig brede bed in de alkoof is al niet al te breed maar wanneer het fris of koud is kun je elkaar tenminste nog opzoeken voor wat lichamelijke warmte. Tijdens de afgelopen nacht waren we als twee gelijk polige magneten die elkaar steeds afstoten. Twee kleverige warme lichamen die vochten om verkoeling.
De nieuwe ventilator die we hebben gekocht blijkt boven niet echt goed te koelen. Wellicht zijn er andere mogelijkheden want in de leefruimte geeft ze wel voldoende koeling. Ik zal mijn gedachten er eens over laten gaan hoe we deze ventilator optimaal kunnen laten presteren, en dan speciaal tijdens de warmste zomernachten.
Het signaal van zeven uur om op te staan komt als een verlossing zowel voor mij als voor Lyka. Ik klim snel de ladder af en begin aan mijn gebruikelijke ochtend ritueel. Eerst pissen en dan de fluitketel met het koffiewater op het gas. Drie scheppen snelfiltermaling in het koffiefilter en drie keer opgieten zodra het water kookt. Twintig minuten verder zit ik achter de eerste mok koffie van deze ochtend.
Ook de radio wil op deze klamme ochtend niet werken. En dat heb ik in de laatste jaren maar weinig meegemaakt dat de ontvangst van het telefoon signaal zo slecht was dat het 24 kbps signaal van de radio niet wilde werken. Ik ben bang dat het hartje voor prima overnachtingsplaats wordt omgezet naar een zuur gezicht op een smiley. Ik luister naar het ritmisch tikken op de toetsen van mijn toetsenbord. Vandaag hebben we ook weer een mooie wandeling voor de boeg.
De verhalen van onze vorige korte reis zijn nog niet compleet en ik ben alweer een nieuwe aan het schrijven over onze wandeling van gisteren. Ik laat Lyka even tot zichzelf komen met een kop koffie en een sessie op de mobiele telefoon. Dan is het tijd voor een stevig ontbijt! Sinds mijn eerste kennismaking met de Britse cultuur geniet ik van deze stevige ontbijten. In Australië bij tante Betty komen er ook nog gebakken aardappelen, dikke plakken bacon en soms ook champignons bij.
Na het inpakken en ruim tachtig kilometer rijden, onderbroken door een bezoek aan de Lidl, arriveren we op de parkeerplaats in Borgloon. De stop bij de Lidl was nodig omdat er met het warme weer meer water door ons is gedronken dan we hadden verwacht. Ik maak ook van de gelegenheid gebruik om ons menu voor deze zaterdag wat aan te passen. Het is erg warm en als lunch heb ik een verfrissende salade met tonijn op de menukaart gezet.
De parkeerplaats is prima als uitgangspunt voor de wandeling maar om hier te overnachten zien we bij voorbaat niet zitten. We weten dus al voordat we gaan wandelen dat we bij terugkomst naar een plaatsje voor de nacht op zoek gaan.
Het is al iets voor twee uur en de warmte van de dag is bijna aan haar hoogtepunt wanneer we de camper afsluiten om op pad te gaan. De belangrijkste zaken liggen in de kluis en voor de rest zijn alle gordijnen gesloten. Ook de wandeling voor vandaag komt van de website “ViewRanger”.
Nu ik meer mijn draai gevonden heb op de “Amerikaanse” website lijkt het steeds beter aan mijn eisen te gaan voldoen. Er zijn nog wel een paar kleine zaken die de eigenaren zouden kunnen worden aangepast om de website te verbeteren. Een meer natuurlijke stroom door de verschillende pagina’s. Maar dat is voor later! Een wandeling naar onze wensen vinden gaat al een stuk sneller en hoewel je niet alle van wandelingen een gps-spoor kan downloaden lijkt de app op de iPhone ook redelijk te werken. Je bent namelijk overgeleverd aan de grillen van de gps ontvanger in je toestel.
De negen kilometers voor vandaag gaan door een heuvelachtig landschap omgeven door boomgaarden met appels, peren, aalbessen, bramen, pruimen, kersen en nog veel meer fruit. We missen meteen de eerste afslag van ons pad omdat ik de route op de iPhone volg. Een minpuntje dus! We gaan terug en pikken het spoor weer op. Ik kijk wat vaker op mijn telefoon die het energieverbruik aardig onder controle heeft.
Ik heb dat met een andere wandel-app wel eens anders meegemaakt! Die vrat stroom, deze blijft in ieder geval erg rustig. Na een korte pauze op een plaats waar vroeger romeinse villa’s hebben gestaan, de uitleg over het verblijf van die bezoekers in het begin van onze jaartelling is duidelijk en interessant, gaan we weer verder want de warmte van de dag begint op ons te drukken. Het komt niet vaak voor dat ik het wandelen bijna zat ben maar deze keer verlang ik zelf ook naar het einde van onze wandeling en een koud biertje.
Bij een onderdoorgang van de provinciale weg besluit ik om een afkorting te nemen. Het dorp laten we voor wat het is en gaan meteen door naar het hoofddoel van deze wandeling. Een kunstwerk in de vorm van een kleine kerk ook wel het “doorkijkkerkje van Borgloon” genaamd. Het is hier erg druk maar dat is te begrijpen. Ik neem me voor om deze plaats nog een keer te bezoeken wanneer we het komende najaar weer met de vogels naar het zuiden trekken. Ik hoop hier dan heel erg vroeg te zijn zodat ik foto’s zonder bezoekers kan maken.
Via een lange omweg wijst Google Maps ons een mooi rustig plaatsje aan met een perfecte ontvangst van het telefoonsignaal. Ik schiet helemaal in de stand rust. Ik laat de foto’s op mijn Nikon D600 camera voor wat ze zijn. Ik laat mijn gevoelens voor wat ze zijn. Ik laat de indrukken van vandaag voor wat ze zijn. Met mijn “AirPods” in mijn oren luister ik naar ontspannende Jazz en Neil Young. Zittend “op de treeplank van de camper in de warme zon”.
Dit is reizen op haar best! Voor minder van twintig euro per dag hebben we samen de tijd van ons leven. Lyka voegt zich bij mij en we kletsen over de komende winter. Zou het Covid-19 virus ons beletten om deze winter op reis te gaan? Wij hopen het niet want het vooruitzicht om de hele winter in Zaltbommel opgesloten te zitten is geen aantrekkelijke gedachte.
Een eenvoudige gezonde avondmaaltijd gevolgd door een tweede sessie op de treeplank van de camper. Terwijl ik van mijn kersenyoghurt geniet voel ik mij schuldig dat ik vanmiddag niets heb geschreven en ook de foto’s niet heb verwerkt. We zijn maar een lang weekend onderweg en ik heb nu al een achterstand. Hoe moet dat straks bij een lange reis?
Een antwoord kan ik niet vinden terwijl ik de zon langzaam in het het Vlaamse landschap zie verdwijnen. Ook geen tv vanavond! Deze avond breng ik door met mijn muziek en mijn gedachten. Velen gezichten passeren, sommige al dood en andere nog springlevend. Ook probeer ik creatief over het Covid-19 virus te denken.
Zijn we als mensheid zo arrogant geworden dat we denken dat we de natuur kunnen sturen en onze wil opleggen?
Het lijkt er in ieder geval wel op.
Blogger heeft weer veranderingen doorgevoerd waardoor het er allemaal wat
anders uitziet. Er wordt aan gewerkt
