‘Wat vliegt de tijd!’, hoor ik vaak om me heen zeggen.
En inderdaad, de tijd vliegt als je druk bent. Maar als je niets doet de hele dag dan gaat de tijd nog sneller! We hebben er alweer vier van de zes lesweken opzitten in Bangkok en Lyka spreekt al een aardig woordje Nederlands. We oefenen elke dag met de uitspraak wanneer ik ze een stukje laat voorlezen uit een sprookjesboek voor kinderen van zes jaar. Ze begrijpt de strekking van de zinnen nog niet helemaal maar het aaneenrijgen van woorden tot begrijpelijke zinnen gaat haat steeds beter af. Nu bied zich helaas weer een ander probleem aan! Ik weet soms niet meteen in welke taal ze me communiceert. Is het Nederlands, is het engels òf is het een mengsel van die twee? Ik moet steeds goed luisteren en nadenken voordat ik begrijp waar het over gaat.
Na vijf dagen van lezen en herschrijven van mijn boek over Steef is het voor mij ook weekend. Het eerste hoofdstuk is zo goed als af en kan naar de proeflezer om de taal en spellingsfouten er uit te halen. Tijdens de week maken we hier in Bangkok niet veel mee en daar kan ik dus ook weinig meer over schrijven dan de heerlijke authentieke Thaise maaltijden voor een paar euro.
Op donderdag vonden we het welletjes met de rijst en pittige Thaise gerechten. Dus gingen we maar weer eens lekker uit eten. Bij het Koreaanse restaurant aan het begin van de soi. Het smaakte ons goed maar na drie, of was het alweer de vierde keer?, gaat het wel een beetje vervelen. Het is het allemaal net niet. Valse zuinigheid van de Chinese Thai door niet de echte maar een Thaise versie van de kimchi te serveren. Ze zouden het best wel kunnen maken zoals in Korea maar dan moeten ze eerst goed kijken wat kimchi eigenlijk is! Vol met eigendunk gaan ze aan de slag en slaan de plank dan volledig mis. Jammer, want de potentie is er wel degelijk!
En dan is het alweer vrijdagmiddag en we gaan dit weekend niet naar Pattaya en dat geeft een rustig gevoel. In plaats van het haasten naar de bus gaan we lunchen met Richard. Een klein restaurant in Sukhomvit soi 56 is het toneel. Eerlijke Thaise keuken voor een eerlijke prijs. Heerlijk!
Dan gaan we verder naar Pantip Plaza waar we de laatste hand leggen aan de audio voor de cursus “Basisexamen inburgering in het buitenland”. Twee weken brainstormen, testen en overleggen hebben een solide basis voor de toekomt opgeleverd. Misschien iets te laat voor deze groep maar de volgende groep zal er zeker baat bij hebben.
Het is gezellig om met Lyka en Richard op de vrijdagmiddag de stad in te gaan. Het is ook druk in Bangkok, er is geen stoel te vinden om een kopje koffie te drinken zodat we genoodzaakt zijn om bij de gouden bogen een bekertje koffie te drinken. We schuiven aan tafel bij een tandloze man die een Duitser uit Rayong blijkt te zijn.Na de eerste voorzichtige gesprekken over de bekende koetjes en kalfjes komt de aap al snel uit de mouw. De man zit al twee dagen zonder geld in Bangkok want zijn creditcard is verlopen en het duurt een paar dagen voordat VISA hem een nieuwe kan verstrekken. Een mooi verhaal dat ik al tientallen keren op Khao San Road van lijpe berooide rugzakartiesten heb moeten aanhoren, maar om het nu van een bejaarde Duitser te moeten horen is ten top.
De bekende, herhaaldelijke, omwegen om mij ertoe te bewegen om hem te vragen of ik misschien met wat geld kan helpen worden afgewisseld met vlagen van een onsamenhangend verhaal over drie vrienden die hij op de luchthaven moet afhalen en dat hij geen geld heeft om terug naar Rayong te gaan. Richard kan de man niet langer aanhoren en gaat op zoek naar een toilet op in het grote winkelcentrum achter ons. De tandloze Duitser heeft uiteindelijk door dat hij bij de verkeerde naar geld zit te hengelen. Ik wens hem veel sterkte met zijn probleem en zonder een greintje medelijden gaan wij verder.
Hoewel we al op weg zijn naar onze volgende bestemming blijven we toch nog een tijdje voor het “Central World” hangen waar een speedshow van motorfietsen aan de gang is. Opzichtige tweewielers afgewisseld met vrouwelijk schoon. De moeite waard en de D600 doet haar werk uitstekend.
Al vier weken hebben we het over de Beatles en vanavond gaat het dus gebeuren. Het is nog rustig wanneer we om iets over zeven de Ierse pub betreden. Het grote voordeel van dit vroege tijdstip is dat we een goede plaats kunnen uitzoeken voor het eten en voor het optreden van de band. De twee uurtjes die we moeten wachten tikken rustig weg terwijl de Heineken pinten blijven komen.Ze vullen ons prima en in plaats van uitgebreid te eten kiezen voor een mandje vol met snacks en patat, de Fisherman’s basket. Vissticks, inktvis ringen, gepaneerde garnalen en patat vinden met een likje tartare saus de weg naar binnen.
Bij de eerste klanken van de band breekt er een feest in de bar los. Iedereen zingt uit volle borst met de bekende liedjes mee waarna de kelen met koude biertjes worden gesmeerd en gekoeld.
Het is een schitterend begin van dit weekend in Bangkok.
