Dit is het dus! De zes weken in Bangkok zijn voorbij gevlogen en de cursus is aan een einde gekomen. Veel sneller dan we hadden verwacht. De zes weken samen op een kleine kamer in Bangkok hebben geen noemenswaardige problemen opgeleverd maar hebben aan de andere kant toch ook hun tol geëist.
Zes weken lang hoorde ik een stem op de achtergrond Nederlandse woorden brabbelen. Bij alles wat ik doe! Het stoort me bij het lezen, het schrijven, het TV kijken, het douchen en het bier drinken. Maar ik probeer me, zo goed als het menselijk mogelijk is, er niet aan te storen. Beter nog! Ik stimuleer haar gedrevenheid om de moeilijke Nederlandse taal onder de knie te krijgen met kleine beloningen en cadeautjes.
Het lijkt voor ons allemaal zo gemakkelijk, zo natuurlijk en zo vanzelfsprekend om Nederlands te praten. De waarheid is heel anders, het is verschrikkelijk moeilijk om Nederlands te leren.
Persoonlijk vindt ik de wet inburgering nog steeds een schoolvoorbeeld van discriminatie. Een Pool of Roemeen die geen enkel woord Nederlands of Engels spreekt, zonder enige binding met Nederland, kan zomaar naar Nederland komen en zich hier vestigen. De echtgenote van een geboren Nederlander die goed Engels spreekt moet een moeilijk en duur traject afleggen om zich in Nederland te kunnen vestigen! Maar met als zoveel door de kliek in Den Haag bedachte belachelijke regels en wetten die kant noch wal raken moeten we er gewoon mee leren leven.
De laatste week voor het examen brengen we samen door in de harmonie van een doofstom echtpaar. We lopen voorzichtig als over eierschalen en gaan elke confrontatie diplomatiek uit de weg. De weinige woorden die tussen ons worden gewisseld zijn haast altijd noodzakelijk en onvermijdbaar. Als er al gesproken wordt dan is het kort en bondig tijdens de avondmaaltijd. De Thaise maaltijden smaken ons nog steeds. We wisselen vlees en vis regelmatig af zodat het niet gaat vervelen. Het is wel altijd pittig en dat is soms een reden tot klagen voor Lyka. Mij bevalt het prima zolang ik de vlammen maar kan blussen met een biertje.
Het weekend was rustig en enkel onderbroken door de bekende maaltijd met shoarma en patat. Vanaf zondag sta ik droog om de Mr. Hyde in de alcohol, die heel af en toe de kop op steekt, geen enkele kans te geven. Elke vorm van conflict die de concentratie op weg naar het examen kan verstoren moet tegen elke prijs worden vermeden.Dinsdag was de dag des waarheid! Een proefexamen, zo natuurgetrouw als mogelijk, wordt door de leraar afgenomen om te zien waar Lyka staat. Ik weet niet wie er meer nerveus is? De examenkandidaat of haar echtgenoot.
Tijdens de lunch bij de gouden bogen laat ze me trots de uitslag van het examen zien. Alle indicatoren staan op groen en na een kort telefoongesprek met de NLB school wordt bevestigt dat ze er goed voor staat.
‘Het zal me zwaar tegenvallen als ze niet slaagt!’, zijn zijn rustgevende woorden.
We kunnen nu niets anders meer doen dan afwachten hoe het examen volgende week dinsdag op de Nederlandse ambassade in Bangkok gaat en Richard bedanken voor zijn inspanningen. Ik geef het je te doen! Een klas met 9 vrouwen in zes weken een onbekende en vreemde taal te leren.
Onze cursus zit er op en maandag begint een nieuwe groep aan de cursus “inburgering in het buitenland”. Een nieuwe groep vrouwen die hun vaderland verlaten om ver weg een nieuw bestaan op te bouwen. Succes, en veel geluk in Nederland.
De groep van Lyka, de klas van jan/feb 2013
