Thailand: Wat gaan we doen vandaag

Yasothon (JP Emerald Hotel) 610), woensdag 25 oktober 2023

Er liggen brochures met toeristische informatie op onze kamer maar er zijn maar weinig attracties in Yasothon die ons kunnen interesseren. We kijken wel wat we gaan doen vandaag want af en toe een rustige dag tijdens een lange reis is ook welkom. Na de gang naar de 7-11 genieten we van (krenten)brood met oude kaas en brood met Thaise boterhamworst. Verse koffie en een halve verse banaan maken ons ontbijt compleet.
We zijn al om half negen in de plaatselijke Lotus om wat boodschappen te doen. Zo zijn de tandpasta en de Listerine bijna op. Andere kleinigheden maken het winkelen tot een klein toeristisch uitstapje.
Om tien uur stappen we op de motor om de grootste warmte van de dag voor te zijn. Yasoton is omgeven door rivieren en heel veel water. Dat is de reden dat er aan het water een enorme draak is gebouwd. Indrukwekkend, dat zeker, maar wij zijn de enige toeristen in de omgeving. Misschien wordt de aantrekkingskracht wat overschat?
De grote pad, met een écht Padden Museum in het lichaam, hoe kun je het verzinnen? Misschien is het leuk voor de kinderen maar aan toeristen ontbreekt het hier ook. We lopen op het terrein waar het jaarlijkse “Yasothon Rocket Festival” plaats vind. Het zal er dan best wel druk zijn. Nu ik dit zo schrijf krijg ik pijn in mijn buik van dat “andere raket festival” in het midden-oosten. Er wordt in Den Haag gesproken over het klimaat in 2035, maar komt er nog wel een 2024?
Een groep beelden in een traditionele dans pose met een gouden drakenwagen erachter zal ook nooit toeristen van heinde en ver trekken. Hoofdschuddend kijk ik naar de rij gebouwtjes, met lege winkeltjes, die nog uit de OTOP tijd stammen. Elk dorp haar eigen product was een strijdkreet van de afgezette corrupte premier Thaksin Shinawatra. Het idee is een langzame en tragische dood gestorven.
Binnen een half uurtje hebben we het wel gezien en gaan we op zoek naar het “Ban Singh Tha”. De oude buurt waar Vietnamese vluchtelingen neo-koloniale houten huizen hebben gebouwd in de Franse koloniale stijl.
En dan wordt het ingewikkeld! De kaart op de achterkant van de toeristen informatie folder is zo slecht dat we de oude buurt niet kunnen vinden. Dan Google maar raadplegen? Die weet tenslotte alles! Helaas, ook Google moet ons het antwoord verschuldigd blijven. Wanneer het Thaise schrift naar het Latijnse schrift wordt vertaald worden er nog wel eens wat fouten gemaakt. Stille letters worden door de ene vertaler wel gebruikt maar niet door een ander. Dat maakt het allemaal heel ingewikkeld! Wij moeten terugvallen op de lokale bevolking.
We vragen onderweg een paar keer de weg terwijl we een foto uit de brochure laten zien. We worden kris-kras door de hele stad gestuurd. Ook dat is het Thailand van “No Losing Face”! Een Thai zal nooit eerlijk toegeven dat hij of zij het antwoord niet weet. Ze ontwijken de confrontatie of wijzen je gewoon maar in een richting, zolang je maar snel uit het beeld verdwijnt.
Na drie kwartier zijn we het zoeken helemaal zat en laten de onvindbare toeristische attractie “Ban Singh Tha” voor wat het is en gaan naar de Lotus voor de lunch. De Pad Thai is oké maar we hebben het gerecht ook wel eens beter op.
De hele middag hangen we rond op de kamer met Bluesmuziek op de achtergrond en “Musserts Schaduw” op de e-reader in de hand. Een flesje bronwater en halverwege een nieuw ontdekte snack, een Koreaanse rijstrol met kimchi, om de kleine trek te stillen.
Ook vanavond kiezen we voor de roomservice. Het smaakt weer uitstekend en voor de prijs, 220 baht, hoeven we het niet te laten. Zo komt er langzaam een einde aan deze heerlijke rustige rustdag. Morgen gaan we een goede vriend opzoeken in Sisaket. Vijf nachten achter elkaar in een hotel. Ik heb nog enkele verrassingen voor jullie in petto.