Een hele dag in Ayuthaya was weer voldoende. Ik had nog wel wat langer kunnen blijven wanneer Lyka bij me was geweest maar na vijf weken alleen op pad te zijn geweest verlang ik ook weer naar Pattaya.
Het is heerlijk weer deze ochtend. Niet te koud en niet te warm, prima weer om op reis te gaan. Het inpakken van de rugzak gaat supersnel wanneer je maar weinig uitpakt. Vandaag doe ik het allemaal een beetje andersom. Ik zorg eerst dat alles klaar is en daarna ga ik naar beneden om te ontbijten.
Helaas is de watermeloen op dus moet ik het met een banaan doen deze ochtend. Niet dat dat een bezwaar is want een banaan lust ik ook graag.
Na uitgebreid afscheid te hebben genomen ga ik op weg naar het kleine station waar het zo vroeg op de ochtend wat rustiger dan gisteren is. Een kaartje voor 15 baht, een enkele reis naar Bangkok, is zo gekocht en ik hoef niet langer dan twintig minuten te wachten totdat mijn trein zal verschijnen. Het is een gewone trein, waarvan er hier vroeg in de ochtend een stuk of acht passeren, dus mogen we deze keer weer zelf kiezen waar we gaan zitten.
Ik heb al snel een plaatsje aan de zonzijde van de trein waar het raam natuurlijk weer open kan. Dat zal overigens niet lang meer kunnen want ook de Thaise spoorwegen zijn zich in een sneltreinvaart aan het moderniseren. Zowel de infrastructuur als het rollend materieel krijgt een grote update.
Ook wordt er nog steeds gesproken over Chinese of Japanse hogesnelheidstreinen die Chiang Mai en Nong Khai met Bangkok moeten gaan verbinden. In een later stadium wordt er zelfs gesproken over het verbinden met het Chinese hogesnelheidsnetwerk via Laos en Vietnam. Ik verheug me er al op om in een dagtrein vanaf Singapore naar Kunming of Nanning te kunnen reizen.
Onderweg kom ik er maar niet uit hoe ik vanuit Bangkok mijn laatste etappe naar Pattaya zal inrichten. Ik heb verschillende mogelijkheden die allemaal een of meer nadelen hebben. Gelukkig heb ik anderhalf uur in de trein tot mijn beslissing te komen.
Tijdens het reizen en nadenken bekijk ik de werkzaamheden aan de nieuwe spoorlijnen. Ze gaan van smalspoor ook naar een breder spoor. Een veel gebruikte maatregel om zo ook meteen te voorkomen dat langzamere (smalspoor) en snellere (breedspoor) treinen elkaar niet per ongelijk kunnen ontmoeten op de rails. Het nieuwe spoorwegstation, zeg maar “Bangkok Centraal” ziet er indrukwekkend uit! Hier moeten binnenkort alle treinen en heel veel bussen uit de hoofdstad van Thailand samenkomen. Uiteindelijk kies ik voor de meest voor de hand liggende route naar Pattaya dus blijf ik tot het einde van de rit, tot in het “Huamlamphong Station” zitten.
Bij de ingang van de Metro is er al langer de controle op handbagage om zo lang als mogelijk aanslagen te voorkomen. Zodra ik met mijn rugzak door het poortje loop gaat er een alarm af en een kleine oudere vrouw in een veel te groot uniform staart me aan. Wat nu? Ze is maar alleen bij de controlepoort dus kan ze geen anderen meer controleren wanneer ze mij mijn rugzak laat uitpakken. Ze zou het toch wel gewend moeten zijn want ik neem aan dat ik niet de enige ben die met een rugzak via de Metro van het treinstation naar Sukhomvit wil reizen. Ze bekijkt me nog een keer van top tot teen waarna haar ogen de steeds langer wordende rij wachtenden aflopen. Ze knikt zonder een woord te zeggen en ik kan verder.
Nu is het reizen met een relatief kleine rugzak geen makkelijke opdracht in de Metro en Skytrain. Toch komen we er wel. Twee zitplaatsen voor de bus van Ekkamai naar Pattaya en met nog een kleine drie uur voor de boeg zit mijn drieweekse rondreis er nu al bijna op.
Het zijn ruim 2100 onvergetelijke kilometers geweest door de Isaan. Tijdens de busreis passeren veel momenten van de afgelopen drie weken in mijn gedachten. Volgende week op deze tijd zit ik alweer in het vliegtuig op weg naar de Filippijnen.
Bij aankomt in de “Boxing Roo” staat me nog een grote verrassing te wachten. Er zijn heel veel oude vrienden op bezoek. Na een avond van handen schudden, omhelzingen en veel koude biertjes zoek ik iets meer dronken dan ik van te voren had gedacht mijn bed op. Mijn missie is volbracht en geslaagd. Ik ben veilig terug voor de laatste week in Pattaya voordat ik weer naar mijn lieve vrouw in de Filippijnen ga.
