
Chachoengsao (The Wish Hotel) 510), donderdag 2 november 2023
Ik had weer een fantastische nachtrust. Om tien over zes geniet ik van mijn eerste beker koffie op het balkon in de relatief koele lucht van de nacht. Ik geniet met volle teugen en nu we op de voorlaatste dag van onze korte rondreis zijn aangekomen ben ik ook al een beetje blij dat het allemaal goed is gegaan. Op een klein incident op de eerste dag en de gebroken bout na.
Vandaag staat er slechts 120 kilometer op de agenda. Dat is ongeveer drie uur in het zadel dus hebben we alle tijd om rustig in te pakken en onszelf in gereed te brengen voor het vertrek. Zodra ik Lyka rond acht uur heb gewekt loopt ze zingend door de kamer. Voor mij de bevestiging dat ze het rondreizen op de motor ook nog steeds heel leuk vind.
Het ontbijt is wel een klein probleem! We bevinden ons in het midden van niks zonder ook maar een 7-11 in de buurt. Het ontbijt dat in het restaurant van het hotel wordt geserveerd kan mij in ieder geval niet bekoren. De gebruikelijke rijstsoep, instant noedels en gebakken rijst. Ik moet er op mijn stalen ros op uit om iets van brood te gaan zoeken.
Ik rij een grote ronde rond het blok en kom uit bij de “Makro” die op dit relatief vroege tijdstip al open is. Binnen is het een drukte vanjewelste met inkopers van de vaste ingrediënten voor de restaurants en straattentjes.

We rijden nu richting Bangkok en dat is al snel te merken. Het wordt drukker op de weg, vooral vrachtwagens in alle formaten. De bebouwing staat dichter op elkaar en zijn ook meer fabrieken. De wegen worden breder en het verkeer verraderlijker. Ik moet heel goed opletten en kom bijna ogen te kort.

Ik bestudeer de uitgezette route op mijn telefoon en kom al snel tot de conclusie dat ik deze route eigenlijk niet wil rijden. Ik ken Chachoengsao, en ook de omgeving, een beetje. Veel lelijke wegen leiden naar deze industriestad die in het midden van het wegenweb ligt. We hebben tijd genoeg vandaag dus maak ik weer een nieuwe route aan met een omweg over relatief rustige wegen. We hebben tenslotte tijd genoeg.



‘Er kan zeker nog wel wat meer bij!’, is de geldende Thaise wijsheid en mentaliteit! Het is heerlijk rustig op de weg en we rijden door kleine dorpjes waar de tijd nog stilstaat. Kippen snellen weg wanneer we in aantocht zijn en de honden blijven rustig midden op de weg, op het warme beton, liggen totdat we zijn gepasseerd.



Het is een imposant beeld van opnieuw een “Ganesha” zoals het ook wel wordt genoemd. De overgang van het Thaise schrift naar het Romeinse schrift kent in Thailand vele variaties. Het is zelfs grappig dat binnen een paar honderd meter de bewegwijzeringsborden een naam van een stad in twee of drie verschillende spellingen bevatten.
We worden over de hoofdstraten door Chachoengsao geleid en ook hier weet ik na al die jaren precies waar we rijden. We rijden langs “Wat Sothon Wararam Worawihan”. Een iconische geheel zilveren tempel op de oever van de Bang Pakong rivier. Vroeger was dit altijd de eerste halte wanneer we met de motor op reis waren naar het noorden.


De kamer heeft nog wel enkele kinderziektes zoals schakelaars die niet werken en een airconditioning die niet op rubbers is bevestigd. Zodra de buitenunit aanslaat verspreid zich een zeer irritant geluid via de muren door de kamer. Dat wordt slapen zonder de airconditioning! Gelukkig is het hier ’s nachts maar 25 graden en dat is een heerlijke temperatuur om in te slapen.
Een ander groot probleem is de rioolgeur die uit de afvoeren in de badkamer omhoog komt. Van zwanenhalzen hebben ze hier wel gehoord maar ze worden gewoonweg niet toegepast omdat ze vaak verstoppen. De aanwezigheid van een schuifje aan de buitenkant van de badkamerdeur verraad meteen dat ze bekend zijn met het probleem. Klagen zal dus niet helpen. Deur dicht, schuifje er op, balkondeur en kamerdeur open, binnen enkele minuten is de nare geur voorlopig weer verdwenen.
Het balkon is een juweeltje met een heerlijk uitzicht en een verfrissend briesje.Tijd om een stukje te schrijven en een biertje te drinken.


