Het was al heel lang geleden dat ik het echte "Thaise boksen" oftewel "Muay-Thai" in het echt had gezien. Natuurlijk had ik het nog wel een keer op de TV gezien als op een zaterdag of zondag een groepje Thaise mannen bij elkaar zaten en oe en aah geluiden produceerde. Maar dit werd het echte werk!
Tijdens één van mijn wandelingen zag ik grote spandoeken hangen over de op handen zijnde gevechten. Twee wereldkampioenschap gevechten met een middelmatig voorprogramma. Bij Rini van de “Pinocchio” kwam het ter sprake en door het enthousiasme was het zo beklonken. We zouden met een flinke groep de wedstrijden gaan bezoeken. Nestor regelde de kaartjes en niets stond een mooie avond “Thai Boxing” in de weg.
Om zeven uur zouden we verzamelen bij de “Pinocchio” en gelukkig was iedereen net op tijd.
Bernie en Peet, Nestor met zijn vriendin, Arjen en een Belgische vriend van
Nestor gingen samen met mij op zoek naar een taxi die ons bij het “Fairtex Boxing Stadium” zou afzetten. Na onderhanden in het Thai had Arjen het geregeld en we waren onderweg. Helaas is Arjen zijn Thai niet zo goed als hij zelf denkt en zo kwamen door een foutje in de communicatie terecht bij een sportschool met dezelfde naam aan de andere kant van de stad. Na tussenkomst van Nestor’s Thaise vriendin reden we even later weer naar dé andere kant van de stad.Deze kleine vertraging kon de pret niet drukken en we allemaal klaar voor de avond. Het zou een opwindende avond worden met in totaal acht gevechten waarvan twee titel gevechten. Bij aankomst in het “Fairtex Boxing Stadium” viel de drukte mij enigszins mee. Later bleek dat er elke week wel twee van die boksavonden worden georganiseerd en zo zie je dan meteen dat er niet al teveel van de toeristen in deze sport zijn geïnteresseerd. Wel veel Russen in de zaal met de gebruikelijk overmaatse elektronica. “Je kan je het veroorloven dus koop je het grootste dat op voorraad is”, lijkt hier de slagzin te zijn.
Nog voordat de eerste partij was begonnen zaten we met een koud biertje in de hand aan de ring. De omroeper was druk bezig in het Thai en via de vriendin van Nestor kregen
we te horen dat de eerste partij wat later zou beginnen omdat één van de boksers nog zat eten. “Een paar frikadellen speciaal?”, flitste er door mijn hooft.Een trompettist van een kwaliteit die bij de fanfare alleen maar mocht playbacken opende de avond met een deuntje waarvan ik verdenk dat het het volkslied van Thailand was. Iedereen stond netjes op en applaudisseerde enthousiast aan het einde van het treurig slechte optreden van de trompettist. De arme man kreeg zo waarschijnlijk de indruk dat hij weer een goede solo op de trompet achter de rug had.
De meeste partijen waren tussen een blanke en Thai. Zo waren de organisatoren er in ieder geval zeker van dat er ook in de zaal twee partijen ontstonden en dat zou de sfeer zeker verhogen. Ongemerkt werd je langzaam supporter van je eigen soort. Met uitzondering van een neger uit Amerika die was ingevallen voor een geblesseerde Rus.
Natuurlijk kon je ook een illegaal gokje wagen bij een onbetrouwbare Thaise man. Alhoewel gokken ten strengste verboden is bij de wet en zodoende altijd onbetrouwbaar is. Één van de jongens ondervond dit aan den lijve. Hij won zijn weddenschap maar de Thaise man zei dat hij had verloren. Ik zat er zelf naast toen de weddenschap werd afgesloten. Na een beetje aandringen werd de inleg teruggegeven en was het probleem voor de jongens opgelost. Een staatsloterij oplossing met een “eigen geldje”. De Thaise man had niets verloren en mijn vriend had zijn geld terug. Allebei blij dus! Alleen Arjen was niet al te blij en bleef doorzeuren over deze oplossing. Heel vreemd want hij had er weinig mee van doen.
Adrenaline werd langzaam toegevoegd aan je bloed en elk gevecht werd spannender en feller totdat je bij het titelgevecht onbewust zelf zat mee te schoppen. Het laatste gevecht was een klapper. De Nederlander “Ricardo van den Bos” versus de Pool “Tomaz Wozack”. Na het klinken van het eerste belsignaal stormde Ricardo op de Pool af en het was duidelijk dat de Nederlander niet in de stemming was om vijf ronden te vechten. Binnen een minuut vloeide er uit een gescheurde wenkbrauw voldoende bloed om het hoofd van de Pool in een rood witte Poolse vlag te veranderen. De verlossende bel kon voor de grote man uit Polen niet snel genoeg komen. Grote kerels van ruim honderd kilo die op elkaar klapten met de kracht als van kleine personen auto’s.
Ik had geen gulden meer overgehad voor de kansen van de Pool na het zien van de eerste ronde. Maar de tweede ronde had een verrassende wending en volgens Peet en mijzelf was die zelfs gewonnen door de Pool. Vanaf de derde ronde ging het allemaal gelijk op en de tijd leek sneller te gaan.
Vijf ronden lang vlogen deze kemphanen op elkaar af en uiteindelijk was het voor ons niet duidelijk wie de uiteindelijke winnaar zou zijn. De meningen waren verdeeld en gespannen luisterden we naar de uitslagen van de drie scheidsrechters langs de ring. 48-46, 48-47 en 48-46. Het titelgevecht was beslist in het voordeel van “Ricardo van de Bos”! Duidelijk teleurgesteld verliet “Tomaz Wozack” de ring met de kleine zilveren medaille in zijn hand de ring. Maar dit zal zeker niet het laatste zijn wat we van hem zullen horen.
Het was een leuke en opwindende avond geweest die ik iedereen te volste kan aanbevelen als je ooit in Thailand bent.
 |
| Thailand, Thai Boxing met Nederlands |
