San Antonio (bij Mamsi), dinsdag 1 november 2022
Het zal ongetwijfeld een vergeten feestdag zijn voor de westerse christelijke wereld waar het geloof tanende is. Vandaag is het in de Filipijnen een nationale feestdag waarop alle overledenen worden geëerd en in de bloemetjes gezet. Allerzielen leeft hier nog zoals in Europa eeuwen gelden. Zonder voorouders, partners en vrienden is er geen toekomst. Wij zijn de toekomst, samen met onze voorouders!
Op het gemeenschappelijke kerkhof van Pilar is het vanmiddag en vanavond net zo druk als op een mooie zomerdag in het Vondelpark. De hele familie komt naar het kerkhof om de avond door te brengen aan het graf van, en met, de overleden echtgenoot, vader, moeder, grootvader, grootmoeder of een ander familielid dat niet meer onder ons is.Mij valt de twijfelachtige eer toe om het huis te bewaken. Het dievengilde in de Filipijnen weet natuurlijk ook dat de meeste mensen op de begraafplaatsen over het hele land zijn te vinden. Je moet de kat niet het spek laten bewaken!
Mijn gedachten dwalen af naar de begraafplaats in Donsol, een torenflat van tombes die ik enkele weken geleden passeerde. Hoe zouden ze daar bij hun overleden geliefden de namiddag en avond doorbrengen?Ik kijk nog een aflevering over godsdienstfanaten genaamd “the Handmaids Tale” en hou een oogje in het zeil voor mensen die slechte bedoelingen zouden kunnen hebben.
Ook voel ik voor mijn eigen “All Souls day”! Bij elke slok die ik uit de fles neem rijs ik mijn literfles San Miguel Beer naar de hemel. Ik drink op mijn vrienden aan de lange tafel in het Valhalla. De tafel waar ook een plaatsje voor mij wordt vrijgehouden en voluptueuze blonde vrouwen met lang blond haar in vlechten de volle pullen bier blijven rondbrengen.
Hemmie, Ben, Rinus, Wayne, Jan, Huib, Pieter, Bart, Peter en nog veel meer die ik niet allemaal kan opnoemen en die het huidige voor het eeuwige hebben gewisseld.
Onverstoorbare vriendschappen en onvergetelijke herinneringen. Ik realiseer me dat er een moment komt dat ik ook aan zo’n lijst wordt toegevoegd. Ik kan alleen maar hopen dat ik als een goede vriend wordt herinnerd en mijn verhalen worden gelezen tot een tech-miljardair in Amerika besluit om ze voorgoed te wissen van het internet. Zolang je leeft in de herinneringen van de levenden ben je niet echt dood!
Ik kijk naar de halve maan door de bladeren van de mangoboom. Het teruggekaatste licht van de zon. De zon, het hemellichaam dat het leven op aarde mogelijk heeft gemaakt en heeft ondersteund. En zal ondersteunen tot ze veranderd in een rode reus. Een opgezette bol gloeiend gas die de binnenste planeten zal verschroeien en opslokken. Het leven op aarde zal verschroeien en uitroeiden volgens de wetten van het universum! Vluchten kan niet meer.
