Een ruk aan het touwtje onder de schemerlamp op mijn nachtkastje. Met een iets zwaarder hoofd dan we hadden gehoopt, en een beetje verward, kruip ik om acht uur, na het tweede alarm, mijn bed uit op weg naar de badkamer. We hebben een binnenhut op de boot en dan slaap je in de totale duisternis. Een heerlijke omgeving om te slapen, het is alsof je zweeft - gewichtloos - in het oneindige heelal.
De Senseo pruttelt zachtjes terwijl Lyka zich nog steeds hardop afvraagt of je het water uit de kraan in Nederland kan drinken. Wij weten allemaal het antwoord op deze vraag terwijl we er nooit een moment bij stilstaan hoe bijzonder dat eigenlijk wel is!
Terwijl Lyka toiletteert nip ik van de hete bruine schuimende vloeistof. Zwart, puur, sinds enkele jaren. De cafeïne stroomt door mijn aderen en ontwaakt mijn lichaam in alle uithoeken die het maar kan vinden. Mijn hoofd is nog steeds loom terwijl mijn lichaam al wakker is. Het koude water in mijn gezicht kan daar ook weinig verandering in brengen.
Na het uitchecken nemen we meteen afscheid van de “ss Rotterdam”, wij zullen hier niet meer terugkeren, althans vandaag niet. Na deze eerste nacht weten we zeker dat het niet de laatste keer zou zijn dat we op deze boot zullen slapen. Ik houd vakantieveilingen.nl wel in de gaten of er zich nog een keer zo’n buitenkansje voordoet.
Buiten is het nog steeds grijs en er hangt zichtbaar regen in de lucht. Een laatste foto van dit bijzondere hotel en we gaan snel op weg voor het ontbijt. Vanzelfsprekend bij de gouden bogen en deze keer ligt het fast food restaurant op de Blaak. We hadden graag op de boot ontbeten, maar € 30,- vindt ik wel teveel van het goede voor enkele broodjes en twee koppen koffie! Voor slechts € 5,85 draag ik mijn goed gevulde dienblad naar de eerste verdieping waar Lyka al een zitplaats heeft gevonden. Drie broodjes ei met bacon, drie koffie, twee sinaasappelsap en een aardbei/banaan smoothie zullen als ontbijt moeten voldoen.
Het is dan ook meer dan genoeg! Terwijl we rustig eten, en Facebook op onze iPhones controleren, zien we hoe aan de andere kant van het glas de eerste regendruppels zich op de glasplaat nestelen. We hebben dit weekend dus geen geluk!
Na het eten slenteren we rustig richting het metrostation Beurs. Het winkelcentrum dat zich als een brede kloof door de straten van het centrum van Rotterdam slingert is het doel. Hier slaan we twee vliegen in één klap! Lyka kan eindelijk het beloofde winkelen en mochten we over gaan van de drop in de regen dan kunnen we gemakkelijk schuilen.
Lyka is in haar element in een straat waar alle grote modewinkelketens zijn gevestigd. Zoals altijd, en ik denk dat ik dat winkelen nooit echt zal begrijpen, worden er tientallen modestukken bekeken en gepast. Er wordt gewikt en gewogen maar niets gekocht. Ik blijk ook geen goede adviseur!
Zodra er een broek in de uitverkoop, en na een tweede inspectie, is gepast en gekocht is de missie geslaagd en kunnen we verder met ons programma. “De Laurenskerk” wordt bezocht en ook “de kubuswoningen” worden niet overgeslagen.
Ondertussen wordt het guur, er waait een straffe wind uit het zuidwesten die af en toe gevuld is met dikke waterdruppels. Precies op tijd arriveren we bij “het maritiemmuseum” waar ik tot mijn grote ontsteltenis moet lezen dat “de Buffel” wegens bezuinigingen voor bezoekers gesloten is. Onder het genot van een uitstekende kop koffie kijk ik naar het oude oorlogsschip. Mijn gedachten gaan terug naar enkele jaren geleden toen ik hier met Tettje was. Bezuinigen is het vermoorden van cultuur! Het vermoorden van cultuur is onze kinderen de mogelijkheid ontnemen om nog iets van het verleden op te snuiven. Maar gelukkig kunnen ze altijd nog de video op het internet bekijken! Nu weten we ook meteen waarom er geen spelende kinderen meer op straat te vinden zijn! Het is een schande hoe een - wegens wanbeleid - ontslagen directeur van een woningbouwvereniging € 500.000 meekrijgt als gouden handdruk meekrijgt en voor “de Buffel” geen geld meer is. Laat het tot aan zijn 65ste voor niets hier op “de Buffel” werken. Vanzelfsprekend met een 2e klasse jaarkaart voor de trein om op het werk te komen!
De wind en de regen maken de rondvaart met “de Spido” geen pretje dus dat laten we ook maar aan ons voorbij gaan. Op de Willemskade voelen we pas echt hoe guur het is. De wind waait ons bijna uit de jassen. Maar er is ook een aangename verrassing, aan de overkant van het water ligt de “ms Rotterdam”, de laatste uitvoering van het passagiersschip dat deze roemruchte naam draagt.
Snel zoeken we de beschutting van de, door de voor de bombardementen bespaarde huizen omzoomde, straten op. Nog voordat we bij “de Euromast” zijn heeft Lyka besloten dat we dat bezoek ook maar tot de volgende keer uitstellen. En zo zit ons weekend er bijna op, er rest ons alleen nog de bijeenkomst bij “Café Verschoor”.
Zelf zie ik het als een voortzetting van de gezellige avond van gisteren. Het is nog erg stil wanneer we iets na drie uur over de drempel stappen. Jan zit al op een kruk in zijn vertrouwde hoek. De bieren vloeien rijkelijk. René M. Zorgt voor een gezellige muzikale noot en Joke en Theo hebben voor een overheerlijk Aziatisch buffet gezorgd. Vooral de gevulde omelet was een winnaar!
Half negen komt veel sneller dan we hadden verwacht en gehoopt, nog een laatste biertje en dan afscheid. Het einde van een heerlijk weekend in Rotterdam. Twee leuke avonden met oude en nieuwe vrienden. Theo en Joke bedankt voor jullie gastvrijheid en tot de volgende keer.
Jan, een goede reis!
