Hollands glorie over alle wereldzeeën! Een oud fort aan de ingang van de haven van Cilacap, het oude Tjilatjap, was ons doel voor vandaag.
Om ietsjes over achten werd er zachtjes op de deur geklopt en er stond een medewerker van het hotel voor de deur met het ontbijt. En dat was de eerste verrassing voor vandaag! Ik schoot snel een onderbroek aan en Lyka verdween weer onder de lakens. De ober plaatste de borden met één oog op de tafel naast de tv terwijl zijn andere oog door de hele kamer ging. De rijst met kroepoek en een soort dunne jus met een half gekookt ei en een stuk tofu smaakte me uitstekend.
Nog even liggen en dan onder de douche en snel op pad. En toen kwam de tweede verrassing uit het niets! Een pijnscheut die tranen in mijn ogen bracht en een kramp in mijn darmen die door merg en been ging. Én een bruine streep van zeker dertig centimeter lang op het witte onderlaken. Ik heb me zelden zo vies en ongelukkig gevoeld!
Nadat ik de grootste rotzooi zelf had opgeruimd moest ik de schoonmakers er wel bij halen zodat de lakens zo snel mogelijk in het water verdwenen. Met een slecht gevoel in mijn lichaam en schoongespoeld door het warme water gingen we een half uurtje later op pad. In alle stilte, want er was niet veel te bepraten.
We kozen de kortste weg naar het strand en vandaar zouden de waterlijn volgen tot aan het fort.
De stranden zijn hier in Cilacap zwart, vulkanisch zand. Dat ziet er voor ons heel vreemd uit en ook de hoeveelheid vuil zal zeker menige toerist versteld doen staan. Maar voor de plaatselijke bevolking is onze fascinatie voor het strand en de zon zeker net zo vreemd.
Enkele mooie plaatjes voordat we bij het “Benteng Pendem” aankwamen.
Het fort moet lang vergeten zijn geweest voordat er een lokale bestuurder op het idee kwam om er een attractie van te maken. Alleen het fort moet niet voldoende zijn geweest want er is een heel attractiepark omheen gebouwd inclusief een dinosaurus!
De Rp. 4000 (€ 0,32) entree zou zeker niet voldoende zijn om de twee cassières in leven te houden! Maar wij begonnen aan een toch terug in de Hollandse geschiedenis met als oudste punt 1873.
Ik kan niet veel vinden over het fort maar hier is nog wat meer te lezen!
Ik vond het erg interessant en het is te hope dat de Indonesische regering ook de waarde van dit stukje geschiedenis inziet! Mooi plaatjes uit een in steen bevroren leven.
Ik probeer me voor te stellen hoe een soldaat uit Nederland zich hier moet hebben gevoeld zo ver van huis omringt door vele gevaren en mooie kleine Javaanse vrouwen.
Het wordt nu ook weer tijd om wat te gaan lunchen de koelte van de kamer op te gaan zoeken. Ook hier aan de kust loopt het kwik flink op maar het haalt het zeker niet bij de zinderende hitte van de vervuilde lucht van Jakarta.
Wegens mijn ongemak van deze ochtend wordt het een KFC en niet al te veel. Ik voel me niet ziek alleen maar wat ongemakkelijk.
Na het eten krijg ik nog een oude becak in het donker voorgeschoteld en ik kan de verleiding niet weerstaan.
En de laatste is wel bijzonden en een erfenis uit Holland. Hier gaat het nog gewoon per ons!
