Osaka (Cote House) 203), zaterdag 1 februari 2025
Het was gisteren geen beste dag. Een lichte regen bij het opstaan, enkele opklaringen waar ik gebruik van maakte om boodschappen te doen. Helaas moest ik mijn gebruikelijke wandeling van een kilometer of zeven door de straten van Osaka aan me voorbij laten gaan.
Ook op deze zaterdagochtend, de eerste dag van februari, valt er water uit de lucht. Ze noemen het hier een lichte regen maar het is voldoende water om drijfnat van te worden. Gelukkig hebben we altijd voldoende voedsel in de koelkast/vriezer, en op de kamer, om een ontbijt in elkaar te draaien en de rest van de ochtend blijf je maar zitten op de hotelkamer.
Het zijn lange dagen met muziek, foto’s en veel herinneringen van de reizen uit het verleden. Maar ook met andere zaken waar ik nooit, en dat is geen excuus, aan toe ben gekomen. Ik heb in dit regenweekend acht jaar van opgehoopte e-mails opgeruimd! En opgeruimd staat nu eenmaal netjes.
Na twee weken gaat het figuurglas, waar ik elke dag vanachter het kleine bureau tegenaan zit te kijken, me irriteren. Het ontbreken van een vrij uitzicht over de verlaten straat gaat me tegenstaan. Het geeft onbewust een zeurend, onaangenaam en ongemakkelijk gevoel in mijn hoofd. Het ontbreken van een afleiding werkt me tegen.
Het hebben van een kamer met natuurlijk daglicht is altijd nog beter dan een kamer zonder ramen! In het verleden hebben we wel eens in die goedkope kamers zonder ramen geslapen. Desondanks dat ik beter slaap in een totaal verduisterde hotelkamer ben ik daar snel van afgestapt omdat het mijn dagelijkse ritme ernstig verstoort en ik er depressief van wordt. Om het half uur loop ik een stukje naar de keuken om te kijken of het buiten alweer droog is.
Gelukkig hebben we enkele maaltijden in de diepvries liggen zodat ik niet door de regen op pad moet om boodschappen te doen. In Nederland eten we maar zelden maaltijden uit de diepvries. Alleen de Tagliatelle in roomsaus van de Lidl komt wel eens op tafel. Ik laat de moten zalm dan langzaam garen in de eenpansmaaltijd.
In Japan zijn diepvries maaltijden van een buitengewone categorie. Spaghetti, ramen, soba en een heel spectrum aan snacks zijn van een hoogstaande kwaliteit. Vandaag staan de spaghetti carbonara en de spaghetti met verschillende paddenstoelen aangevuld met brood en een salade op het menu. Een gemakkelijke, heerlijke en gezonde maaltijd.
Na de lunch heeft de straffe wind de straat al bijna droog geblazen wanneer ik aan mijn middagwandeling begin. Zonder een voorbedacht plan begin ik aan de onverwachte middagwandeling om mijn hoofd leeg te maken. Ik zou op dit moment in de tijd een zorgeloos bestaan moeten leiden maar helaas zijn er grote problemen ontstaan in Nederland. Het gaat niet zoals het zou moeten gaan en ik heb zelf helaas geen enkele invloed meer bij het oplossen van het probleem. De oplossing ligt in de handen van een ander persoon die absoluut niet wil meewerken. Het lijkt er nu zelfs op dat het probleem voorgoed onoplosbaar is geworden en nog meer problemen zal opleveren in de toekomst.
Vandaag zie ik weer een diepblauwe bus met een grote gele IKEA reclame op de zijkant door het verkeer van Osaka manoeuvreren. Wat zou dat voor een bus zijn? Zou dat een bus zijn die alleen naar de plaatselijke IKEA vestiging rijdt? Daar moet ik me maar eens in gaan verdiepen! Ik sla linksaf, dan weer een keer rechtsaf, ik loop wat rechtdoor en zonder plan dwaal ik door Osaka, in mijn hoofd zoekend naar een oplossing voor de problemen in Nederland.
Tijdens mijn zoektochten, op het internet, naar interessante bezienswaardigheden in de nabije omgeving van ons hotel ben ik bij een park op het dak van een winkelcentrum genaamd
“Namba Parks” midden in het toeristengebied van Osaka terecht gekomen. Laten we dat op deze middag maar eens gaan bezoeken. Via het “Nankai Namba Station” kom ik via de eerste verdieping op de galerij die toegang geeft tot de trappen van “Namba Parks”. Deze galerijen boven het straatniveau zijn de nieuwe veilige wandelgebieden voor de voetgangers in veel grote steden in Azië. We kennen ze uit Hong Kong, Bangkok en Japan.
Het is drukker in de tuinen dan ik heb verwacht. Ik heb enkele bezoekers met “Adobe Lightroom” uit de foto’s verwijderd zodat ze de aandacht niet kunnen afleiden van de tuinen. Met elke serie trappen klim ik een verdieping hoger van het winkelcentrum. Vanzelfsprekend is er op elke verdieping een toegang naar het winkelcentrum en restaurants zijn goed vertegenwoordigd naast de terrassen in het groen. Het zijn in totaal negen verdiepingen waar op de bovenste verdieping een landschapstuin is ingericht!
Op de negende verdieping vraag ik me af hoeveel treden ik tijdens de weg omhoog heb genomen. Vijfhonderd, duizend, misschien dat ik dat ergens kan vinden. Een ding is zeker, Japan is een land van trappen en persoonsliften. Het doet me goed om te zien dat de liften alleen door mensen worden gebruikt die een mobiliteitsprobleem hebben. Dikke Japanners zijn uiterst zeldzaam in het straatbeeld. Er is zelfs een amfitheater voor liveshows, evenals ruimte voor kleine persoonlijke moestuintjes. Het is een vreemde omgeving met overal perken om je heen met tropische planten. Het moet ook monnikenwerk zijn om dit allemaal goed bij te houden wanneer alles in bloei staat.
Het zal hier in de zomer ongetwijfeld goed vertoeven zijn met je hapje en je drankje binnen handbereik. Gelukkig is het in Japan geaccepteerd om van een blikje bier in het openbaar te genieten. Overlast is in Japan zo goed als onbekend en alle Japanners nemen hun afval gedisciplineerd, in een speciaal meegebracht plastic tasje, mee naar huis. Daarom is de openbare ruimte in het land van de reizende zon erg schoon! Zwerfafval zit tussen de oren, het gebrek aan opvoeding en de cultuur waarin je bent opgegroeid. Het duurt heel erg lang om volwassen exotische dieren uit de jungle en de woestijn zindelijk te maken.
Ik heb een foto van
“633 Highland” geleend om een goed overzicht van de tuinen te kunnen laten zien. Er staan hoge bomen en die hebben heel wat diepte van de grond en een natuurlijke afwatering nodig om gezond te kunnen blijven. Hier zit heel wat denkwerk in dit buitengewoon mooie stukje architectuur. Ik heb goed op de architectuur en de details gelet. Ik weet het zeker dat we samen hier een keer gaan kijken wanneer de avond is gevallen. Met een list zal ik Lyka verleiden om met me mee te gaan naar
“Namba Parks”.
Ik neem natuurlijk de trappen ook weer naar beneden en passeer enkele oudere fitte Japanners. De trappen liggen in een lus over de balkongalerijen van het winkelcentrum. Zo ontstaat er een natuurlijke stroom van klimmende en dalende bezoekers die elkaar niet in de weg lopen. Ik herken enkele klimmers die me vriendelijk een knikje toewerpen wanneer we elkaar passeren en zij mij ook herkennen. Deze mensen zijn aan het bewegen en lopen de trappen in de natuurlijke groene omgeving op en neer. Traplopen is een erg goede training om gezond te blijven! Er staan zelfs traploopmachines in sportscholen over de hele wereld! Dus waarom zou je het niet gratis doen in een mooie omgeving in de gezonde buitenlucht?
Op het plein voor het “Nankai Namba Station” wemelt het van de toeristen die het goedkope Japan ook hebben ontdekt. Ze komen van over de hele wereld. Ik heb zelfs met veel Zuid-Amerikanen gesproken, voor hun is het een hele reis! Het zijn ondertussen zoveel toeristen geworden dat Japan nu regels gaat invoeren om het toerisme te beteugelen. Toerisme is leuk omdat het geld oplevert maar wanneer je eigen identiteit eronder gaat lijden dan moet je ingrijpen. Je wilt tenslotte geen multi-culti mengelmoes worden zoals veel van die eenheidsworst wereldsteden in Europa en de Verenigde Staten die zijn overstroomt met toeristen die hun stempel zijn gaan drukken op de identiteit van het gastland!
Een wilde wandeling door de, overdag, autovrije straatjes en steegjes van Namba geeft je altijd weer een zicht op dit bijzondere land en gezellige stad Osaka. Muurschildering op een zijgevel van een restaurant. De verfraaiing van de leefomgeving staat hoog in het vaandel. Het woon- en leefgenot is erg belangrijk in de publieke ruimte. Er bestaat ook sporadisch vandalisme in de vorm van de uit de Amerikaanse getto's over gewaaide “graffiti” maar die irritante “kunstvorm van de minderbedeelden” wordt door de overheid snel verwijderd en de buurt weer schoon gemaakt.
De straat in Osaka is niet smetteloos schoon maar het ziet er beter uit dan de meeste binnensteden van de hoofdsteden in Europa. Vergelijk het eens met Amsterdam? De grijze, en de twee crème kleurige boxen, rechtsonder in de foto, zijn de huishoudelijke afvalboxen van Namba. Dat ziet er toch wel wat beter uit dan de grijze kliko’s in Nederland? Zij worden dagelijks, je leest het goed, dagelijks geleegd, door vuilnisophalers van boven de zestig jaar! Het grootste probleem van de overheden is dat ze alles opnieuw zelf weer willen uitvinden in plaats van een succesvol idee van een andere overheid over te nemen!
Het weer voorspeld niet veel goeds voor vanavond dus ga ik op de terugweg naar het hotel in de Life supermarkt boodschappen doen voor onze avondmaaltijd in het hotel.
De rijst met kip, Yakisoba met varkensvlees en de salade met een sesam dressing uit de supermarkt smaken ons uitstekend. Wij zijn niet op vakantie maar wij zijn op reis. Dus wat doen wij ’s avonds na het eten? Eerst de afwas en dan genieten we van een stukje TV kijken en andere zaken die we in Nederland ook doen. Ik ben druk met de TV-serie “Justified” en geniet daar van met een koud Japans biertje binnen handbereik.
De weersvoorspelling voor morgen is wat beter dan die van vandaag maar nog steeds niet optimaal. Gelukkig hebben we voldoende tijd in Japan om af en toe ook een dagje over te slaan. We zijn deze keer in Japan om de Japanse samenleving wat dieper te ontdekken. Ontdekken is niet naar nieuwe bestemmingen gaan maar met nieuwe ogen kijken naar dezelfde bestemmingen!
