Pattaya (Boxing Roo Hotel) 8), woensdag 10 januari 2018Om zeven uur ben ik al klaarwakker! De bas is net begonnen met dreunen en het andere lawaai komt me bekend voor uit de Filippijnen. Grote regendruppels vallen op stalen daken. Ik schuif nog een beetje versuft de gordijnen open en ik kan mijn ogen haast niet geloven. Een gesloten grijs wolkendek waar ik het hemelse blauw had verwacht.
De regen komt in golven en tussen twee buien door loop ik snel naar gouden bogen voor een broodje en een koffie. Beide vallen me tegen! Ten eerste is er de prijs, € 4,35, dat is niet bepaald goedkoop meer te noemen! Ten tweede smaakt de koffie van geen kant en ik heb het vermoeden dat er iets niet in orde is met de machine of het is oploskoffie. Uit ervaring weet ik dat klagen niet helpt in Thailand dus laat ik het maar voor wat het is. Morgen gaan we eens een engels ontbijtje pakken voor € 2,75, dat is hier nu de gangbare prijs heb ik al gezien. Bij terugkomst in het hotel vraag ik aan de receptie of ik misschien van kamer kan wisselen.
‘We kunnen er naar kijken maar we kunnen geen garantie geven!’ is het antwoord dat ruikt naar de Thaise mentaliteit dat het ze niets kan schelen, het is gewoon teveel werk.
Het is namelijk nogal een populair hotel. De regen komt ondertussen opnieuw met bakken uit de hemel en eenmaal naakt op bed met de airconditioning op 27 graden denk ik na over het begin van de deze reis. Met de laptop in de aanslag begin ik het verhaal van gisteren te schrijven.
Ik kom tijdens het schrijven tot de conclusie dat de dreun van de bas overal in het gebouw te horen zal zijn. Ik zal er eerst mee proberen te leven. Mocht het te erg gaan storen kan ik altijd nog verkassen, Pattaya is weer leeggestroomd na de drukke feestdagen. Dat is overal goed te merken.
Het internet is en blijft een probleem. Het valt steeds weg en om de haverklap moet ik opnieuw inloggen. Een tiental keer zwaai ik mijn benen over de rand van het bed om weer in te loggen. Ik ben ingelogd op router van de begane grond omdat ik geen verbinding kan krijgen met de tweede verdieping. Het begint toch wel een beetje irritant te worden!
Ik trek alweer krom van de honger wanneer de regen eindelijk stopt en de zon voorzichtig door een dun wolkendek probeert te prikken. De zon wint gelukkig en om iets over half twee loop ik over 3rd road richting de “Big C”, een enorme winkelcentrum met winkels, restaurants en een supermarkt. Ik moet even inkopen doen, enkele zaken waren niet meer de moeite om mee te nemen, dus moet ik nieuwe kopen.
Bij de eerste 7-11 die ik passeer koop ik een flesje Coke Zero en verbaas me over de prijs, 17 baht voor een halve liter cola. In het winkelcentrum moet ik eerst een nieuwe simkaart kopen en daar heb je tegenwoordig een paspoort voor nodig. Big Brother in Thailand. Een foto van de paspoortpagina met je foto wordt naar de provider gestuurd.
Dan heb ik de eerste èchte Thaise ervaring! Op het internet heb ik gezien dat AIS een promotie heeft genaamd “NON-STOP 123”, voor 123 baht per week heb ik 1 Gb aan snel internet en gratis bellen tussen 05:00 en 17:00, en SMS en nog veel meer.
De verkoopster is niet geïnteresseerd in mijn praatjes en antwoord met het voor Thailand zo bekende: ‘No have!’
En dan kan je lullen wat je wil maar na deze opmerking zal haar antwoord nooit meer worden veranderd. Ze blijft maar wijzen naar de geplastificeerde kaart die voor haar op de toonbank ligt. Voor mij raad ze een pakket aan van 999 baht! Alleen internet voor een maand en geen bel minuten of SMS. Dat wil ik helemaal niet! Tot overmaat van ramp begint ze ook nog eens een andere klant te helpen. Op deze manier wil ze me duidelijk maken dat ze geen trek meer heeft om mij te helpen of met me te praten.
Wanneer ze dan ook nog eens een andere klant gaat helpen en mij helemaal negeert zit ons gesprek er op. Ik laat de AIS maar voor wat het is en ga terug naar mijn hotel. Nog voordat ik de straat oversteek loop ik toch maar even bij de “Boxing Roo” om te informeren of er nog kamers vrij zijn. En dan heb ik nog geluk ook! In mijn ogen de mooiste kamer is wegens een annulering plotseling vrijgekomen, en dan ook precies voor de periode die ik in Pattaya verblijf. Zonder een moment te twijfelen neem ik die kamer! Bij het “Retox Hotel” staan ze wel vreemd te kijken wanneer ik met al mijn bagage aan de receptie/bar sta! Zonder een woord reken ik twee nachten af en laat een verslagen en verbaasde receptioniste achter.
Met een gevoel van euforie leg ik de honderd vijftig meter naar de Boxing Roo af. Het is een stevige klim met volle bepakking naar de derde verdieping maar het is de moeite dubbel en dwars waard. Op het zachte bed lig ik naar het plafond te staren. Ik ben intens blij dat ik verlost ben van het gedreun van de bas!
Lang lig ik niet op bed! Ik ga nog even naar beneden om de verhuizing te vieren. Vanzelfsprekend is het beneden in de bar goed vol en gezellig. Na een gezellige avond werk ik nog twee spaghetti krapow met kip naar binnen. Voor twee euro is het buikje helemaal gevuld en val ik voldaan in slaap.
