Na het bieren van gisteren was het natuurlijk goed slapen. Enigszins slaperig en gedesoriënteerd kwam ik om zeven uur weer tot mijn positieven. Na een douche ging ik op weg naar de keuken waar Corby al aan het multitasken was met de kinderen. Ik zocht dus rustig een plekje aan de keukentafel en wachtte tot mijn ontbijt en koffie klaar was. De worsten die ik gisteren op de valreep in de supermarkt had gekocht smaakten me uitstekend samen met het gebakken ei en een kop vers gezette koffie. De fundering voor de verplaatsing naar Montreal was gelegd.
Nadat ik uitgebreid afscheid had genomen van Lalitha en de kinderen liepen we samen met de hond richting de bushalte voor het stadhuis van Montpelier.
De laatste gesprekken en beloften dat ik zeker nog wel een keer zou terugkeren. En daar was de bus! Ik moet eerlijk zeggen dat de “Greyhound Bus” me prima is bevallen. Het is niet goedkoop maar wel comfortabel en veilig.
Nu ik toch over de kosten begin kan ik meteen een korte conclusie over mijn verblijf in de USA schrijven: De prijzen zijn me eerlijk gezegd tegen gevallen. Ondanks dat de Euro erg veel waard is t.o.v. de Amerikaanse Dollar kan ik niet zeggen dat het er goedkoop is. Het is er voor mijn gevoel zelfs duurder dan in Nederland. Maar de kosten moeten jullie niet weerhouden om deze schitterende bestemming te bezoeken en te bereizen.
Het landschap veranderde van de groene (nu bruine) bergen van Vermont in een vlak landschap met een zanderige grond. Net over de grens veranderde ook de bebouwing en alles ging in het Frans. Waar de rest van Canada verplicht is om alles tweetalig te doen wordt hier alles alleen in het Frans gedaan. Maar dat is voor mij geen probleem omdat ik toch nog wel wat heb onthouden van het Frans dat juffrouw Hennekam op de MAVO heeft bijgebracht. Met de muziek uit mijn nieuwe iPod Nano op de achtergrond reden we de brug over en de binnenstad van Montreal binnen.
Mijn eerste indrukken waren goed en ik denk dat ik hier wel veel plezier zal hebben. Na een korte rit met de metro stapte ik op het “Station Lucien-L'Allier” uit en ging op zoek naar mijn hostel.
Na snel ingecheckt te hebben en een kort gesprek met mijn 75 jarige Japanse kamergenoot te hebben gevoerd ging ik op zoek naar het station vanwaar mijn trein woensdag zou vertrekken. Zover kwam ik niet want in een hoofdstraat viel mijn oog op een kleine brouwerij “Les 3 Brasseurs”. De menukaart, volledig in het Frans, was duidelijk genoeg voor me en de in bier gestoofde varkensknie met zuurkool sprak me wel aan. Natuurlijk met een literglas van het door het restaurant gebrouwen bier.
Na heerlijk gegeten te hebben en een beetje achter het glas in de zon te hebben zitten nagenieten van het heerlijke bier ging ik weer verder op zoek naar het “Gare Central”. Nu had ik wel oog voor wat er allemaal om me heen gebeurde. Een heel vreemde vertoning was een parkeermeter voor fietsen. Hier betaal je dus gewoon één Euro per uur om je fiets aan een paal te mogen vastzetten. Ik veronderstel dus dat het wild parkeren van je fiets je een aardige boete zal opleveren.
Via een park met de “Cathédrale catholique Marie-Reine-Du-Monde” aan een zijde stond ik al snel in het station.
“VIA Rail Canada” was snel gevonden en aan een balie werd ik ook nog in het Nederlands aangesproken! Dat was lachen! De jongeman had een Nederlandse moeder en had ook een paar jaar geleden zes weken bij zijn grootvader in Amsterdam doorgebracht. Helaas was Nederlands niet voldoende om de zaken af te handelen en we schakelden snel weer terug naar het Engels. De kaartjes werden geprint en binnen een kwartier stond ik weer buiten waar de zon gelukkig scheen.
Ik was moe en voldaan en besloot om niet meer de deur uit te gaan. De gemeenschappelijke ruimte is een veredelde kroeg inclusief prijzig bier en muziek. Misschien gezellig als het buiten pijpenstelen regent maar als je niet wil drinken of gewoon rustig aan je verhalen en foto’s werken geeft het teveel afleiding. Er zat niets anders op dan te verkassen naar de tv kamer waar tevens de computers staan.
Hier werd het me ook te druk en te luid zodat ik om half tien maar naar mijn kamer ging om de rest van mijn verhalen te schrijven. Nog even op het internet onderzoeken wat ik morgen ga doen en dan snel tussen de lakens.
