Tett was niet zo erg enthousiast meer over het
lopen en één van de weinige bezienswaardigheden lag een kilometer of zeven van ons hotel vandaan. Het ontbijt was alleen Indonesisch dus moesten we op zoek naar wat brood. De McDonalds om de hoek serveerde geen McBreakfast ontbijt waarna we maar meteen doorliepen naar de Carrefour. In een supermarkt verkopen ze wel brood. En inderdaad, na een uur wachten ging de supermarkt open en konden we wat belegde broodjes en een tros bananen kopen. Gezeten op een bankje voor de kassa’s van de supermarkt werkte ik alle broodjes naar binnen terwijl Tett al na en paar happen opgaf en aan de bananen begon. Een héél dure maar ook héél goede kop koffie bij een luxe restaurant maakte ons ontbijt compleet. 
Bij gebrek aan bezienswaardigheden liepen we maar richting de haven. Misschien was daar nog wat te zien. Onderweg passeerden we het treinstation waar ik informeerde over de vertrektijden naar Surabaya en misschien zelfs wel rechtstreeks naar Malang. Inderdaad, Malang! Gisterenavond op de kamer hebben we besproken om er maar een einde aan te breien. Een beetje rustig aan doen en verder niets. En waar kan je dat beter doen dan in het aangename Malang? De treinverbinding met Malang was slecht dus gokten we op de bus. De busterminal lag ook een kilometer of zes buiten de stad en dat was te ver om te gaan informeren.
We hadden al ergens onderweg gehoord dat Semarang aan het zinken is en hoe dichter we bij de haven kwamen hoe duidelijker dit probleem was te zien. Kanalen waarin het stinkende zwarte rioolwater hoger stond dan de straten van de wijken die ze doorkruisten. Huizen waren van binnen meerdere malen opgehoogd totdat de standhoogte onder de één meter zeventig was gekomen. Verderop stonden hele straten onder water en waren complete wijken, met moderne gebouwen, verlaten voor het opkomende water. Een heel vreemd gezicht in de 21st eeuw!
En zo kwam er langzaam maar zeker ook een einde aan deze minder interessante dag.
De avond was een kopie van gisteravond met uitzondering van het contact met de meisjes. Om iets voor negen ging het licht uit. Morgen om zeven uur op om naar het verre Malang te reizen.
