De reisadviezen van de receptioniste in ons hotel was onze leidraad voor de tocht naar Sibu. Volgens haar zouden we zeker voor tien uur moeten vertrekken naar de pier. Het zou wel een uur kunnen duren voordat we daar zouden arriveren. Het verkeer was erg druk en grote verkeersopstoppingen waren gewoon. Na een ontbijt, waar we opnieuw de teleurstelling bespraken, stonden we netjes om kwart voor tien op de taxi te wachten.
Om iets over tien stonden we in de brandende zon op de aanlegsteiger vanwaar om kwart voor één de boot zou vertrekken. Ruim twee en een half uur moesten wij wachten. En er was helemaal niets te doen. De terminal was nog in aanbouw en de enige beschutting was een partytent ergens halverwege de aanlegsteiger. Er waren grote plannen want de steiger was geschikt voor auto’s.
Ik haalde mijn Lonely Planet tevoorschijn en ging eens goed bestuderen wat nu de mogelijkheden waren. We moesten deze vier weken toch wel volmaken. Mijn plan was steeds wandelen en trekking in Nationale Parken geweest en daardoor had ik niet echt de andere mogelijkheden onderzocht. Nu hier in de zon zou ik wel een nieuw programma in elkaar draaien dat voor ons beide geschikt was.
Uiteindelijk kwam ik met het volgende voorstel:
Eerst twee nachten in Sibu (een stad ik de jungle)
Met de boot naar Kapit (een dorp in de jungle, Iban longhouses)
Met de boot naar Belaga (stroomversnellingen, meer jungle en een stuwdam)
Met een 4WD naar Bintulu (nachtje slapen)
Met de bus naar Brunei (de verjaardag van de sultan)
Met de bus naar Kota Kinabalu
Met de bus naar Sepilok (orang oetang park)
Met de bus naar Sandakan (zeeschildpadden eilanden)
Met de bus naar Tawau
Met de 4WD naar Keningau
Met de trein naar Kota Kinabalu
Er zit hier nog wel wat lopen in maar niet echt veel en het hoofddoel in nu de veelbezochte plaatsen zoveel mogelijk ontwijken. Eindelijk was de boot daar en met een veel beter gevoel vertrokken we naar Sibu.
Het grootste gedeelte van de reis was saai. Rondom de boot was er een lege zee met het gebrul van de twee Mitsubishi diesels op de achtergrond. Bij landval werd het allemaal pas echt interessant. Groene jungle aan beide zijden van een brede bruine rivier, hier en daar platgeslagen voor een grote houtopslagplaats en/of houtzagerij. Al eeuwen was dit een groot hout export gebied.
Aan boord sprak ik nog even met een man van 77 jaar oud die veel interesse had voor mijn GPS. Hij was na zijn pensioen op reis gegaan en vertelde met veel pret in zijn ogen over de meisjes achter de ramen in Amsterdam en de grote casino’s van Las Vegas. Een hoog hinnikende lach verhoogde de pret. En toen dook vanuit het niets Sibu op. Een stad midden in de jungle, het leek opnieuw een heel vriendelijke stad.
Alles ging nu vanzelf en dat was fijn na die tegenslag. We kregen de laatste kamer in het “Li Hua Hotel”. Meer luxe dan gisteren voor de helft van de prijs ;). Douchen en eten! Ik had nu wel honger als een paard en een Chinese maaltijd zou er wel ingaan. Er waren overal Chinese karakters op de gevels te lezen dus dat zou wel goed komen. En inderdaad, het eerste café was meteen raak. Voor Tettje een nasi en voor mij een bami, aangevuld met gebakken gemengde groente, zoetzuur varkensvlees en citroenkip. Twee grote Tsingtao bier om alles weg te spoelen en het totaalbedrag was net RM 36. Een koopje.
Een lange wandeling in de koelte van de avond markeerde het einde van deze bewogen dag. We hadden de teleurstelling overwonnen en de nieuwe plannen waren gemaakt. De grote avondmarkt op een plein in de stad stelde mij in de gelegenheid om een nieuwe zonnebril te kopen. Hier zagen wij ook iets dat bijna onmogelijk was, hagelslag! Chocolade hagelslag, het werd gebruikt op een soort pannenkoek in combinatie met gemalen pinda’s en een beetje zoete mais. Net als vroeger thuis, een boterham met pindakaas en hagelslag of de onvergetelijke pindarotsjes van de Jamin. De spanningen waren nu weg en wij zouden samen gewoon een andere weg inslaan. Ik ga volgend jaar wel alleen terug om mijn plannen te verwezenlijken, en om eerlijk te zijn met veel plezier. Maleisië was al een favoriet maar nu ik in Sarawak ben geweest weet ik zeker dat ik wel vaker hier zal vertoeven. Een laatste bier in een chinees restaurant en we kunnen er gelukkig allebei om lachen. Ik hou van het onverwachte en Tettje is gestopt met roken.
