Sydney (Kingsford Smith International Airport), woensdag 13 januari 2010
De eerste vierentwintig uur onderweg zitten er op!
De vlucht met de Airbus A380 is minder spectaculair dan je zou willen geloven. Het is lijkt eigenlijk dat je vliegt in een Boeing 777 met nog een vliegtuig er boven op. Het enige dat echt opvalt zijn de wanden van de cabine die boven je hoofd niet terug buigen maar recht omhoog gaan. Je hebt geen gevoel dat je in een ronde koker zit.
Ik was natuurlijk al erg vermoeid toen we uit Singapore vertrokken. De drie uur die je onderweg verliest door het tijdsverschil maakten het opnieuw een korte nacht. Een paar keer ben ik weggezakt maar van echt slapen is er weinig van gekomen.
Het krijgen van een instapkaart voor mijn laatste vlucht van Sydney naar Auckland met “Aerolineas Argentinas” bleek een groter probleem dan ik me ooit had kunnen voorstellen!
Eerst werkt de computer niet en daarna word me de hemd van mijn lijf af gevraagd over wie ik ben en waarom ik naar Nieuw Zeeland ga.
Ik moet alles zwart op wit overleggen en nadat het allemaal gecontroleerd is kan ik het doen met de mededeling dat mijn instapkaart bij de gate, die ook nog niet bekend is, klaar ligt. Vol goede moed loop ik ruim een uur later de vertrekhal binnen. Ik ben allang blij dat de spelfout in mijn achternaam onopgemerkt was gebleven. Mijn achternaam is fout ingevuld bij het boeken, Kuijnthes staat er op het ticket!
De waanzin van de 9-11 controles hebben hier “Down Under” hun hoogtepunt bereikt! Het flesje drinkwater dat ik tien minuten geleden in de luchthaven heb gekocht moet worden weggegooid bij een van de vier controles. Het is de waanzin ten top wanneer je je beseft dat 9-11 een nieuwe beveiligingsindustrie heeft gecreëerd waar tienduizenden verliezers zich belangrijk kunnen voelen!
Het eerste wat me in Sydney overviel was de enorme hoeveelheid blanke mensen om me heen. Na zo’n lange tijd in Azië te hebben doorgebracht valt dit meteen op. Ook de prijzen op de luchthaven van Sydney behoren waarschijnlijk tot de hoogste in de wereld. Het lijkt hier veel duurder dan op veel plaatsen waar ik het afgelopen jaar geweest ben. Dat belooft nog wat voor de laatste drie weken van deze trip.
Met een uitzicht op de skyline van Sydney op de achtergrond zit ik nu knikkebollend in de terminal te wachten op mijn vlucht naar Auckland. Ik denk dat ik tijdens de drie uur durende vlucht mijn ogen nog wel even dicht knijp.Hoewel? Ik verlies weer twee uur tijdens de vlucht en ik moet er natuurlijk wel voor zorgen dat ik vanavond goed slaap. Morgen is het tenslotte de eerste échte dag van mijn reis naar Nieuw Zeeland.
