Het was een hele vreemde start van de dag vandaag! Pas om negen uur verliet ik mijn bed met het gebulder van zware kanonnen in mijn hoofd. De vier Duvels die ik tijdens het gezellige gesprek op het terras had gedronken waren er dus enkele teveel. De kater verdringt mijn eetlust maar mijn verstand blijft er op aandringen om toch wat te eten. We hebben niet veel meer op voorraad dus moeten we boodschappen doen. Dat inkopen moet ook nog gebeuren voor twaalf uur bij een Carrefour omdat alle andere supermarkten dicht zijn.
Niet ver van de camping kunnen we voldoende inkopen doen om de dag gezond door te komen. Een courgette voor bij de avondmaaltijd van gestoofd varkensvlees met rijst, een baguette, een pakje ham en een blikje ravioli! Ravioli, echt kampeervoedsel. Na een kwartiertje zien we een rustig plaatsje waar we eindelijk kunnen ontbijten. Het brood met ham smaakt ons uitstekend en het eenvoudige ontbijt is maar weer eens het bewijs dat een ontbijt helemaal niet uitgebreid hoeft te zijn.
Om ons heen voelt het aan als een volgende zondag, haast elke dag in België voelt als een zondag. De oude dame rolt voorzichtig en niet al te snel door het mooie Ardense landschap. We moeten ongezien in de Waalse kant van België terecht zijn gekomen omdat de automobilisten hier gek zijn op hun claxon. Het zijn geen Indiase taferelen maar een bestuurder die niet blij is met onze snelheid laat zich al snel horen wanneer hij ons passeert. En ook bij de verkeersdrempels, ik heb die dingen niet bedacht, gaat het ze al snel veel te langzaam.
De eerste punten van onze lijst zijn mooie plaatsen om te overnachten maar we vinden samen dat om een uur ’s middags al te stoppen wel wat vroeg. Dus rijden we van GPS-punt naar GPS-punt en die blijken haast allemaal overnachtingsplaatsen te zijn. Er is hier in de buurt, m.u.v. de bossen en heuvels, niet zoveel te zien. Naast het oude station van St Vith drinken we koffie en rusten even wat uit. Mijn hoofdpijn is bijna verdwenen maar ik voel me nog niet helemaal goed.
Ook lijkt het er op dat de koelkast weer kuren gaat vertonen. Ik begin het een beetje zat te worden. Wat moeten we doen? Een gebruikte kopen en inbouwen? Òf toch maar een nieuwe voor € 300,- meer, dat weten we zeker dat we er voorlopig tegenaan kunnen. Ik moet daar maar eens diep over gaan nadenken want wanneer een buurman een ijsje zit te eten naast de camper en ik kan ons bier niet eens koud krijgen dan krijg je er flink de pee in.
De eerste attractie van wereldformaat, volgens Belgische begrippen, zijn de watervallen van Coo. En hier kun je merken dat het hoogseizoen aan de gang is plus dat het de nationale feestdag is. We zien in tien minuten meer mensen dan in de afgelopen vier dagen bij elkaar. Het “Plopsa Park” naast de watervallen ziet zwart van de mensen. Een parkeerplaats voor de camper is niet te vinden dus zit er gelukkig niets anders op door te rijden.
En weer rijgen zich de mooie overnachtingsplaatsen aan elkaar. Spa zou de eerste grote plaats van kaliber voor ons moeten zijn maar daar hebben ze dus wel het een en ander georganiseerd voor deze nationale feestdag. Auto na auto staat kop aan staart tot ver buiten de stadsgrenzen geparkeerd. De halve binnenstad is afgezet en overal lopen groene baretten met machinegeweren. De wereld lijkt gek geworden! Met moeite, en hulp van een vriendelijke agent met een grote hangsnor en een nog grotere bierbuik, kunnen we weer het gedrang verlaten.
De uitzichten en vergezichten van de Ardennen zijn mooi, daar is geen twijfel mogelijk. Je hoeft echt niet ver van huis te gaan om wat moois te zien. We lunchen met een uitzicht, het dal en de omringende naaldwouden zijn een postkaart plaatje. Helaas vergeet ik een foto te maken omdat ik teveel met die kolere koelkast bezig ben. Het kan toch niet zo worden dat we straks weer voortijdig naar huis moeten!
Onze eindbestemming voor vandaag is Remouchamps waar vandaag ook wat te doen is. We vinden al snel een mooie parkeerplaats en installeren ons om de nacht op deze parkeerplaats door te brengen. Even liggen om de laatste restjes van de kater weg slapen. Zodra ik weer wakker ben ga ik een eindje wandelen om de buurt te verkennen. Bij het zien van een disco, inclusief lichtshow, en een pallet vol met houtskool begrijp ik al snel wat hier vanavond gaat gebeuren. Voordat het vuurwerk begint zal er een gezellig samen zijn met BBQ, disco en veel bier staan te gebeuren.
Dat is voor mij het signaal om snel te verkassen. Aan de andere kant van de rivier heb ik enkele geschikte en lege parkeerplaatsen aan de rivier gezien. Daar moeten we dus naar toe! Lyka is nog steeds verward en verbaasd wanneer we ruim driehonderd meter verder weer tot stilstand komen. Het lijkt niet veel maar het zal voor ons een groot verschil maken.
Ook sluipt bij mij de twijfel binnen of we hier wel kunnen/mogen overnachten. Alle verhalen over boetes voor het slapen in de camper in België bundelen zich en vormen een groot angstaanjagend boos spook in mijn hoofd inclusief blauwe pet en bonnenboekje. Ik probeer het met wat te lezen van me af te zetten en samen met de laatste restjes kater verdwijnt het spook weer uit mijn hoofd.
De niet goed werkende koelkast maakt dat we moeilijk kunnen inkopen. Ook heb ik weinig zin om te koken vanavond. Een pizzeria op een steenworp afstand van de camper brengt de oplossing! Ook Lyka is wel voor een pizza te porren! Helaas is het een grote teleurstelling wanneer de deksel van de grote doos open gaat. Deze € 10,50 lijkt niet zo goed besteed.
Wat nog erger is is dat de smaak van het brooddeeg met de dunne kaas, ham en salami ook achterblijft. Lyka houd het na een punt al gezien terwijl ik tegen mijn eigen gedachten in drie punten, een halve pizza, naar binnen werk. Ik moet nu eenmaal eten en soms moet je niet teveel nadenken bij wat je naar binnen propt.
Om kwart voor elf nemen we een plekje in op het bankje naast de camper aan de rivier om het vuurwerk goed te kunnen zien. Na het aftellen van de deejay begint rond elf uur het licht spektakel aan de donkere hemel. Vuurwerk is altijd mooi, vuurwerk brengt de fascinatie voor het vuur van de oermens in je boven. Vijftien minuten laten zwijgen de vuurpijlen en nemen de disco dreunen het weer van het knallen over. Wij zoeken ons bed op. Dwangmatig kijk ik nog naar de koelkast, de vlam brand maar hij is niet echt koud. Hier moet ik ècht wat aan doen voordat het een obsessie word.
