Eerst een mededeling van huishoudelijke aard!
Na heel wat prutsen heb ik eindelijk de 3G stick met Lebara internet met mijn MacBook aan de gang! Dit is wat je moet doen:
Als eerste is het belangrijk dat je de nieuwe simkaart in de telefoonwinkel laat activeren en een bedrag van € 10,- beltegoed op de simkaart laat zetten. Daarna laat je de 1Gb internet voor € 10,- activeren.
Dan naar de stick!
1. Open “netwerkvoorkeuren”
2. Zoek je modemstick.
3. Bij configuratie maak een nieuwe configuratie genaamd Lebara
4. Klik “geavanceerd” en kies als leverancier “Algemeen”
5. Kies als “Model” -> “GPRS (GSM/3G) en CID = 1
6. Klik “OK” en “Pas toe”
7. Vink “Toon modemstatus in werkbalk” aan en klik op het icoon van de telefoonhoorn
8. Klik op verbind en nu zou het moeten werken!
Om iets over zes wordt ik wakker van een licht getik op het dak van de camper. Regen! Niet veel maar een verkoelende bui die een zweterige klevende tropische dag aankondigt. Bij het uit bed stuntelen weet ik nu ook dat we echt een laddertje voor naar de alkoof moeten kopen. Natuurlijk is het maar een keer per dag in- en uitklimmen maar dat is toch voldoende om een vleugje van ongemak te proeven.
Het is heerlijk rustig om de camper heen en ik maak van de rust en gelegenheid gebruik om de verhalen en de foto’s van de afgelopen drie dagen te bewerken en te publiceren. Het raam gaat meteen open en de overgebleven koelte van de nacht stroomt naar binnen. Mèt een kopje Senseo naast me op tafel want nu we 220 V hebben werkt de machine wel! Lyka slaapt heerlijk door in de koelte van de ochtend die waarschijnlijk snel zal veranderen in de drukkende tropische warmte van de middag. Voor mij is het een heerlijk begin van de dag en nog voordat Lyka haar ogen open heeft weet ik al de volgende bestemming.
We gaan verder naar “Heumen” aan de Rijn in Gelderland. Ik weet niet echt wat we daar gaan aantreffen maar tot nu bevalt mij het camperen goed. We nemen voor het vertrek nog water in en nemen afscheid van onze buren. Het is gezellig zo onder elkaar. Iedereen maakt een praatje met elkaar zonder opdringerig te worden. Er heerst een gevoel van broederschap, elkaar helpen en elkaar accepteren èn rekening met elkaar houden. Daar zouden ze in veel gemeenschappen in Nederland, waar het egoïsme hoogtij viert, nog wat van kunnen leren.
De Garmin Nuvi 2797 LME geeft af en toe een van zijn geheimen prijs! Vandaag heb ik ontdekt hoe ik gemakkelijk de route kan aanpassen, waypoints tussen- en toevoegen. Maar er kleven ook nadelen aan de moderne navigatiesystemen. Het is namelijk onmogelijk om alle wijzigingen actueel te houden! Eerst wordt ik kilometers door een 30 Km gebied geleid met verkeersdrempels die in de Tour de France een categorie zouden krijgen toegekend. Dan zit ik op een weg die is afgesloten en een Garmin Nuvi die me over uitgestorven en uiterst small landwegen leid. De veerpont van Looveer naar Huissen is voor Lyka een avontuur. Voor een moment twijfel ik of ik wel op de veerpont mag. Maar alle twijfel is voor niets want het maximum gewicht voor de pont is 32 ton.
Aangekomen op “Camping Heumens Bos” begrijp ik zodra we slagboom binnen zijn gereden dat dit het waarschijnlijk niet is. We rijden naar plaats 852 op een veldtje niet ver van het zwembad. Op de camperplaats naast ons zit een wat ouder stel om drie uur in stilte bier te drinken en shag te roken. Het is niet mijn zaak maar dat heb ik in de eerste twee dagen niet gezien. Om eerlijk te zijn ben ik de enige geweest die ik met een alcoholhoudend drankje in de hand heb gezien. Maar misschien is het een manier om de stress van een proefvakantie met de camper te bestrijden. Het is namelijk niet altijd even gemakkelijk.
Wat ook niet gemakkelijk is is om Lyka bij te brengen dat we ook een beetje budget moeten eten. En daarmee bedoel ik niet slecht of ongezond! Nee, in de camper is het belangrijk om in te kopen en zo min mogelijk over te houden. Opslag is schaars en er is gewoon geen plaats voor restjes. Maar er moet ook houdbaar voedsel aan boord zijn voor bijvoorbeeld wanneer het weer te slecht is om er op uit te gaan of er gewoonweg geen winkel kan worden gevonden. Mayonaise en tomatenketchup komt in de kleinst mogelijke verpakking en de koffiemelk is van de houdbare variant. En zo zitten wij dus aan de verlate lunch van broodjes knakworst met vanillevla en aardbeien toe. Klinkt niet slecht, al zeg ik het zelf?
Om een uur of vier komt mijn vriend Jan op bezoek. Hij woont niet ver hier vandaan en op de motor is het vandaag heerlijk om te rijden. Het is niet te warm en hij zou graag de camper in gebruik zien. Hij twijfelt nog tussen een caravan en een camper, de tijd zal het leren.
Ondertussen is aan de overkant een oude zelfbouw Mercedes camper gearriveerd. Een groep jongeren springt uit de camper en begint kratten Grolsch bier naar buiten te schouwen, de barbecue komt naar buiten en niet veel later gaat de muziek aan. Jammer, maar ik voel me wel bekocht om voor € 28,- op deze plaats te staan. Ik hoef er niet echt lang over na te denken maar op deze soort campings kom ik nooit meer! Het leergeld is betaald en ik heb mijn les geleerd.
Wanneer ik later op de computer nog eens probeer uit te vinden waarom het eigenlijk fout is gegaan kom ik niet tot een sluitende conclusie. Ik denk dat de fout in het feit zit dat ik naar een camperplaats op zoek ben gegaan terwijl de Garmin niet was aangesloten op mijn computer. Dat zal me vanaf vandaag zeker niet meer gebeuren!
En toch heeft een Brabantse familie camping ook zijn charmes! Op het veldtje naast ons staat een zestig jaar oude Amerikaanse auto inclusief een even oude aluminium caravan. En da’s toch wel een romantisch plaatje dat schreeuwt om vereeuwigd te worden.
Na al die commotie, stress en drukte om me heen voel ik me na het eten een beetje koortsig. Ik heb dan ook geen zin meer om een film te kijken en zoek om iets over half elf, zoals normaal, mijn bed op. Terwijl er uit de luidsprekerboxen van de kantine hoempapa muziek klinkt en naast ons een gezellig samenzijn aan de gang is probeer ik in slaap te vallen.
Terwijl ik daar lig te rillen speelt de film van de afgelopen dag zich nog een keer voor mijn ogen af. Gelukkig weet ik waar ik de fouten heb gemaakt en wat ik er aan moet doen om die in de toekomst te voorkomen. In mijn hoofd probeer ik systemen op te zetten zodat we in de toekomst niet meer, tenzij het ècht niet anders kan, op een camping als deze terecht komen.
Welterusten.
