donderdag 15 juli 2010

Thailand, op de vlucht voor de regen

Chayapum (Sirichai Hotel)

Ik heb het wel eens eerder geprobeerd en ook toen heb ik verteld hoe moeilijk het is om over een tocht op de motor te schrijven. Natuurlijk zijn het landschap en de mensen die je tegenkomt onbeschrijfelijk mooi en tijdens de korte stops eet je soms heerlijke Thaise gerechten voor een appel en een ei.
En het ging zoals verwacht echt mis vandaag! Eerst stopte mijn horloge met het aangeven van de juiste tijd. Ik heb dat ding al vijf jaar dus er moet toch een keer een einde aankomen. Ik deed hem af en legde hem op tafel waarna Jack hem in zijn zak stopte.
‘You’ll never know!’, zei hij met een glimlach.
En toen wilde ook mijn computer niet meer met mijn Garmin communiceren. Dat was de tweede tegenslag want ik moest de op de computer gemaakte ritten toch naar mijn GPS kunnen sturen! Ik dacht diep na maar ik kwam niet tot een oplossing. Vanavond dan maar!

Vandaag was het ook een dag van leren! Leren omgaan met de Garmin. We hebben nu allebei een GPS op het stuur en we leerden al snel dat de instellingen op beide apparaten hetzelfde moet zijn want anders gaat het compleet fout. Dat draadloos overseinen van waypoints en routes is verdomd gemakkelijk! Vandaag moest de route een paar keer worden bijgesteld. We werden opnieuw overvallen door de regen en daardoor moest de route een stuk worden ingekort.

Nadat de tweede flinke regenbui had toegeslagen zagen we de donkere wolken in de verte voor ons opdoemen. We keken elkaar aan en we zochten beiden naar een alternatief. Dat alternatief werd Phimai in plaats van Khorat.

Het enige nadeel was dat de route weer twintig kilometer langer werd en de regen kwam nu ook weer met een enkele spetter tegelijk uit de hemel. Een zandweg was onze enige optie maar die sloegen we af! De volgende wegen rechtsaf waren allemaal zandwegen die door de regen elk ogenblik in modderpoelen konden veranderen.
‘Nee, dank U!’

Een snelle calculatie tijdens het rijden op de motor en we gingen maar door naar Chayapum. We waren nu al een hele tijd voor de regen uitgereden maar uiteindelijk werden we door de waarheid als een slechte leugen ingehaald. We bliezen met tachtig kilometer door de lichte regen om nog voor het invallen van de avond in de stad te zijn. Ook dat lukte niet maar mijn nieuwe bril met ongekleurde glazen deed goed zijn werk.
Een hotel was snel gevonden en dat alleen maar omdat we moe, nat en vuil waren. Alles was goed en Jack en ik deelden voor deze nacht maar een kamer. Slapen in een smal bed is voor mij alweer een tijdje geleden. Het avondeten naar onze wensen was niet te vinden en we moesten het maar doen met een noedelsoepje. Dat is voor mijn lichaam te weinig en ik bestelde nog maar een tweede kom. En die ging ook zonder problemen naar binnen. De dag zat er alweer op en ik hoop nu dat de problemen nu verder achterwege blijven.
Copyright/Disclaimer