Zaltbommel, 30/08/2008
Na de uitbundig gevierde vrijdag stond ik redelijk fit om acht uur alweer naast mijn bed. De grootste vermoeidheid was verdwenen maar toch kon ik de laatste restjes van het tijdverschil nog voelen. Vandaag stond winkelen in Den Bosch en het bijwonen van de laatste voetbalwedstrijd voor de KNVB beker van NIVO-Sparta op het programma. Het bezoek aan het sportveld zou naadloos overgaan in nog meer biertjes drinken in de stad.
Wat kan het leven toch mooi zijn! Een punt appel-notenvlaai met een heerlijk kopje koffie, en een goed gesprek met mijn vriend Tettje van Malsen. Vanaf de Helftheuvel, waar we ongedane zaken achterlieten gingen we richting de stad waar de kermis op dit tijdstip nog in diepe slaap verkeerde. Kermis,
een eeuwenoud volksvermaak dat ook in deze moderne tijd op sterven na dood is. Herinneringen van de kermis in de kindertuin en de schommels in de Gamerschestraat kwamen in me op. Hijskraantjes, botsauto’s en snoepkramen, dagen was ik ziek van de wijnballen en kaneelstokken. Een beeld voor een spookhuis wat nog één van de weinige zaken die waren overgebleven uit de goede oude tijd, de rest bestond nu uit enorme hydraulische machines met stoeltjes of banken er aan bevestigd. Een goulash kroket en een bamiblok als lunch. Opnieuw verlieten we onverrichter zaken de winkels in het centrum. Het zat er nu op en de voetbalwedstrijd zou natuurlijk bekeken worden vanaf het terras met goede vrienden en oude bekenden.Na aankomst in de Spin werd het nog leuker. Langzaam maar zeker, gevoed door de zware Belgische bieren, werd mijn geheugen minder en zakten mijn ogen dicht. Döner kebab en een glas cola, welterusten.
Den Helder, 31/08/2008
Verslapen! Ja echt, ik heb me verslapen. Voor één keer laat ik het over aan een ander en ik verslaap me. Vijf over half acht schoot ik wakker en een stoot adrenaline bracht me meteen op het hoogste niveau van alertheid. Ik had nog 25 minuten om me te douchen, aan te kleden en wat te eten. Gelukkig zit er ‘s morgens genoeg snelheid in me en met een boterham en een flesje cola in de hand stapte ik om iets voor acht in de auto bij Ars en Adrie. We waren op weg naar Den Helder.
Den Helder functioneerde op dit moment alleen nog maar in mijn geheugen. Het waren wel hele warme herinneringen. Ik vond het ook een beetje eng om na ruim dertig jaar weer eens terug te gaan. Er was tenslotte geen echte reden aan te wijzen waarom ik niet eerder was teruggekeerd naar mijn familie die altijd heel goed voor me was geweest. De herinneringen van tante Sjaan en ome Coen. De krakende vloer en Duitse biefstuk, Simon de Wit (Kersepit) en de Juttersmarkt in de zomer. Waterijs van Laan en sportkoeken van de banketbakker. Mijn jeugd was heel mooi geweest en hier liggen waarschijnlijk de diepe wortels van mijn drang om te reizen en te ontdekken. Tijdens de twee uur durende autorit probeerde ik me een voorstelling te making van wat me te wachten stond. Eenmaal in het centrum herkende ik de meeste plaatsen onmiddellijk. De Buitenhaven en de Keizerstraat, wat wel vreemd was dat ik me de oude watertoren niet kon herinneren.
Het weerzien met mijn familie was emotioneel
en ze waren nog steeds zoals ik me herinnerde, alleen Carl had wat minder haar. Wil was nog precies het beeld in mijn geheugen. Na de koffie met gebak werd de gezellige middag voortgezet aan de haven bij “Land’s End”, een goed restaurant met een mooi uitzicht op het Marsdiep. Zo kwam er dus langzaam en einde aan mijn bezoek aan Den Helder. Het heeft me echt goed gedaan om ze weer te zien en ik heb beloofd om in april/mei van het volgend jaar weer een bezoek te brengen. Mijn eerste weekend zat erop en het was een beregoed weekend geweest.
Nu gaan we op weg naar de Braderie van donderdag aanstaande!
